fietsen op de Karakorum Highway

[bjorn]

Dag allemaal,

we plannen om half juli in Pakistan te arriveren, via Wagah.

Nadat we ons Chinees en Kirgyzisch visum hebben gekregen in Islamabad, willen we noordelijk fietsen.


Enkele vraagjes.

1. Ons eerste gedacht is om Rawalpindi te verlaten via Muree en de KKH te vervoegen nabij Abbotabad.
Is dit een goed idee of sparen we onze energie beter voor later en fietsen we het platte (saaie?) stuk naar Manseehra?


2. Hoe is het momenteel tussen Manseehra en Chilas? ''Enkel'' wat stenensmijtende kinderen of is er een groter gevaar?
Ik lees dat 's nachts reizen niet veilig is, net zoals vrij-kamperen af te raden is?
Hoe veilig is het fietsen op de KKH zelf?


3. Heeft iemand ervaring met de alternatieve route door de Kaghan Vallei?
Hoe slecht is de weg naar Nagan en verder?
Lonely Planet raadt af om dit te doen met een zwaar geladen fiets. Is dit juist of overdreven?
Of zouden we gewoon beter onze energie sparen voor later?



Voila, dit voor nu.

Alvast bedankt voor nuttige en recente info,

Feetzgreetz uit Katmandu,

Even en Bjorn

[Peter Klomp]

Ik ben er vorig jaar in mei/juni geweest en dat was overigens een erg warme periode, maar nog wel te doen. De laatste week van juni is het vorig jaar wel 52 graden geweest rondom Islamabad/Rawalpindi! Gelukkig zat ik toen al ver de bergen in.

Hierbij mijn ervaringen:
1. Qua energie sparen maakt het volgens mij allemaal niet zo heel veel uit, tenzij je in een strak schema zit. Anders doe je er gewoon een dagje langer over. Een strak schema is trouwens sowieso in Pakistan erg lastig als je je nog een beetje met de lokale bevolking wilt inlaten. Je wordt overal uitgenodigd en hebt soms het idee dat je meer stilstaat dan doorfietst. Ik ben gewoon via Mansehra gefietst en dat was ook niet echt vlak, maar zeker wel leuk.

2. Momenteel geen idee, maar vorig jaar waren er gedurende 1 dag stenengooiende kinderen in het gebied Indus-Kohistan, overigens gooiden ze alleen naar mijn vriendin (voor het gemak hadden we trouwens ringen omgedaan en waren we getrouwd als ze het ons vroegen). Dat ondanks dat wel allebei in lokale klederdracht rondfietste (Sharwal Kameez) en zij ook haar haar bedekt had (helm). Zodra er ouderen in de buurt zijn, worden de kinderen overigens direct gecorrigeerd op hun stenengooiend gedrag. 's Nachts reizen en vrij kamperen raad ik inderdaad niet aan. Er schijnen 's nachts regelmatig wat bandieten uit de bergen naar de dalen te komen op 'rooftocht'. Je moet ook niet verbaasd zijn als je 'n dag politie 'escorte' achter je aan krijgt. Dat vonden wij beslist erg overdreven want we hebben alleen aardige mensen ontmoet. Het is zelfs vervelend te noemen zo'n escorte omdat de lokale bevolking van je af wordt gehouden en het is juist leuk om die te ontmoeten. Overigens schijnt de politie escorte in zuidelijkere delen van Pakistan geen overbodige luxe te zijn, maar dat heb ik alleen gehoord van andere fietsers die ik ontmoet heb daar. De posten waar je je moet registreren langs de KKH geven ook door aan de volgende registratie post dat er buitenlanders onderweg zijn (op de fiets). De lokale bevolking weet dat en ik heb het vermoeden dat dat ook preventief werkt.

In het algemeen heb ik me geen moment onveilig gevoeld op de KKH, maak alleen even plaats voor de Chineze vrachtwagens, want die houden wat minder goed rekening met je t.o.v. hun Pakistaanse collega's. De Pakistani in het gebied ten noorden van Islamabad en langs de KKH die wij hebben ontmoet waren allen zeer gastvrij, behulpzaam en aardig. Maar: pas jezelf er ook een beetje op aan. Het dragen van lokale klederdracht wordt erg gewaardeerd. Trek je verder de bergen in richting Afghanistan, dan moet je toch wel oppassen voor de Taliban.

Er zijn op dagafstanden overal kleine hotelletjes te vinden die bovendien goed te betalen zijn, dus wildkamperen is ook niet echt nodig. We hebben zelfs 1 avond in het politieburo geslapen, voornamelijk omdat zij het met z'n allen erg leuk vonden om de middag en avond met ons door te brengen en ons van alles en nog wat te laten zien in de omgeving.

3. Geen ervaring met de Kaghan Vallei.

Verder geldt dat je van de Pakistani best tot aan de grens mag fietsen met China, maar de Chinezen willen niet dat je fietst tussen de grens overgang en Tashkurgan, waar de stempelpost voor je paspoort is. Je moet dus een bus regelen, maar ook dat is vrij makkelijk te doen.

Veel plezier en laat je verrassen door dit fantastische landschap en de intrigerende mensen!

groet,
Peter.

[cyclingreddevil]

Hoi Bjorn,

Ik heb je een antwoord gestuurd maar voor de zekerheid, heb je (meer) vragen stuur dan een mailtje naar cyclingexpedition_asia@yahoo.com
Ik zit nu op de KKH (29-4-08)

Zie ook www.bernadette.reisprofiel.nl

groet,
Bernadette

[sonali]

Hoi,

1. kan ik geen antwoord op geven,
2/3. maar ik zou zeker de Kaghan Valley proberen. Dan omzeil je ook het "stenengooiende gedeelte" van de KKH.
We zijn één persoon tegengekomen die het hele stuk gefietst heeft op de KKH (ook tussen Mansehra en Chilas), maar wel onder begeleiding van een polite-escorte voor 200 km en ik geloof toch echt dat Pakistan die manuren wel anders kan gebruiken. En die fietser werd alsnog met stenen bekogeld...

De Kaghan Valley is wel een uitdaging kan ik je vertellen.
(Wij hebben trouwens de KKH in omgekeerde volgorde gefietst, juli/augustus vorig jaar.)

Vanuit Abbottabad is het zo'n 150 kilometer naar Naran en vandaar nog 30 tot aan het einde van het asfalt, nabij Burawai. Vandaar is het ERRUUG zwaar. Zoals ik zei kwamen wij van de andere kant en gingen we naar beneden, maar de gemiddelde snelheid lag beneden de 10 km per uur en soms was er gewoon geen weg meer te bekennen (modder, gras, water, maar weg ho maar!). Desalniettemin, een geweldige uitdaging en fantastische natuur /omgeving. Maar bereid je voor op de nodige klim-meters... Babusar pas is ruim 4100 meter hoog, maar vanaf daar is het enkel naar beneden. Ze zijn druk bezig met de weg aan te leggen, maar of dat veel zegt?

In Chilas beland je dan weer op de KKH. waar het voor het overige super goed te fiesten is (erg warm in juli/augustus tussen Chilas en Gilgit!!!)
Geen enkel probleem en het wordt alleen maar mooier/vriendelijker hoe noordelijker je komt.

Je kunt inderdaad de Kunjerab pas opfietsen, maar waarom je 80 km bergop op een rotspad zou willen fietsen (erg slechte weg!!) om een foto te maken en dezelfde weg terug moet nemen, is me nog steeds een raadsel... maar ja, wie ben ik?

Veel plezier alvast en mocht je nog meer info nodig hebben, mail gerust.
Groetjes uit Tokyo,
Aaldrik en Sonya