Honden ?!

[Berger]

Dank voor je reactie Ed, ik ben zelf (gelukkig) nooit gebeten. Meeste bijtincidenten waar ik fietsers over gehoord heb zijn niet zozeer door wild blaffende achtervolgende honden of roedels die je omsingelen. Maar juist kleine magere rothondjes met hun staart diep tussen hun achterpootjes weg gestopt. Die uit de greppel springen, in je kuit happen en weer weg zijn.

Ook daar is vast een goede verklaring vanuit het hondenbrein voor te geven.

[Ed kettingvet]

Ook daar is vast een goede verklaring vanuit het hondenbrein voor te geven.

Analyses maken over bepaald gedrag is niet makkelijk, kennis en ervaring zijn nodig om bepaald gedrag te verklaren.
Die "rothondjes" zoals jij ze beschrijft zijn wel vaker angstbijters ... één van de oorzaken van dat gedrag is gemis aan inprenting en socialisatie.
Pups van broodfokkers liggen vaak in de beschermde omgeving en missen daardoor alles wat ze in hun volwassen leven gaan tegenkomen. Het is daarom belangrijk om pups tijdig kennis te laten maken met "de grote vreemde mensenwereld"
Het "beschermen" van pups houd dus ernstige beperkingen in, wat dus kan leiden tot ongewenst (probleem) gedrag.

[HenkS]

Tijd voor een onderzoek.ik begin

Hoeveel jaren fiets je? 45 jaar
Hoeveel voorvallen met honden herinner je je nog persoonlijk? 2, eenmaal Zwitserland en eenmaal Spanje.
Ernstigste voorval? Ten val gebracht en naar hospitaal met sleutelbeenbreuk.

[-arnout-]

Nooit zelf gebeten maar sommige situaties nestelen toch als een nare ervaring in het geheugen.
Het kan behoorlijk intimiderend zijn. Twee keer hing er een hond aan een achtertas.

Hieronder een hond in mijn gewichtsklasse, dit voorjaar in Albanië tijdens het ontbijt.

[derdekeer]

Tijd voor een onderzoek.

Ha, een onderzoek, daar doe ik graag aan mee.
Fiets sinds 1999 in België, Frankrijk en Duitsland.
Eén keer gebeten in mijn kuit, in 2017 in Frankrijk. Het was een boerderijhond die niet agressief leek. Maar toe ik hem voorbij was, liep hij achter me aan en beet. Het ging zo snel dat een aantal adviezen hier - je groot maken, stoppen en fiets tussen jezelf en hond, roepen etc. - gewoon zinloos waren. Misschien had ik moeten roepen etc. als voorzorgsmaatregel.
Ik herinner me nog altijd heel helder het gevoel van een hondentand die je huid doorboort.
Na medische verzorging kon ik verder fietsen. Maar sindsdien verdraagt mijn maag geen champignons, paddestoelen etc. meer. Ik wijt het aan de antibiotica die ik moest slikken.

EDIT: ik heb toen overigens een geweldig staaltje Franse gastvrijheid ervaren. Het was een zondag, maar de mevrouw van de camping vond een verpleger die me kosteloos de eerste zorgen toediende. De dag daarna bracht ze me naar de arts, 10 kilometer verderop, die me - eveneens kosteloos- behandelde, de nodige medicijnen voorschreef etc.

[Aniphys]

Onderzoek, leuk!

Hoeveel fietsjaren: moeilijk te zeggen. In de jaren '80 verschillende fietsreizen in Frankrijk. Sinds 2008 op onregelmatige basis fietsreizen door Z.O. Azie. Laatste 4 jaar elk jaar.

Hoeveel hondenincidenten: op de fiets eigenlijk geen met fysieke gevolgen. Als je zeer geanimeerde dog chases meetelt: ontelbaar. De laatste twee weken al tientallen.

Ergste hondenincident: niet op de fiets dus. Wel zonder fiets. 1. Als kind door een kwaaie hond in het gezicht gebeten. Naar het ziekenhuis met gescheurde lip. Beetje traumatisch. 2. Eind jaren 90, wandelingetje in Krabi vooraleer we de nachtbus naar Bangkok zouden nemen. Uit het niks werd er in mijn kuit gehapt. Ik had de hond niet zien of horen aankomem. Onmiddellijk verzorgd en in Bangkok mijn eerste van de drie Rabies-inentingen gekregen. Nooit schuim op mijn bek gehad.