Yep, niet intensief gebruikt is ideaal. De bejaarde die grootse plannen had na het pensioen en daartoe een mooie nieuwe vakantiefiets kocht. Met wat extraatjes: voordrager, tassenset, een fijn zadel, dat soort dingen. Er drie rondjes mee om de kerk en het terras van het volgende dorp heeft gereden. En toen in de schuur gezet en er te oud voor geworden. Als je die voor een leuk prijsje kunt overnemen en zelf wat kleine dingetjes kunt fixen, dan ga je lekker.
Een intensief gebruikte fiets kan goed zijn, maar dan moet hij wel goed bijgehouden zijn: slijtage delen bijtijds vervangen en allemaal op orde. Denk aan banden, remblokjes, ketting + cassette, trapas, voorbladen, velgen (slijt op termijn ook weg bij velgremmen), pedalen. Dat vervangen de meeste mensen niet meer vlak voordat ze de fiets weg doen. Daarom heb je gelijk: niet intensief gebruikt geeft grotere kans op een fiets waar je een tijd mee vooruit kunt zonder grote kosten. Intensief gebruikt alleen doen als je voldoende kennis hebt om de staat te beoordelen, en om de onvermijdelijke vervangingen/reparaties zelf te doen. Moet je dat door de fietsenmaker laten doen, dan kun je beter een nieuwe kopen.
Ik rij heel tevreden met een Koga van meer dan 25 jaar oud. Binnen de eerste maanden gingen er nieuwe remblokjes, banden, trapas, pedalen en verlichting op. De aanschaf was alleen interessant omdat ik dat allemaal zelf kon doen. Als de voorbladen over een tijdje aan vervanging toe zijn dan kan het spannend worden: ik weet niet of ik die voor de originele crankset nog kan vinden. Een nieuwe crankset is er ook wel, maar andere maten dus dan moet er ook weer een andere maat trapas in. Als je dat soort dingen niet zelf kunt of er geen trek in hebt of geen tijd voor hebt: koop een nieuwere (of nieuwe) fiets die technisch goed is.
