Ries schreef:<1.> De lassen zelf zijn per definitie het zwakke punt, dus daar kunnen mogelijk 'frame fouten' zitten. Ik vermoed echter dat de lassen van de frames in deze prijsklasse wel gecheckt worden (wellicht alleen steeksproefgewijs, maar toch)
<2.> Te zware bepakking zal zeker leiden tot een hogere kans op scheuren en dan ook eerder bij een aluminium frame, omdat aluminium nu eenmaal gevoeliger is voor vermoeiing (scheurgroei door cyclische belasting): hoe hoger de belasting, hoe minder cycli een scheur nodig heeft om te onstaan.
Hoi,
De lassen en de omgeving van de lassen zijn inderdaad de zwakke punten van alle frames. Het zijn echter niet alleen de lassen, maar ook het gebied er omheen dat door het lassen is verhit. daar kunnen, wanneer de las slordig is uitgevoerd, de materiaaleigenschappen mogelijk zijn aangetast. Relatief veel framebreuken treden dan ook op op ca. 1 á 2 cm afstand van de las.
Bij fietsen is het helaas niet doenlijk om de kwaliteit van elke las te controleren. Visuele controle van de buitenkant lukt nog wel, maar bij het lassen van dunwandig materiaal als fietsframes in zulke exotische geometrieën is het juist de vrijwel onzichtbare binnenkant waar het grootste risico zit: zijn de lassen goed doorgelast? Ik kan me niet voorstellen dat alle frames met een endoscoop van de binnenkant bekeken worden. Voor sommige lassen zal dat laatste trouwens niet eens lukken, deze lassen kun je alleen met Röntgenonderzoek checken, maar dat geldt voor een fiets als onbetaalbaar.
Wie meer wil weten over lassen kijke op de pagina laskennis opgefrist van net NIL:
http://www.nil.nl/frisinh.htm
2. Bij A-merken kun je er van uitgaan dat de sterkte van het frame is aangepast aan het gebruik dat de fabrikant verwacht dat je met de fiets gaat doen, zowel voor stalen als voor aluminium frames. Dat houdt in dat je een Gazelle niet gaat gebruiken om 40 kg bagage over een afstand van 20000 km over onverharde paden te laten bobbelen, ook al heet de fiets "topmodel van de trekkinglijn"of zo; de fabrikant gaat er hier naar mijn bescheiden mening en ervaring met dit merk van uit dat verreweg de meeste van deze fietsen vooral op zondagmiddag op de Veluwe worden uitgelaten
Voor een merk als Koga is het echter in hogere mate het geval dat men er rekening mee houdt dat je echt
gaat fietsen ; voor merken als Vittorio en Snel is dit, mag ik aannemen, in hoge mate het geval. Wat ik bedoel is dat je niet kunt zeggen dat staal dan wel aluminium eerder breekt omdat de fabrikanten beide types fietsen zo sterk ("dikwandig en sterk materiaal") hebben ontworpen dat ze het risico op breuk tot proporties hebben teruggebracht die aanvaardbaar zijn voor het verwachte gebruik, waarmee deze fabrikanten uiteraard ook en terecht hun eigen risico op klachten en verlies van goede naam minimaliseren.
Wel is het zo dat ik liever op een brekend stalen frame zit dan op een brekend aluminium frame; aluminium heeft namelijk de vervelende eigenschap dat het plotseling, zonder aankondiging kan breken. Een breuk in staal wil zich (meerdere malen meegemaakt) nog wel eens aankondigen als een scheur die kraakt en langzaam groeit.
Groeten,
Leon (die, mocht je de indruk krijgen, vroeger inderdaad iets met lassen heeft gedaan)
