Een goede daad (post je verhalen)

[Leon]

(Post hieronder ook je verhalen over mensen die je onderweg geholpen hebt.)

Vandaag tijdens mijn fietstochtje zag ik iemand langs zijn fiets lopen. Op zich niet interessant maar deze man was toch flink wat ouder en hij liep langs het Albertkanaal net ten noorden van Veltwezelt, met een flinke rugzak op zijn rug. Een vreemde plek om langs je fiets te lopen want het jaagpad is nogal langgerekt en lopen schiet dan niet op.
Dus ik vraag "Alles goed?". Ik hoor iets onverstaanbaars en stop maar even. De man bleek onderweg met zijn wielrenfiets van het merk Peugeot uit de tijd dat de auto's van Peugeot nog legendarisch waren om hun eenvoud en je ze daarom tot voorbij de Sahara in Noord Afrika kom aantreffen.
De man wees op zijn voorband en vertelde er iets bij dat ik niet kon verstaan. Uit de bewegingen van zijn duim kon ik wel opmaken dat er niet veel lucht meer in die band zat.
Toen begreep ik pas dat hij Frans sprak en realiseerde me dat het waarschijnlijk een eind lopen zou worden; achteraf gemeten minimaal 7 kilometer tot aan de grens met Wallonië.
Ik bood hem mijn fietspomp aan, want hij had er geen. Hij nam die pomp aan onder prevelen van weer een onverstaanbare zin in een taal die mij niet meer dan vaag aan het Frans deed denken.
Het pompen ging hem moeizaam af. Normaliter bied ik dan aan om het voor iemand te doen, maar ik zag dat de voorband niet meer zo nieuw was. Zterker zelfs: ik heb nog nooit zo'n ver versleten voorband gezien. Niet alleen was de zwarte laag op het loopvlak volledig rondom weggesleten, maar de volgende laag ook!
Na een een aantal minuten zou er dan wat lucht in de band zijn bijgekomen. Aanbieden van plakgereedschap heb ik nog geprobeerd maar die boodschap kwam volgens mij niet aan. Zijn reactie kwam bij mij evenmin aan. Ik wenste hem dan maar Bonne Route! Hij zal me dat vast ook gewenst hebben, denk ik. Ik hoop dat hij inmiddels thuis is.

[Polling]

Standaard reactie bij een loper met fiets: alles goed? Hulp nodig? Meestal alles prima, maar een keer een tiener in de gietende regen naar huis gebracht (was 200 meter van mijn huis, en 7 km van de zijne), tijdens een fietsvakantie een tiener die van het zwembad naar huis wilde, geholpen met het oppompen van zijn band. Een keer een senioren-tel geholpen met het plakken van de band. Ik vind dat niet zozeer een goede daad, maar normaal helpen van je mede-reiziger / -mens.

[Bert van Sprang]

Normaal vraag ik ook altijd of ik even kan helpen. Ik heb in het afgelopen Coronajaar gemerkt dat ik dat minder deed.

[WimB]

In mijn lange fietsleven al menige fietser en fietsters geholpen omdat ik altijd een kettingpons bij me heb. Wat een gore handen hou je daar aan over.

[Joris Flemming]

Het kan ook andersom; tijdens de beklimming van de Stelvio met mijn vakantiefiets met bepakking, werd ik ingehaald door een wielrenner, die mij ook vroeg "alles goed?". Op zo'n moment vraag je je toch even af of je er wel gezond uitziet..

[Leon]

In mijn lange fietsleven al menige fietser en fietsters geholpen omdat ik altijd een kettingpons bij me heb. Wat een gore handen hou je daar aan over.

Grappig. ik heb überhaupt mijn pons maar 1x onderweg nodig gehad. Dat was wel op 40 km van huis in de sneeuw. Kouwe klauwen!
Ik heb vooral mijn lange plastic fietspomp vaak uitgeleend. Erg populair bij bezitters van minipompjes.

[Carl]

In mijn lange fietsleven al menige fietser en fietsters geholpen omdat ik altijd een kettingpons bij me heb. Wat een gore handen hou je daar aan over.

Onmisbaar in mijn gereedschapskits-voor-onderweg: een stuk of zes onderzoekshandschoenen. Ik begon met twee, of zo, maar toen bleek mijn idee dat je het vuile werk met één hand zou kunnen doen en de andere schoon kon houden, te hoog gegrepen. En handschoenen die gemaakt zijn om patiënten aan te vatten bleken opmerkelijk weinig bestand tegen fietskettingen en stalen tanden dus meestal kun je ze na de klus (of halverwege de klus al) weggooien. Maar het is wel heel comfortabel om je handen een beetje schoon te houden, zeker op fietsvakantie als je onderweg ook nog bijvoorbeeld je boterhammetjes op moet eten zonder langs een wasgelegenheid te komen.

On topic: poosje geleden nog goed van pas gekomen voor een jongen die zijn fiets op de kop in de berm had staan toen ik langs kwam rijden: stadsbarrel met een afgelopen ketting. Toevallig zag ik in de afgelopen maand ook twee keer iemand vlak voor me een linkercrank verliezen, maar ja, daar kon ik verder ook niks aan verhelpen.

Als het even kan, stop ik voor mogelijke pechgevallen; ik weet uit ervaring hoe fijn het is om weer op weg geholpen te worden. Ooit kreeg ik van een mountainbiker een binnenband, en ik mocht in Frankrijk ooit mijn fiets in een tuin stallen waarna ik per auto naar een fietsenzaak vervoerd werd om een nieuwe binnen- en buitenband te kopen. Negen van de tien keer is het antwoord op mijn vraag of men hulp nodig heeft overigens: “Huh? Nee hoor!” Kennelijk houden veel mensen van een wandelingetje met de fiets.

Groetjes,

Carl

[WimB]

Lang geleden het was de laatste dag van onze vakantie de volgende dag gingen we naar huis.
Einde van de middag kwamen gasten langs die richting de finisch gingen van een monster tocht met brevet.
Ze waren in het donker in Grenoble gestart. Jammer dat ik de naam van die tocht even kwijt ben.
Wij liepen naar dit punt daar waar ze smorgens al heel vroeg richting zuid voorbij waren gekomen.
Dit punt ze kwamen nu dalend van de Glandon de D526.
Daar aangekomen stond langs de kant een deelnemer met een behoorlijk krom achterwiel en kon niet meer verder.
Aan zijn houding te zien kreeg ik het idee dat hij zijn brevet in rook zag opgaan.
Met handen en voeten verteld dat ik even de camping Belledone ga om wat gereedschap en mijn wielrichter te halen.
Zijn wiel zo goed als mogelijk recht getrokken zodat hij de laatste 40 km naar de finisch in Grenoble kon.
Die weg is uitsluitend dalend en dat is altijd lekker. Of hij op nog op tijd voor zijn brevet is binnen gekomen geen idee meer.
Het geeft wel een goed gevoel als je iemand op dat moment kan helpen.

Zie ik een fietser lopen of staan dan spreek ik hem of haar aan.

[JandeFietser]

Zie ik een fietser lopen of staan dan spreek ik hem of haar aan.

misschien dat we elkaar nog eens kunnen helpen op het eiland, ik fiets er elke week

[Fedor]

Regelmatig wielrenners (gisteren nog) geholpen met mijn fietspomp. Die CO2-patronen zijn soms toch niet zo handig

Eén keer zelfs twee wielrenners tegelijkertijd. Eén van hen had een kapotte buitenband maar de nieuwe paste niet op zijn velg. Daarom dus die band bij de ander er op gezet, en zijn band dan op het wiel van de kapotte band. Stonden ze dus nu met twee platte banden want hun patronen deden het niet goed. Die waren blij dat ze toch verder konden.

Ook altijd een EHBO-tas bij me, maar die gelukkig nog niet nodig gehad...

[janenliseth]

Al weer wat jaartjes geleden maar mogelijk toch het vermelden waard.
Op een zondag maakte ik een retourtje Hoogkarspel - Lelystad over de Houtribdijk met de racefiets.
Op de terugweg op de Houtribdijk ontmoet ik een een mede-racefietser uit Amsterdam.
Hij maakte zich ongerust ivm een tik mogelijk in de ketting.
We stopten en bekeken de ketting en kwamen tot de conclusie dat een pinnetje tussen 2 schakels er kritisch uitstak.
Fietsen kon maar met het risico van dien.
Het is zondag dus aangewezen op jezelf.
Ik stelde voor met mij mee naar huis (Hoogkarspel) te gaan om een nieuw pinnetje in te drukken
of in Enkhuizen de trein te nemen naar Amsterdam.
Hij wilde graag het rondje afmaken en ging met me mee naar mijn huis.
Na de reparatie vertelde hij me dat hij de volgende dag naar Engeland moest.
Tot mijn verrassing kreeg ik die week een kaart uit Engeland met de mededeling dat hij veilig en wel thuis was gekomen.

[Adieu]

De goede daad hebben wij mogen ontvangen:

Ergens op de Reitsma route naar Rome, tussen Ferrara en Ravenna, hebben wij de lunch genomen in een eenvoudig restaurantje in een klein gehucht. We zaten er tussen bouwvakkers, vertegenwoordigers en anderen die in de lunchpauze daar uitgebreid gingen lunchen.

Nadat we de lunch hadden afgesloten met een espresso vervolgden we ons reis, maar een paar kilometer meter verderop ontdekte onze zoon dat hij een lekke band had. Geen nood, ik kon de band wel plakken. Maar toen moest de band nog worden opgepompt. Het was een binnenband met autoventiel, waar ik met geen mogelijkheid lucht in kreeg met het minipompje dat we bij ons hadden.

Wat verderop was een woning en stond een jongen in de tuin bij zijn mountainbike. Ik ben naar hem toe gelopen om te vragen of hij een fietspomp had en dat had hij.
Terwijl ik de band op druk aan pompen was met de fietspomp, kwam zijn oma naar buiten om te vragen of we water wilden. Wij knikten vriendelijk ja en dachten dat ze ons mee zou nemen naar de buitenkraan. Maar nee, we moesten blijven staan, ze kwam zo terug.
En inderdaad, met 2 flessen in haar handen met 1,5 liter koud water uit de ijskast kwam ze er aan om onze bidons te vullen en de dorst te lessen.
Met voldoende koud water in onze thermosbidons konden we de reis weer vervolgen onder de Italiaanse warme zon.

Het was warm, in een verlaten gebied met hier en daar een huis, bezweet door de inspanningen van het plakken van de band, afhankelijk van een goede fietspomp/voetpomp, etc. en je wilt toch verder kunnen fietsen.
Het zijn dan vaak maar kleine gebaren, die voor de ontvangers van grote betekenis zijn. We hebben het enorm gewaardeerd en denken er nog wel eens aan terug.

[saagstree]

Bij ons kwam een jaar of 10 geleden een wintermareton voorbij Schaatsen op de ijsbaan Utrecht hardlopen en fietsen in de omgeving.
Er kwam atleet voorbij met fiets aan de hand hij was redelijk vooraan zijn stuur was gebroken ik bood aan dat hij de laatste 10 kilometer maar op mijn racefiets moest doen en dat ik dan met zijn fiets naar de finish zou gaan met de auto.
goed de afstelling was niet alles maar de pedalen paste en hij was toch nog 15e geworden.
hebben nog regelmatig contact met elkaar niet als fietser maar gewoon algemeen.

[LHTJoost]

Een wonderlijk draadje. Misschien een wedstrijd van maken wie de meest onbaatzuchtige wereldfietser van het jaar is. En dan meteen voordragen voor een lintje. Wel oppassen dat het geen hoog "Wo ist der bahnhof?" gehalte krijgt.

[Leon]

Het was mijn idee. Het is niet gauw goed hè? Ik kan er nog wel wat verhalen bijdoen die eindigen met mijn verbazing over de onkunde bij veel fietsers. Maar ja, dan krijg ik weer andere kritiek.

[Polariteit]

Ik probeer het doen van een goede daad bij een vakantiefietser/wielrenner op 'technisch vlak' te vermijden, want ben veel te bang dat ik dan op fora weggezet word als prutser omdat ik geen 666 jaar ervaring heb als fietsvakantietoerist

Maar ff serieus, leuk dit soort anekdotes

Iets wat me wel altijd bijblijft, is de keer dat ik (overigens als wandelaar, niet als fietser) een bejaarde dame op haar elektrische fiets geholpen heb die onderuit was gegaan door losliggend grind. Zij lag een soort van 'opgevouwen in de fiets' en ik heb toen de fiets op moeten tillen om haar los te krijgen. Ik heb me toen nog verbaast hoe zwaar zo'n elektrische fiets nog is, hij was zwaarder dan mijn fiets beladen met uitrusting

Verder vorig jaar tijdens het fietsen van de Hanzeroute op station Kampen tijdens een lunchpauze nog een wielrenner geholpen die 2 lekke banden bleek te hebben. In eerste instantie geholpen met pompen, maar dat hielp niet; en heb hem toen een mondkapje meegegeven zodat hij de trein terug naar huis kon nemen. Het was namelijk een Zondag en alle winkels waren blijkbaar dicht.

[DaVinci]

Twee jaar geleden langs de Maasroute een kilometer of 20 voor Verdun. Een fietser langs de weg met de fiets op z'n kop.
Hij had een gebroken spaak in het achterwiel en het slingerde nogal. Het was gelukkig niet aan de tandwielkant en ik had een paar spaken bij me, maar die waren te lang.
De al redelijk kale achterband eraf, want de oude spaak moest er uit. De binnenband was ook al vaker geplakt.
Mijn te lange spaak passen, op lengte knippen, bajonetje eraan gebogen, spaak in het wiel frutselen en het wiel zo goed als mogelijk gericht. De banden er weer op leggen en pompen deed hij zelf. En de raad gegeven om in Verdun bij een fietsenmaker langs te gaan.
Hij was onderweg van Amsterdam naar Barcelona, maar volgens mij geen tijd gehad om de fiets een keer na te laten kijken bij de fietsenmaker.