Wat levert een wereldreis eigenlijk op?

[Ritch The Fridge]

Ik ben benieuwd naar hoe "wereldreizigers" (in ieder geval mensen die baan en huis hebben moeten opzeggen voor een lange reis) een aantal jaar na dato terug kijken op die reis. Wat heeft het je opgeleverd? Ben je er als een ander mens door geworden? Heb je echt wat gehad aan de nieuwe inzichten over vanallesennogwat?

Je had waarschijnlijk geen garantie op het oppakken van het normale leven eenmaal terug. Heb je een betere baan gevonden dan wat je achterliet? Juist omdat je als mens een meerwaarde hebt opgedaan?

Wat voor de hand ligt natuurlijk is dat het een leuke en leerzame tijd was. Het heeft zogezegd een korte termijn behoefte bevredigd. Dat is wat waard want 9to5 op een kantoorstoel zitten is ook niet altijd spannend. Maar ben je bijvoorbeeld als een onzeker iemand vertrokken en als een zelfbewust mens terug gekomen? Heb je echt vrienden gemaakt? Wat dan ook.

Ik hoop dat ik mijn vraag (vragen) enigszins duidelijk maak. Ik heb vandaag de fietsbeurs bezocht en heb onwillekeurig de indruk gekregen (ook omdat je bij de beurs niet erg diep op iemands motivatie etc. kunt ingaan) dat zo'n lange fietstocht gewoon een korte termijn behoefte bevredigd en dat je niet echt iets "opbouwd" waar je de rest van je leven serieus veel aan hebt.

[Spinnetje]

Leuke vraag!!

Reizen heeft mij 'opgeleverd' dat ik juist niet moet denken 'wat levert dit mij op' ! Geen kosten-baten-analyse. Probeer in het moment te leven.

Maar als je het toch wil weten? Sterke been -en bilspieren

Groet Marieke

[Haike]

Laat ik het zo schrijven: Nadat ik ruim drie maanden voornamelijk op m'n fiets had gezeten en weer Amsterdam binnen reed, bekroop mij na een week of drie heel sterk het gevoel wat ik godsnaam in die stad te zoeken heb. Mensen lopen snel, hebben haast, moeten van alles, naar hun werk (want ze zijn daar onmisbaar) in de supermarkt moet je opschieten bij de kassa, enz. Voor een deel is de wereld van voor m'n tocht niet meer de wereld van na m'n tocht. Ik heb er inderdaad ook twee blijvende contacten aan overgehouden. Dat zie als een geschenk, zo ook een aantal gesprekken die ik onderweg had met mede reizigers, ze hoeven ook niet allemaal je vrienden te worden, de gesprekken draag ik toch wel met me mee. Geestelijk vind ik fietsen een verrijking. Een hele goede vriend van me heeft het zelfde met lopen, en daar begreep ik niets van, nu wel. Lopen, fietsen, geeft je de kans om tot jezelf te komen als je er aandacht aan besteed. Je uiteen moeten zetten met de elementen, (Wind regen zon kou) kan je helpen eigenwaarde te ontwikkelen, of gewoon ontdekken dat je die al hebt, alleen was je je er (nog) niet bewust van, het kan allemaal. Ik ben niet alleen anders naar de dingen om me heen gaan kijken; ik ben ook anders naar mezelf gaan kijken.

[Ralph]

Fietsen is mijn passie. Wat is jouw passie?

[Eric Schuijt]

Fietsen is reizen in jezelf. Met het fietsen kalibreer ik iedere keer weer mijn normen en waarden. Zeker na mijn lange reis (anderhalf jaar), verbaasde ik mij over het gezeur over alle kleine dingen. Ik snapte de mensen niet dat ze zo klaagden over de temperatuur van de koffie of dat ze hun salaris een dag te laat hadden ontvangen. Het duurde een tijdje voordat ik weer open stond voor dit soort 'futiliteiten'die voor anderen toch soms heel belangrijk zijn.

Het ontstaat van mijn winkel heeft daar een directe link mee. Ik heb altijd goed verdiend en heb vier jaar geleden al mijn spaarcentjes in de winkel gestoken met de gedachte, wat heb ik nu te klagen als alles mis gaat? Ik ben bevoorrecht dat ik in Nederland geboren ben. Het enige dat ik nodig heb om gelukkig te zijn is een mooie relatie en (dus) twee fietsen met acht gevulde tassen.
En ik ben nog steeds bevoorrecht. Nu sta ik in het leven met een winkel die goed loopt, lieve warme klanten en personeel waar ik erg gelukkig mee ben. En ik kan ook nog zeven weken per jaar fietsen.

Dus Ritch, er zijn altijd meer redenen om thuis te blijven dan om weg te gaan. Dit heeft o.a. met de culturele factor 'onzekerheidsvermijding' te maken. Voor de gemiddelde Afrikaan is die laag, voor de gemiddelde Nederlander is die hoog (pensioen, allerlei verzekeringen etc.). En voor jou?

[Rutger]

Ik hou er van om weg te gaan (want ik hou van fietsen, maar het kan ook te voet) en om thuis te komen, omdat er na al die avonturen een lieve vrouw is die op me wacht en die het begrijpt.

Rutger
www.rutgersreizen.nl

[Leon]

Ik hoop dat ik mijn vraag (vragen) enigszins duidelijk maak. Ik heb vandaag de fietsbeurs bezocht en heb onwillekeurig de indruk gekregen (ook omdat je bij de beurs niet erg diep op iemands motivatie etc. kunt ingaan) dat zo'n lange fietstocht gewoon een korte termijn behoefte bevredigd en dat je niet echt iets "opbouwd" waar je de rest van je leven serieus veel aan hebt.

Hoi Ritch,
Ik ben zelf niet zo'n fietser die de halve wereld rondkart maar ik ben wel al een aantal jaren een beetje actief voor de Wereldfietser en heb daardoor op de weekends inmiddels een flink aantal versbakken leden aan zien komen met voorzichtige vragen over het voor het eerst op fietsvakantie gaan. Een aantal daarvan heeft inmiddels wél de halve wereld befietst en ik kan je verzekeren dat dat ándere mensen zijn geworden en dan wel in positieve zin. De ontmoeting met de wereld, andere culturen, natuur, eenzaamheid en drukte en met jezelf is denk ik voor iedereen een enorme verrijking en een versterking van de persoonlijkheid, en die straalt behoorlijk van iemand af en verbleekt niet.
Groet,
Leon

[peter de rijk]

Een aantal daarvan heeft inmiddels wél de halve wereld befietst en ik kan je verzekeren dat dat ándere mensen zijn geworden en dan wel in positieve zin. De ontmoeting met de wereld, andere culturen, natuur, eenzaamheid en drukte en met jezelf is denk ik voor iedereen een enorme verrijking en een versterking van de persoonlijkheid, en die straalt behoorlijk van iemand af en verbleekt niet.
Groet,
Leon

Dat zal voor sommigen wellicht gelden, maar ik ben op reis ook een behoorlijk aantal fietsende weirdo's en geflipte malloten tegengekomen!

[Leon]

Een aantal daarvan heeft inmiddels wél de halve wereld befietst en ik kan je verzekeren dat dat ándere mensen zijn geworden en dan wel in positieve zin. De ontmoeting met de wereld, andere culturen, natuur, eenzaamheid en drukte en met jezelf is denk ik voor iedereen een enorme verrijking en een versterking van de persoonlijkheid, en die straalt behoorlijk van iemand af en verbleekt niet. Groet, Leon

Dat zal voor sommigen wellicht gelden, maar ik ben op reis ook een behoorlijk aantal fietsende weirdo's en geflipte malloten tegengekomen!

Waren die voordien "normaal" dan?
Leon

[Ritch The Fridge]

OK dat je een ervaring rijker bent is duidelijk. De reis zelf is leuk dat staat (bijna) vast. Maar dan. Met ervaring smeer je je brood niet. Ik stel me zo voor dat je na een paar jaar terug komt en dan heb je geen woning, geen baan en weinig geld meer. Ben je een calculerende persoon als ik dan is dat de voornaamste drempel. Een paar weken inwonen bij familie of vrienden gaat wel maar dan moet je gewoon een baan hebben. Zien werkgevers het als een voordeel? Of denken ze vooral: die mist een paar jaar ervaring, we zoeken wel een ander. Dus dat wordt tot je pensioen een krantenwijkje? Of toch maar voor jezelf beginnen? En dat ergens waar je eigenlijk niet wil wonen omdat er "thuis" geen woonruimte te krijgen is?
Wie met beide benen op de grond blijft staan komt niet ver zag ik bij iemand in zijn voettekst. Oftewel: zeur niet maar ga gewoon en accepteer onzekerheden. Een waarheid als een koe ....
Waar ik nu zo benieuwd naar ben is onder hen die meer dan een jaar oid zijn weggeweest en alles hebben moeten opzeggen. Wat is er van hen gekomen, 1 jaar na terugkomst? 5 jaar na terugkomst? 10 jaar?

[Sephi]

Ik ben zelf niet te fiets de halve wereld over geweest, wel ben ik na M'n HAVO (en 8 maanden full-time werken aansluitend) 4 maanden gaan reizen, eerst 1 maand door zweden, en daarna de echte stap, 3 maanden panama en ecuador. Ik heb daar een heerlijke tijd gehad, veel geleerd, zowel over mezelf als over de cultuur, mensen en alles daar.
In ecuador heb ik 2 weken vrijwilligers werk gedaan... en de lokale bevolking(de internationale vrijwilligers ook) mis ik nu eigenlijk nog steeds.

Het eerste wat mij ook opviel toen ik bij schiphol m'n ouders weer tegen kwam was de haast waarmee alles gebeurd hier in nederland. en stiekum, 2 jaar later verlang ik nog steeds terug naar het makkelijke geestelijk ontspannen leventje in La hesperia in Ecuador.

Daarnaast heb ik tijdens een beklimming van een 5897m hoge vulkaan ontdekt dat ik nog meer kan dan dat ik dacht... wat een immens gevoel gaf/geeft


kortom: ik ben vele ervaringen rijker terug gekomen en met een ander wereld beeld.

En ik reis omdat ik
1) ervan geniet
2) een momentje weg van alles zo nu en dan nodig heb
3) de verschillende culturen en plotselinge opgebouwde vriendschappen intrigerend en leuk vind
4) omdat het kan en het in m'n bloed zit(vanaf jongs af aan tussen twee huizen heen en weer moeten reizen...)

[Sephi]

Ik stel me zo voor dat je na een paar jaar terug komt en dan heb je geen woning, geen baan en weinig geld meer. Ben je een calculerende persoon als ik dan is dat de voornaamste drempel. Een paar weken inwonen bij familie of vrienden gaat wel maar dan moet je gewoon een baan hebben. Zien werkgevers het als een voordeel?

Ik heb zelf na m'n reis 3 maanden bij een kennis ingewoond todat ik een studenten woning had aangezien het reizen vanaf m'n ouders naar m'n hogeschool te lang duurde en geen reële optie was. Het werk, was binnen die tijd ook te vinden, alleen je moet niet te kieskeurig zijn, en vaak vanaf vooraf aan beginnen. Aan de andere kant: ik had ook weer zo terug gekunt bij m'n vorige werkgever en binnen dat bedrijf verder kunnen groeien.

Ik denk dat werkgevers het vaak toch als een voordeel zien als iemand een dusdanig reis heeft gemaakt. Want het zegt een aantal dingen over jou als persoon die vaak gewild zijn(je staat stevig in je schoenen, je krijgt dingen voor elkaar, en in een aantal gevallen van reizen laat je ook zien dat je logistiek sterk bent, goed sponsoren kan werven etc etc verzin het maar)

[leeuw]

Getekend door zijn zekerheden is hij een slaaf
hij verliest zijn vrijheid.
Alleen hij die risico’s durft te nemen is vrij.

Need I say more

[Shane]

....hoi,

Het verhaal van de rare mensen die een groote ries willen maken...

If your not happy with your situation you have 2 choices...

1. change yourself...
2. change your situation....

en deze uitspraak komt niet uit een boek maar van mijzelf.., ik kan helaas geen grote fiets vankantie maken door een erg gevoelig plek..maaar ik heb erg veel geriesde...daardoor ben ik dus in Nederland blijven plaken( vandaar de slechte nederlands:))

Riezen is wat je zelf maakt of zoekte, het kan erg leuk zijn maar ook een hel zijn...ik heb altijd alleen geriesde en dit zal ik altijd doen( ik ben een beetje moeilijk:)..) dit leverde erg veel vrijhied op..,...maar ook veel verdriet.....maar dat zal je zelf zien.....het gaat NIET om opleveren of inleveren............GEWOON DOEN.....maak zelf wel uit of het wat is...

En de drempel van werk en zo, werk heb je zo te pakken of niet, dat ligt aan je zelf....is 5 jaar in hetzelfde functie anders als 1 jaar + 2 met een kliene pause er tussen?

[Jan Eleveld]

Onze eerste en langste reis was 10 maanden in 1995/96. Die heeft in elk geval een nog steeds voortdurende vriendschap opgeleverd met een stel Amerikaanse fietsers.
Een fietsreis levert natuurlijk ook onuitwisbare herinneringen op.
Het belangrijkste is misschien toch wel dat je een ander perspectief krijgt op het leven. Ik ben ander werk gaan doen en na verloop van tijd zijn we in het buitenland gaan wonen, iets dat waarschijnlijk nooit gebeurd zou zijn zonder zo'n reiservaring.

Kortom, het was helemaal de goede beslissing, hooguit kan ik mezelf verwijten het niet jaren eerder gedaan te hebben.