za 12 dec, 2020 15:56
Als veelfietser heb ik naast mijn vakantiefiets ook wel behoefte aan een wat lichtere en snellere fiets voor dagtochten en eventueel een ultralicht creditcardtourtje. Mijn vakantiefiets, een Koga Miyata Randonneur uit 2012, met stevig stalen frame, voor- en achterdragers en 42mm banden is weliswaar veelzijdig en robuust, maar je sleept toch ook altijd een hoop gewicht en extra luchtweerstand met je mee. Nu heb ik ook nog een goed onderhouden half carbon half aluminium Giant racefiets uit 1995, waarop ik duizenden kilometers heb afgelegd in diverse landen en wat respectabele cols op beklommen heb. Maar deze fiets is me wat te sportief geworden en met de dunne bandjes en gebrek aan mogelijkheden om dragers, tassen en/of spatborden te monteren, past hij niet meer bij mijn huidige manier van fietsen: lekker rustig, lang onderweg en af en toe ook een bospaadje pakken.
Nu houd ik ook erg van klassieke race- en toerfietsen, van zelf aan m'n fiets sleutelen en van de retrostijl van Jan Heine en zijn Bicycle Quarterly. Één en ander bij elkaar opgeteld leidde tot de conclusie om voor een zacht prijsje een klassieke tourfiets op Marktplaats te gaan zoeken en die zelf te reviseren en om te bouwen tot een fiets die mij goed bevalt. Na een tijdje het aanbod gevolgd te hebben op Marktplaats heb ik daar een Koga Miyata Gents Touring uit 1982 gekocht. Voor een terecht zacht prijsje, omdat er ook wel één en ander aan moet gebeuren.
Dit is 'm:
Een stalen frame van 63cm. Dat leek me wel geschikt voor mijn lengte van 192cm. Aan de achtervork kun je zien dat het frame iets langer is dan de racefietsmodellen van Koga. Tussen de band en de zitbuis zit circa twee centimeter meer ruimte. Dat maakt het een tourfiets met iets stabieler, maar ook iets trager stuurgedrag. En natuurlijk ook ruimte voor spatbordjes en oogjes voor de bevestiging van dragers. Grappige details zijn dat de originele bidon, standaard en zadeltas er ook nog op zitten.
En zo staat ie in de Koga Miyata folder van 1982. Nou, mooi fietsje hoor zo! Zoiets moet het dus ook weer gaan worden.
Maar de mijne ziet er wel wat minder fraai uit. Veel gebruikssporen, met lakschade en roest. Gelukkig wel oppervlakkige roest. Het frame is nog helemaal hard.
Dit is de lelijkste roestplek die erop zit, op de liggende achtervork. En verder veel roestsporen rond de lugs bij de trapas. Daar moet ik wel even goed naar kijken. Verder loshangende bedrading waar eens de Sanyo bottom bracket dynamo hing. Die is helaas verdwenen.
De originele Bluemells spatborden zitten er nog op. Helaas zit er een groot gat in het achterspatbord, dat met een stuk ductape is dichtgeplakt en zijn de bevestigingsmaterialen flink verroest. Dat betekent dat de spatborden de vuilnisbak in kunnen.
Maar er is ook goed nieuws. Er zit een heel leuk voordragertje op. Heel geschikt voor een klassieke randonneurstas. Het originele koplampje aan het dragertje is helaas weg. Maar daar vind ik wel wat voor.
En de aandrijflijn ziet er heel goed uit. Nauwelijks zichtbare slijtage op de tandwielen, geen roest en alles netjes in het vet. Wel een enorm polderverzet met 52/42 voor.
De achterderailleur ziet er ook nog keurig uit. De fiets is uitgerust met een Shimano 600 groepsset 2 x 6. Met de ouderwetse buiscommandeurs schakelt hij als een zonnetje. Goh, lang geleden dat ik aan de onderbuis geschakeld heb!
De wielen met aluminium Weinmann velgen zijn keurig recht, en de Continental bandjes die erop zitten nog prima. Er kan dus direct mee proefgereden worden. Dat valt niet mee, want het mooie oude Brooks zadel zit voor geen meter. En het stuur, dat ik toch al wilde vervangen door een racebocht, blijkt een beetje verbogen.
Nou, dus maar aan de slag ermee.
Wordt vervolgd.
Nu houd ik ook erg van klassieke race- en toerfietsen, van zelf aan m'n fiets sleutelen en van de retrostijl van Jan Heine en zijn Bicycle Quarterly. Één en ander bij elkaar opgeteld leidde tot de conclusie om voor een zacht prijsje een klassieke tourfiets op Marktplaats te gaan zoeken en die zelf te reviseren en om te bouwen tot een fiets die mij goed bevalt. Na een tijdje het aanbod gevolgd te hebben op Marktplaats heb ik daar een Koga Miyata Gents Touring uit 1982 gekocht. Voor een terecht zacht prijsje, omdat er ook wel één en ander aan moet gebeuren.
Dit is 'm:
Een stalen frame van 63cm. Dat leek me wel geschikt voor mijn lengte van 192cm. Aan de achtervork kun je zien dat het frame iets langer is dan de racefietsmodellen van Koga. Tussen de band en de zitbuis zit circa twee centimeter meer ruimte. Dat maakt het een tourfiets met iets stabieler, maar ook iets trager stuurgedrag. En natuurlijk ook ruimte voor spatbordjes en oogjes voor de bevestiging van dragers. Grappige details zijn dat de originele bidon, standaard en zadeltas er ook nog op zitten.
En zo staat ie in de Koga Miyata folder van 1982. Nou, mooi fietsje hoor zo! Zoiets moet het dus ook weer gaan worden.
Maar de mijne ziet er wel wat minder fraai uit. Veel gebruikssporen, met lakschade en roest. Gelukkig wel oppervlakkige roest. Het frame is nog helemaal hard.
Dit is de lelijkste roestplek die erop zit, op de liggende achtervork. En verder veel roestsporen rond de lugs bij de trapas. Daar moet ik wel even goed naar kijken. Verder loshangende bedrading waar eens de Sanyo bottom bracket dynamo hing. Die is helaas verdwenen.
De originele Bluemells spatborden zitten er nog op. Helaas zit er een groot gat in het achterspatbord, dat met een stuk ductape is dichtgeplakt en zijn de bevestigingsmaterialen flink verroest. Dat betekent dat de spatborden de vuilnisbak in kunnen.
Maar er is ook goed nieuws. Er zit een heel leuk voordragertje op. Heel geschikt voor een klassieke randonneurstas. Het originele koplampje aan het dragertje is helaas weg. Maar daar vind ik wel wat voor.
En de aandrijflijn ziet er heel goed uit. Nauwelijks zichtbare slijtage op de tandwielen, geen roest en alles netjes in het vet. Wel een enorm polderverzet met 52/42 voor.
De achterderailleur ziet er ook nog keurig uit. De fiets is uitgerust met een Shimano 600 groepsset 2 x 6. Met de ouderwetse buiscommandeurs schakelt hij als een zonnetje. Goh, lang geleden dat ik aan de onderbuis geschakeld heb!
De wielen met aluminium Weinmann velgen zijn keurig recht, en de Continental bandjes die erop zitten nog prima. Er kan dus direct mee proefgereden worden. Dat valt niet mee, want het mooie oude Brooks zadel zit voor geen meter. En het stuur, dat ik toch al wilde vervangen door een racebocht, blijkt een beetje verbogen.
Nou, dus maar aan de slag ermee.
Wordt vervolgd.
