Het probleem in dit soort discussies is m.i. dat mensen een e-bike zien als een soort vermomde bromfiets. En dat is zo’n ding zeker niet.
Met mijn e-bike moest ik gisteren ook stoempen tegen de plotseling opgekomen tegenwind op de Po-vlakte (wel lekker verkoelend trouwens, zo’n windje, in 38°C). Als ik de berg op ga, is het ook piepen, hijgen en kreunen, en met 7 km/u slingerend omhoog gaan. Nu ben ik ook heel ‘streng’ voor mezelf, en zet ik pas iets meer ondersteuning bij als het medisch moet (hartslag), of ik een roedel honden achter me aan heb, of ik op een –te– drukke weg zit, helling op.
Ik kan je zeggen: er is weinig verschil met de ervaringen van voorheen.
Andere denk-oefening: vandaag kwam ik een koppel tegen die ook Reitsma reed. Zij op een e-bike, hij op een Koga Randonneur; alle twee stevig beladen. Zouden deze twee mensen een heel verschillend ervaring doormaken? Ik denk het niet. Wel denk ik dat de ervaring van een continue frustratie ze bespaard blijft.
Het is al eerder genoemd: verschil in hoe je zo’n reis ervaart, hangt van heel veel zaken af, waar bv het weer&wind heel bepalend zijn. Het hebben van ondersteuning maakt daar maar een gedeelte van uit, en is zeker niet allesbepalend.