Hallo Allemaal
De Romeinse historicus Plinius zei ooit: Wij maken grote reizen om dingen te zien waarop wij in onze woonplaats geen acht slaan.
We bezoeken de antieke stad Baalbek. Na verovering van Alexander de Grote hebben ze de stad Heliopolis genoemd, stad van de Zon en de Romeinen gebruikten ook deze naam. De tempels, in totaal drie, die van Venus, Bachus, Jupiter zijn een van de grootste ter wereld. Vooral de tempel van Bachus is een van de mooist gedecoreerde tempels in de romeinse wereld. Het is groter dan het Parthenon in Athene. In het museum wandelen we door de complete geschiedenis van Baalbek.
Savonds zien we de zon ondergaan tussen de tempels. De hemel is roze rood gekleurd. We eten wat op een terras en plotseling horen we een ziekenwagen. Er komt een scooter voorbij, die een toeter heeft die het geluid van een sirene van een ziekenwagen nabootst. Ook komen erna vele autos toeterend langs ons. Iedereen hangt uit het raam. Het is Vrijdag en voor de moslims een dag om te trouwen.
De volgende dag fietsen we naar Zahle, een christelijke plaats op de rand van de shiitische Bekaavallei. Overal langs de weg wapperen de gele Hezbollah vlaggen. Ook zien we vlaggen waarop een slang met blauwe davidsterren wordt verscheurd door een havik. We zien veel van dit soort anti Isralische propaganda. We fietsen langs sloppenwijken. Huizen zijn gemaakt van karton en jute zakken. Kinderen spelen hier vrolijk rond en vrouwen zitten te kletsen met elkaar. Ik ga hier een rondje lopen en probeer een gesprekje aan te knopen met de vrouwen. Dat is moeilijk want ze spreken alleen arabisch maar met handen en voetenwerk komen we wat van elkaar te weten. Het zijn kampen voor syrische gastarbeiders die in de zomer en herfst hier werken en in de winter en lente weer terug gaan naar hun vaderland.
Khomeini neemt afscheid van ons en we komen weer in Maria en Jezusland. Het is hier een stuk georganiseerder..
We gaan naar Ksara een wijngaard, die een van de oudste van Libanon is. Hier mogen we de heerlijke wijnen proeven en krijgen een rondleiding in de grotten.
Daarna gaan we een wandeling door Zahle maken. Zahle is een mooie luxe stad, een soort miniatuur Beiroet. De bevolking is overwegend Grieks-Katholiek. Overal heb je luxe winkels en mooie ottomaanse huizen. Langs de rivier heb je parken en een boulevard met lantaarns. We zien ergens op een heuvel midden in het dorp een leuk huis met allemaal druivenstruiken, kruiden en vogelkooitjes. Een mannetje met een zwarte bril staat naar ons te wenken. Hij heet Jozef en we worden uitgenodigd bij hem en ze vrouw Antoinette voor de thee. Jozef zijn oudste zoon is in de burgeroorlog gesneuveld. Wij krijgen fotos van zijn 8 kinderen te zien. Van de heerlijke thee krijg ik van Antoinette een grote zak mee. Wat een hartelijke mensen allemaal hier in het land. Aan het eind van het dorp zitten langs een riviertje een aantal luxe restaurants.
We kiezen een mooie uit en het blijkt dat de paus daar een paar jaar terug heerlijk heeft gegeten. Ze zijn er zo trots op dat het in de menu lijst vermeld staat.
De volgende dag gaan we naar Beitedine in het Chouf gebergte. Het eerste stuk van de weg is erg druk, want het is het belangrijkste knooppunt tussen Damascus en Beiroet. Het landschap van het gebergte is dichtbebost met naaldbomen. Vele kalksteenrotsen hebben de mooiste kleuren van oker tot dieprood.
Het chouf gebergte begint met het dorpje Ein Dara en daar gaan we op een terras zitten. Het is Zondag en de kerk is net uit. Iedereen wandelt hier in zijn mooiste kleren en alle gebakswinkels en terrasjes zijn open. We eten hier een lekker stuk kwarkgebak. We gaan eindelijk weer eens verder en we komen in nog meer van die mooie dorpjes. Er staan vele villas tegen de heuvels gebouwd. De dorpen worden overwegend bewoond door de Maronieten en Druzen. In de burgeroorlog hebben deze mensen tegen elkaar gevochten, maar nu handelen ze weer met elkaar net als voor de burgeroorlog.
We moeten opschieten want we komen er achter dat op Maandag het Beitedine paleis gesloten is en rond de klok van 2 uur bereiken we het mooie paleis.
Het is een sprookje om te zien en het is in het begin van de 19e eeuw gebouwd olv een Ottomaanse gouverneur. Het is gebouwd in Ottomaanse stijl, een mix tussen venetiaans en arabisch. Binnen in de ontvangst kamers heb je mooie beschilderde casettenplafonds. Ook heeft het paleis diverse turkse theebalkons met gekleurd glas en houten panelen. Er is veel ingelegd marmer aan de buitenkant van het paleis te zien.
In de stallen van het paleis heb je nu een permanente tentoonstelling van de mooiste byzantijnse mozaieken van het Midden Oosten. Ook is er een museum van Kamal Jumblat een voormalig druzenleider die politiek actief geweest is in Libanon. Hij en de Palestijnen wilde een einde maken aan de permanente macht van de Maronieten in Libanon. Hij is in 1977 vermoord.
De volgende dag gaan we oop druzenjacht. De oude druzen lopen vaak in mooie kleding. Ze dragen een traditionele arabische broek waarvan het kruis tussen de knieen hangt. Ze hebben vaak alleen zwarte kleding aan en dragen een fez omwikkeld met een witte tulband. Ook zijn ze vaak voorzien van een imposante witte baard. Mooie mannen, met maar een slechte eigenschap, ze willen niet op de foto!
Ze hebben een hoge religieuze status en bemoeien zich niet graag met aardse schepsels zo als wij. De vrouwen zijn eveneens in het zwart gekleed en dragen een hele lange dunne witte sluier.
Het druzen geloof is voortgekomen uit de shiitische islam maar het wijkt van het islamitische geloof af. Ze geloven o.a. in reincarnatie. Mohammed is niet hun eigenlijke profeet en de Koran niet hun geschrift. Ze hebben 7 heilige boeken die de Al Hikma worden genoemd. De oudere druzen worden ook wel wetenden (oekhal) genoemd en staan de onwetenden te woord.
We ontmoeten in Gharife Kamal die ons uitnodigd voor de thee. Hij is druus en dr. en woont in Canada. Hij is nu op vakantie en vertrekt over een aantal dagen weer naar Cananda. Het is de zoveelste Libanees die in het buitenland woont en werkt. We vertellen hem onze wens wat betreft het fotograferen van mooie oude druzen. Hij kan ons helpen en neemt ons mee naar een man met de geestelijkle rang van sjeik.het blijkt een zeer oude man van 95 jaar te zijn die niet veel meer ziet. Vrouwen mogen geen ingewijde druus (oekhal) de hand schudden. Er zijn echter wel vrouwen die ook ingewijd zijn. De man mag die vrouw geen hand schudden. Oude mensen leven vaak celibatair en hebben een status van een soort heilige. Het zien van of het handenschudden met deze mannen geeft veel geluk, voorspoed en wijsheid.
Voor meer informatie zie:
www.druze.ca
Oje het is al weer laat en over anderhalf uur is het donker. We moeten nog ongeveer 30 kilometer fietsen naar Sidon. Het is voornamelijk afdalen. We fietsen langs een heel groot klooster wat boven op een heuvel ligt. Het is Deir Moukhalles een grieks katholiek klooster wat is gebouwd op een plaats waar ooit een wonder gebeurde.
De vegetatie verandert langzaam en er staan vele bananenbomen en palmen. We zien vanuit de bergen de zon in de zee zakken. In Sidon komen we meteen in de arabische chaos terecht. Er is maar een hotel, helaas en een hele smerige. We hebben geen keus dus we brengen daar de nacht door.
In Sidon heb je weer vele souks en khans. Overal verkopen ze gekleurde plastic keukengerei en vele kitscherige spullen. Naast de juwelier zit een slager en door de hele souk klinkt arabische muziek. O.a. ook muziek van Feirouz, die door de meest Libanezen erg wordt gewaardeerd. Zij is dagelijks te beluisteren op de radio. Je moet er echter wel vroeg voor uit je bed. Het is van 7 tot 9 uur.
Er is een kruisvaarderskasteel op een schiereiland in zee. Helaas mogen we dit niet bezoeken want ze zijn alles aan het restaureren. De foundation Audi betaald bijna alles van de restauratie. Familie Audi is de rijkste familie (bankiersfamilie) van Libanon. We bezoeken het zeepmuseum in een mooi gerestaureerd gebouw. Over tien jaar zal heel Sidon er anders uit zien. Nu zijn vele gedeelten van de souks nog een grote rotzooi.
Morgen vertrekken we naar Beiroet waar we nog een aantal dagen blijven. Hoe lang weten we nog niet precies.
Groetjes
Gudy en John
,
Ergens in een hoekje op het vliegveld is vast wel een plekje om te slapen. Volgende ochtend vroeg op en wegfietsen.
