Hoe relaxed afdalen?

[Terra]

In het vlakke Nederland zijn de mogelijkheden om ervaring op te doen met afdalen vrij beperkt.
Fanatieke racefietsers of MTB'rs zullen vaker bergachtige gebieden op zoeken en meer ervaring opdoen. Maar voor mij blijft het oefenen met afdalen iets wat gebonden is aan fietsvakanties. En dan met een fiets die erg stijf is en ook nog eens flink beladen. Toch iets anders dan een licht en flexibel racefietsje.

Na een stevige klim, volgt die lange uitdagende afdaling. Ik probeer ver vooruit te kijken en zoek de lijn die ik wil volgen. Ik kijk naar kuilen en stenen die ik moet ontwijken. Het remmen probeer ik zo lang mogelijk uit te stellen. Maar eigenlijk stort ik me gewoon in het diepe en zie wel hoe ik eruit kom. Je voelt de snelheid toenemen en gaat best lekker. Maar dan komt dat moment en slaat de twijfel toe. Ga ik niet te hard en moet ik al ingrijpen? Pompend remmen is het advies. Maar door het remmen gaat je fiets rare dingen doen en maakt het andere geluiden dan je gewend bent. Je wilt liever niet slepend remmen, waardoor de snelheid wisselt maar toch blijft toenemen. Worden me remmen niet te heet, wat als me band klapt? En dan komt die bocht, komt er een auto aan en kan ik dan nog uitwijken? Het is beter om niet over de reling in het diepe ravijn te kijken, heb ik nog controle? etc, etc Op dat soort momenten wordt het spannend in mijn hoofd en heb ik het gevoel dat mijn vrachtfiets alleen maar rechtdoor en vooral ook harder wil. Ik ben dan altijd weer opgelucht als ik veilig het dal binnen rol.

Hoe gaan jullie om met lange steile afdalingen en hoe blijf je relaxed, tips?

[gios]

Niet twijfelen.



Vooral remmen met de voorrem en bijremmen met achter. Een flink stuk "slepend" remmen kan geen kwaad.

Gek wel, maar bij mij is het gevoel andersom. Jammer als ik al in het dal ben afdaling voorbij

[123456]

Houd een maximumsnelheid aan waarbij jij je nog prettig voelt (bijv. 50 km/u op redeljk wegdek). Kom je daar boven, rem dan bij.

Zorg dat je snelheid zodanig is dat je kuilen e.d. kunt ontwijken. Houd je stuur goed vast, zodat je niet na een gat in de weg loskomt.

Rem vóór (en niet in) de bochten, en niet op glad wegdek (zand, steentjes).

Veel oefenen. Ga eens wat trainingsrondjes rijden op de Posbank, bij Nijmegen of in Zuid-Limburg.

Oja, bijna vergeten: geniet ook van de afdaling!

[Frank]

Neem geen risico, vooral op bochtige wegen waar je niet al te ver vooruit kunt kijken.

Een goede bochtentechniek is belangrijk, buitenbeen omlaag en binnenbeen omhoog in de bocht. Op deze manier druk je de fiets als het ware de bocht in.

[Bert van Sprang]

Inderdaad: neem geen risico: laat je niet verleiden tot het afsnijden van bochten en houdt steeds rekening met onverwacht verkeer van rechts of links en wijzigingen in het wegdek. Ik heb het geluk dat tegenwoordig boven de 50 km/h mijn ogen gaan tranen en ik het ook om die reden graag tot die snelheid beperk, Hogere snelheden zou ik alleen riskeren als je ver voor je uit kunt kijken en je zeker weet dat het wegdek goed blijft.

[Terra]

50 km/u vind ik behoorlijk hard maar inderdaad afhankelijk van de omstandigheden, wegdek, etc.
En natuurlijk geniet ik van een mooie en verdiende lange afdaling.
Echter de mate van genieten wordt vooral ingeven door de controle die ik 'denk' te hebben. Misschien is het dan belangrijk om meer vertrouwen te ontwikkelen in je fiets en je eigen handelen.

[Jurr]

Goed beladen, goede remmen, stabiel frame, vertrouwen in het materiaal, ver vooruit kijken, juiste remtechniek, sprongen netjes landen, relaxed op je fiets zitten en je ruimte pakken op de weg ten opzichte van eventuele andere weggebruikers.

Zonnebril op tegen de insecten, navigatie beeld aan zodat te zien is hoe de volgende bocht eruit ziet, en een betere topsnelheid klokken dan de vorige afdaling

Oh, en niet een te grote smile. Dan zitten die zojuist genoemde insecten weer achterin je keel (:

[Peter Rodenburg]

Mijn tips:

- Ga lekker rechtop zitten; dat scheelt zo al 10 km/uur in de afdaling.

- Vertrouw op de techniek. Als je je remmen regelmatig nakijkt dan doen ze het ook als je ze nodig hebt tijdens de afdaling. Zelfs met mijn ouderwetse cantilever remmen ben ik altijd veilig beneden gekomen.

- Stop af en toe even tijdens de afdaling. Je kunt dan nog wat langer van het mooie uitzicht genieten, een fotootje maken, rustig wat drinken, je remmen wat laten afkoelen en vervelende (vracht)auto's laten passeren.

[Ivo Miesen]

Rij hard genoeg om midden op de rechter rijstrook te kunnen rijden (dus ongeveer even hard als auto's). Dan rij je namelijk op het stuk weg dat schoongereden is en heb je veel minder last van troep die een lekke band kan veroorzaken/je kan laten slippen.
Op de fiets kun je standaard harder de bocht om dan dat een auto dat kan, dus zo lang je even hard als de automobilisten rijdt zit je goed.
Kijk ook wat het verkeer voor je doet, waar remmen ze, waar verdwijnen ze om een bocht. Dat geeft je veel informatie.

En vooral, voel je op je gemak, ga niet verkrampen. Mijn ervaring is dat hoe angstiger je bent in een afdaling, hoe geforceerd voorzichtiger je probeert te doen, hoe eerder je valt.

[sjefke]

Een misverstand wegnemen: afdalen met een flexibel fietsje is een crime; met een stijf frame is een zegen.

[liefhebber]

Fanatieke racefietsers of MTB'rs zullen vaker bergachtige gebieden op zoeken en meer ervaring opdoen. Maar voor mij blijft het oefenen met afdalen iets wat gebonden is aan fietsvakanties. ...
Maar dan komt dat moment en slaat de twijfel toe.

Ik lees in je verhaal dat je wel meer zou willen genieten van de afdaling.
Maar tegelijkertijd weet dat je er het verkeerde moment voor kiest.
Waarom niet oefenen met zo'n flexibel? racefietsje?

Ik heb nooit een shimmy mogen ervaren.
Maar wil wel graag een strategie achter de hand hebben voor het geval ik er mee wordt geconfronteerd.
Er is al veel over geschreven.
En ik houd het vooralsnog bij de mening van Jobst Brandt

Shimmy
Descending and Fast Cornering

[Leon]

Ik heb verwoede discussies over afdalen op dit forum wel eens samengevat in het volgende stukje:
http://wiki.vakantiefietser.be/index.php?title=Afdalen

[martin]

Martin Bons (een andere Martin dan ik, ik ken hem verder niet ) schreef daar een boekje over. Het gaat over wielrennen, waarbij de schrijver diverse verhalen van wielrenners bespreekt. Het boek bevat ook een samenvatting van tips van die wielrenners die ook van pas kunnen komen bij wereldfietsers. Uit mijn hoofd is één van de tips: kijk niet op je tellertje, maar doe dat na de afdaling.

[Shrek]

Dat pompend remmen is vooral een vage term, je moet gewoon zo min mogelijk remmen, want dan ga je harder, wordt er exponentieel méér energie gedissipeerd via de luchtweerstand en dus minder via de remmen, en worden je remmen minder warm.

En als je sneller wilt moet je juist plat op je fiets gaan liggen. In het Zwarte Woud heb ik met Bob Yak ruim de 80 gehaald en vorig jaar in Chili met Ortliebs achter en handlebar roll voor eindelijk ruim de 90.

Verder is afdalen niet per se iets magisch, het is net als fietsen op het vlakke maar dan bergaf. En bochten oefenen kun je ook op het vlakke.

, navigatie beeld aan zodat te zien is hoe de volgende bocht eruit ziet, en een betere topsnelheid klokken dan de vorige afdaling

En (vracht)auto's inhalen en proberen een mooie tijd op Strava neer te zetten.

[Shrek]

Ik heb verwoede discussies over afdalen op dit forum wel eens samengevat in het volgende stukje:
http://wiki.vakantiefietser.be/index.php?title=Afdalen

Houd in de bochten het binnenste pedaal boven of houd beide pedalen even hoog. Daarmee voorkom je dat je met het pedaal de grond raakt. Met beide pedalen even hoog heb je maximale controle.

Ik toch toch echt adviseren serieus druk te zetten op je buitenste pedaal.

[groverr]

Ik ben nu de 100 cols tocht aan het fietsen en zit in de Alpen. Ter voorbereiding heb ik gelezen hoe je moet dalen. Er zijn ook YouTube filmpjes van.

Ik heb flinke schijfremmen met sintered blokjes en brede banden. Dat is erg fijn, omdat er aardig bochtige afdalingen tussen zitten met slecht asfalt. Op de grotere cols met bredere wegen kan ik de snelheid wat meer laten oplopen, maar dan moet je van bijv. 70 km/u terug voor de haarspeldbocht. Dat levert na een poosje vermoeide handen op. Dan moet je stoppen.

Onlangs dat ik geniet van dalen merkte ik dat ik te gespannen op mijn fiets zat. Ik ben dus maar eens gaan opletten dat ik gewoon rustig blijf ademen. Dat hielp enorm.

Nog wat aanvullingen op de tekst waar Leon naar linkt:
- bij een racebocht altijd je handen onderin, zodat je handen niet van het stuur kunnen schieten.
- eet en drink voor de afdaling.
- jasje mee tegen de kou.
- handschoenen met lange vingers.
- stel je remmen na een aantal afdalingen bij.

[alstro]

Hoe ouder je wordt hoe meer je gaat nadenken wat er allemaal fout kan gaan. Als ik nu een klapband krijg dan.... als ik nu val dan....

10 jaar geleden tikte ik de 100+ aan in afdaling Ventoux en de kutah . Ik zou het niet meer durven en knijp bij 70 in mijn remmen.

Hoe meer je gaat denken, hoe gespannerder op de fiets en hoe slechter je daalt. Vraag maar aan Thibaut Pinot

[Wouter Duijndam]

Ik heb wel gemerkt bij afdalen dat je je plek op de weg in moet nemen en het niet toe moet laten dat een auto je voor een bocht gaat inhalen. De auto gaat daarna namelijk vol op zijn rem terwijl ik op mijn fiets de bocht insnij zonder te remmen.

De enige keer dat ik twijfelde was toen ik achter een camper zat die water lekte en best flink.
Water en olie in het asfalt zijn geen goede combinatie en zorgen voor een spiegelglad wegdek.
Hier heb ik mijn afdaal snelheid aangepast en probeerde ik constant het waterspoor te ontwijken.

Ik heb mijn Gazelle met voortassen niet boven de 63km/ph weten te krijgen.
De tassen vangen simpelweg teveel wind.

Relaxed afdalen doe je met een uitgebalanceerde fiets en remmen waarvan je weet dat je erop aan kunt.


Zoals de wielrenner de bochten snijd zou ik nooit doen! Hij kom geregeld op de weghelft van de tegenligger terecht ook bij onoverzichtelijke bochten. Dat risico is mij veel te groot en dan is er ook geen ruimte meer om te corrigeren.

[hoogframe]

ik denk te weten en raad aan:
-qua remmen en afdalen:
- of vanaf het begin zo veel remmen dat de snelheid niet hoog oploopt en die ook niet laten oplopen
- of na een stukje met meer snelheid vrij stevig remmen om er een flink stuk snelheid uit te halen en dan de fiets weer laten lopen.
slepend remmen raad ik af: mogelijk dat moderne (schijf)remmen tegen de enorme hoeveelheid warmte kunnen, maar de meeste remmen kunnen dat niet zo goed en je velg en band worden ook heet/nog heter en da's allemaal niet wat je wilt of de boel verpest.

-qua bochten: combineer wat je mogelijk als motorrijder geleerd hebt EN blijf op je eigen weghelft.
zo wie zo: als je het niet kunt (over)zien: snelheid er uit!
(neem absoluut geen voorbeeld aan wat je bijvoorbeeld in de Tour de France beroepswielrenners hebt zien doen (die rijden ook niet op de openbare weg, maar op een wedstrijdparcours): da's in meerdere opzichten totaal iets anders)

en ontspannen helpt inderdaad enorm (en niet alleen bij afdalen, zeg ik ook nu tegen mezelf ha ha ) )



geniet! hoogframe

[groverr]

Zeker de regie nemen in het verkeer bij afdalen! Je bent net zo snel, totdat er ff een stukje is waar zij gas kunnen geven en jij niet. Ga op die momenten pas opzij en kijk overdreven vaak kort over je schouder (niet te ver). Zo laat je zien dat je de auto of motor verwacht.

Laat je stuur in principe niet los om te gebaren. Alleen goede chauffeurs en motorrijders mogen er langs. Campers en suffe bestuurders worden namelijk een gevaar voor jezelf bij de volgende bocht.

Vergeet niet dat zij het vaak er allemaal heel eng uit vinden zien, dus als ze geen ruimte krijgen is dat vaak ook heel prettig voor ze.