Een groot rondje West Europa (4 maanden, 7222 km)

[VadandeBruijn]

Onder het motto “ als we dan een keer een lange tocht maken, dan moet het ook wel een echt lange zijn” zorgden wij (Thea en Vadan, vakantiefietsers sinds 1999) ervoor dat we genoeg vrije tijd spaarden om in 2006 zo’n 4 maanden te gaan fietsen.

Dit was ons plan:
• Eigen route van Groningen naar Haarlem
• Jacobsroute 1 t/m 3 naar Santiago en Finisterra
• Zilverroute naar Sevilla en via eigen route door naar Cadiz
• Via routes uit Fietsen in Andalusië en Onbegrensd fietsen naar Andalusië langs Granada naar Barcelona
• Met de boot naar Rome
• Reitsma’s Route naar Rome via Assisië en Venetië tot Landeck
• Inn Radweg 1 + 2
• Eigen Route van Passau naar de bron van de Moldau
• Moldau Radweg
• Elbe Radweg 1 tot Magdeburg
• Aller Radweg naar Verden
• Eigen route naar “ Stad”
Bij elkaar zo’n 9000 kilometer, wat zeker ons maximum zou zijn, zodat we met routeverkortingen rekening hielden.

We verwachten allerlei hindernissen en onderweg alle soorten weer. De hindernissen vielen mee, behalve dan het weer. Tot Santiago was het veel te koud (8 mei ’s morgens 4 graden) en de rest van de tocht was het altijd te warm (ook voor de mensen ter plekke). Het hielp ons dus niet dat we vroeg in het jaar vertrokken (31 maart) om voor de grote hitte weer uit Spanje weg te zijn.

In die hitte konden we alleen in de ochtend fietsen en daardoor moesten we ons inderdaad beperken.
• Wel Santiago maar niet Finisterra
• Van Sevilla niet langs Cadiz en Granada naar Barcelona, maar via Cordoba naar Valencia en dan met de trein naar Barcelona
• Niet via Venetië naar Landeck, maar via Verona naar Bolzano en vandaar met de trein naar Innsbruck
• Van Verden (onder Bremen) met de trein naar Leer om de dag daarna fietsend ons thuis in Groningen te bereiken.
Bij elkaar 7222 km.

De hoogtepunten:
• De schoonheid van het landschap overal, maar speciaal in Andalusië en Umbrië
• De Nederlandse fietsers die we tegenkwamen (normaal op weg naar Santiago, bijzonder op de rest van de tocht)
• De tocht langs de Elbe naar Dresden (ons laatste grote doel)

De dieptepunten:
• Het Tsjechische platteland
• Valpartij op levensgevaarlijke weg ten noorden van Praag
• De hitte tot het einde (toen men in Nijmegen de tocht staakte)

Weer thuis waren we echt voldaan, maar inmiddels hebben we er al weer een weekend tocht opzitten. En plannen voor volgend jaar zijn er ook weer.

Vadan de Bruijn

[Fedor]

De tocht langs de Elbe naar Dresden (ons laatste grote doel)

Vertel op

Wat is er trouwens mis met het Tjechische platteland?

[VadandeBruijn]

Het Tsjechische platteland (en dan bedoel ik vooral de niet toeristisch streken) is heel mooi, maar was voor ons en voor het viertal wereldfietsers die we tegenkwamen ook heel onaangenaam. Onaangenaam was dat de mensen die je langs de weg tegenkomt niet teruggroeten, je zelfs gewoon negeren. Als je iemand aanspreekt om iets te vragen reageren ze wel fatsoenlijk, maar ze doen geen enkele poging om de taalbarriere te overbruggen. In Spanje spreekt men meestal ook alleen de eigen taal, maar daar wisten we toch te communiceren. In Tsjechie lukte dat niet. Het voelt als vreemdelingenangst.
Opmerkelijk was dat we tot twee keer toe in een geweldig onweer stonden zonder openbare schuilplaats. De mensen keken vanuit hun huizen naar ons, maar boden ons geen schuilplaats aan.

[Wit]

Het Tsjechische platteland (en dan bedoel ik vooral de niet toeristisch streken) is heel mooi, maar was voor ons en voor het viertal wereldfietsers die we tegenkwamen ook heel onaangenaam. Onaangenaam was dat de mensen die je langs de weg tegenkomt niet teruggroeten, je zelfs gewoon negeren. Als je iemand aanspreekt om iets te vragen reageren ze wel fatsoenlijk, maar ze doen geen enkele poging om de taalbarriere te overbruggen. In Spanje spreekt men meestal ook alleen de eigen taal, maar daar wisten we toch te communiceren. In Tsjechie lukte dat niet. Het voelt als vreemdelingenangst.
Opmerkelijk was dat we tot twee keer toe in een geweldig onweer stonden zonder openbare schuilplaats. De mensen keken vanuit hun huizen naar ons, maar boden ons geen schuilplaats aan.

Wij hebben deze zomer dwars door Oost-europa gefietst; van roemenie naar duitsland......en ook door het Tsjechische platteland. En wij delen jullie ervaringen niet. Jammer dat het voor jullie tegengevallen is....voor ons waren Tsjechië en Roemenië de toppers van onze reis. Hoeveel mensen in Nederland groeten trouwens (terug?) ?