Goedenavond Luchtfietser,
Misschien ben ik een uitzondering (ja dat ben ik) maar ik vraag me altijd af waarom ouders voor hun kinderen denken, en daarbij denken dat kinderen in een veel-persoonstent moeten.
Ik snap best dat je een 1 jarige niet in een eigen tentje wilt leggen ... maar verder ...
Ik zou zeggen: Koop een iets ruimere 2-3 persoons tent met een voortent-ruimte naar je zin.
Koop daarnaast een klein tentje, groot genoeg voor (later) twee opgroeiende kinderen.
En let op bij die iets grotere tent: Een ruime voortent heeft wel wat, maar als die voortent zo is dat je er steeds - mooi weer of slecht weer - twee meter of meer op je knieën door moet kruipen (omdat ie net te laag is om weinig gebukt erdoor te lopen) dan is het snel de beste reden om nooit meer te kamperen. Of te wel: de voortent moet hetzij hoog genoeg zijn danwel laag maar dan zo'n ingang hebben dat je niet steeds de volle lengte moet kruipen. Liefst heb je een ingang opzij, nog liever aan de twee zijkanten .... alleen zijn zulke ingangen zelden regen-vriendelijk ... het blijft een compromis.
Wat betreft de kamperende kinderen: Mij namen ze mee op een leeftijd van 4 jaar en 4 maanden, en ik kreeg een eigen tentje (iets ouds met een los grondzeil uit een legertruck-dekzeil genaaid) en dat tentje werd voor mij aan de andere kant van "de beek" neer gezet - die beek kon ik als 4 jarige overstappen, dus veel beek was het niet.
Dit alles gewoon ergens bij een boer in de Zwitserse Jura (ik weet welk dorp, maar na meer dan een halve eeuw was er niet direct een herkenning toen ik er nog eens langs reed, ik vrees dat het collectief geheugen slechter is als mijn persoonlijke dus zal het wel een oningevulde herinnering blijven). Anyway, ik heb er nul-komma-nul trauma's aan overgehouden, mijn ouders ook nul-komma-nul schuldgevoel. Eén ding heb ik er wel aan overgehouden: Ik kampeer nog steeds graag, en nog steeds wild of semi-wild, en nog steeds voelt het kamperen minstens zo vertrouwd als slapen in mijn eigen bed (een vreemd bed vind ik maar "vreemd").
O ja, een camping met vermaak voor de kinderen is nergens voor nodig, hoogstens is het handig voor fantasiloze ouders en dito kinderen. Kleinere kinderen zijn onderzoekend en speels genoeg om zich met om het even wat te vermaken. Ik herinner me nog goed daar uit de Jura: De molshopen (die mijn moeder wellicht hopeloos vond want is werd vast en zeker vuil), de naaktslakken met de ogen op steeltjes, ogen die ze introkken als je ernaar wees, het "beekje", de boer die het graan kwam maaien (met ze zeis, zo ging dat toen nog) ... ik schijn een heel gesprek gehad te hebben met die boer, en ook de wagen ... dwz kar en paard waarmee de oogst werd opgehaald en de vriendelijke mensen die mij op het paard wilde zetten (iets waar ik een heel ander idee over had: een paard was niet om op te zitten).
Het precieze hoe en wat ... toentertijd reed je beslist niet in één dag naar de Jura, waarschijnlijk eerder drie dagen ... daar heb ik geen herinneringen meer aan, wel heb ik een uiterst heldere herinnering aan een incidentje onderweg: er moest iets gelast worden ... maar goed, geen frustraties of trauma's gewoon gewoon.
Als je als ouders maar gewoon doet alsof alles gewoon is (in mijn geval was het zelfs ouders + grootouders) dan heeft de in principe blanco en open geest van een kind alleen maar ruimte voor alle indrukken en ervaringen.
Groeten BSM
