e-bike verdringt fiets

[Erik v S]

Dit subforum heet kletspraat, dus:

Het subforum waar de meningen nu over elkaar buitelen heet ‘Reizen per elektrische fiets’.
De discussies gaan niet over elektrisch, maar over het eerste en het laatste woord.
Ik ben, met andere criticasters, niet tegen het gebruik van e-bikes voor fietsreizen. Als fietsreizigers op een of andere manier nodig hebben of prettig vinden om zelf (of hun partner) voortaan met elektrische ondersteuning langs de Donau te fietsen. Of naar Eindhoven.
Prima!
Fantastisch!

Maar ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er een nieuwe groep op het forum van wereldfietsers aangeboord is die veel aandacht opeist. Deze groep reist niet, en het vehikel is amper nog fiets te noemen.
En het is de groep die ik (omdat ik ook forens per fiets) steeds vaker onderweg tegen kom.

Is een speedpedelec nog een fiets? En mag zo’n monster dan op ‘onze’ paden.
Is een apparaat dat 70 km/h kan nog een fiets?
Is het opvoeren van een fiets nog acceptabel (of legaal)? En moet het mogen dat in dit forum gepleit wordt voor chips implanteren om politie te misleiden?

Is rondrijden met een e-bike achterop je camper nog wel reizen?
Zijn de nieuwe e-bezoekers van dit forum wel op reis? Of zijn het gewoon forenzen?

Het wereldfietser forum had al (te) veel bezoekers die alleen kwam om over dure fietsen te ouwenelen, nu zijn daar dure elektrische fietsen bij gekomen. En uit de berichten lijkt wel dat de e van e-bike voor veel nieuwelingen vooral voor erkenning staat.

Ik wil best een schouderklopje uitdelen aan iemand die voor woon-werkverkeer de auto voortaan laat staan vanwege e-bike.
Maar wereldfietser is ooit opgericht voor mensen die richting Middellandse Zee of Noordkaap fietsen, of verder.

Ik vind de nieuwe (veel postende) doelgroep van e-fietsforenzen geen aanwinst.

[Rokon]

Waarom 'O' waarom is het 'Hoe' toch zo belangrijk en niet het 'Waarom'

[Leon]

Met weemoed denk ik nog wel eens terug aan het pre-GPS-tijdperk, toen we nog gezellig in groepjes achter iemand die de weg wist aanfietsten, en er met z'n allen voor zorgden dat de groep bij elkaar bleef. De GPS heeft wat dat betreft gezorgd voor een meer los-vast verband. Missen we iemand? Och, jammer dan, die kan zelf de weg naar de camping wel vinden.

Toen ik in 2002 de eerste keer de Hemelvaarttrektocht van Antwerpen langs en over de Vlaams-Waalse grens naar Maastricht uitzette reden we met 19 man dicht bij elkaar. Dat moest ook wel want zonder overal knooppunten en de LF al een andere keer gefietst had alleen de routeleider en nog één ander de topokaarten met de route. Die route werd bovendien onderweg aangepast wegens voortschrijdend inzicht, en ook omdat campings soms niet bleken wat ze leken maar gesloten waren, stacaravancampings of omdat er onderhandeld moest worden of we daar wel mochten staan. De meeste anderen hadden naar mijn advies waarschijnlijk een 1:200.000 Michelinkaart bij zich om zich te kunnen redden als we elkaar hadden verloren. Verloren was ook verloren want een mobiele telefoon hadden we niet. Het is allemaal goed gegaan. Maar we waren wel vrij in de zin dat het plan voor de volgende dag niet vastgespijkerd was.

Later werden dingen gemakkelijker. Omdat er ook gemakkelijker mee werd omgegaan moest er vaak wel veel op elkaar gewacht worden: "Wachten jullie, want ik moet even bellen waar de anderen zijn", "even pinnen want dat kan nu ook in België", "even naar de bakker want er is er hier volgens de GPS een, denk ik", "even naar de supermarkt want die is op zondag open", direct daarop "jullie zijn geweest maar ik moet ook nog boodschappen doen" en "we wachten wel want jullie hebben ook de route". Dat wachten was dan meestal op het drukste kruispunt van de wijde omgeving of op de parkeerplaats van de supermarkt of zomaar op een akelig drukke plek langs de weg, maar slechts zelden op een prachtige plek in de natuur.

---------------------------

Dat de vereniging als uitgangspunt de wet hanteert als grens voor vanalles en nog wat heeft er zover ik weet in eerste instantie alleen mee te maken dat de vereniging niet aansprakelijk of medeplichtig wil kunnen worden, niet met meningen.
Of een 25-, 45- dan wel 75 km/u-fiets nog een onderdeel kan zijn van de club is m.i. wel een discussie waarvan de uitkomst uiteindelijk in de ledenvergadering terecht moet komen voor een besluit.

[Tom vds]

Met de introductie van GPS is het dus allemaal mis gegaan.....
Gelukkig fiets ik het liefst alleen.

Groet,
Tom.

[---]

Met de introductie van GPS is het dus allemaal mis gegaan.....

Nee joh al veel eerder met de uitvinding van het wiel
Trouwens who the (tuuuut) cares wanneer anderen een e-bike kopen en berijden, wat een maffe discussie. Niet zo bang doen maar gewoon lekker je eigen voertuig kiezen en berijden! Ik ga toch ook niet zitten mauwen omdat de 26inch nu verdrongen wordt door een 29 inch fiets enzv enzv.?

[Leon]

Met de introductie van GPS is het dus allemaal mis gegaan.....

Nee joh al veel eerder met de uitvinding van het wiel

Die reactie geeft mooi aan dat er soms onoverbrugbare cultuurverschillen zijn.

[Senior2]

Who the (tuut) cares? Dat zijn er kennelijk nogal wat op dit forum

[---]

Who the (tuut) cares? Dat zijn er kennelijk nogal wat op dit forum

Yup dat realiseerde ik me ook toen ik dat opschreef.
Maar dat begrijp ik dus niet. En eerlijk gezegd wil ik het ook niet begrijpen, ik ga weer wat anders doen

Ondergetekende rijd niet op een e-bike maar is absoluut niet tegen e-bikers,
Live and let Live! Enne beter 100 mensen op de e-bike dan in de auto.
Maar ben het wel eens met @ErikvS dat dit een forum over reizen is met of zonder e-bike. Maar over dat reizen gesproken, daar is de balans al langer zoek hier. Het gaat in het algemeen veel over technische dure snufjes en veeeeeel minder over mensen die echt gereisd hebben en hun ervaringen delen. Wie van de veel posters bijvoorbeeld houdt nog regelmatig het lendenforum bij? Dat zijn er maar bar weinig, ondergetekende wel. En als je dan de aandacht bekijkt voor draadjes met fietsverhalen t.o.v dit soort of techniek draadjes dan zie je ook een totaal scheve verhouding. Enfin dat was het. Veel succes met dit draadje nog.

Doeg!

[Wim]

Ik heb besloten me geheel terug te trekken uit de Wereldfietser. Zoals Kees Swart al schreef beweegt de vereniging zich meer en meer in de richting van een ANWB voor ebikers. Mijn verzet daartegen is me op grove beledigingen op het forum te staan gekomen van vooral ebike forensen en daar heb ik mijn bekomst van. Ook nu nog staat er doodleuk een post over het gebruik van een grof illegale opgevoerde ebike maar is mijn bezwaar daartegen weggemodereerd.
Op dezelfde manier vond en vind ik de locatie van de WF beurs ongeschikt. Het schurkt pijnlijk aan tegen een leverancier van suffe stadsfietsen en ebikes en we zitten aan de rand van een ebike testparcours. Dat is geen boodschap waar ik me lekker bij voel. Dus heb ik mij ook teruggetrokken voor de presentaties die ik daar zou geven.
Als dit is wat de vereniging blijkbaar wil dan is dat zo, maar zonder mij. Zodra ik even tijd heb maak ik een eigen website met informatie over echt vakantiefietsen.
Verder wens ik iedereen veel echt fietsplezier.
Wim

[Rokon]

Het onderwerp heet kletspraat, dus hier gaan we: …
Een twintigtal jaar geleden was ik redelijk bedreven in het maken van foto’s. Een groot formaat fototoestel, filmrollekes zo groot als een sigaar, mijn huis was een chemische depot, een DoKa, wel 20 soorten afdrukpapier in allerlei formaten en gradiënten. Zwart/Wit was ‘het’, de rest verdrongen tot ‘quantité négligeable’. We spraken over ‘de grains’ en ‘de piqué’. Ik voelde me thuis in de DoKa, stelde tentoon, en bespraken ‘onderling’ het verhaal achter ‘de’ foto.
Het moet zowat rond de eeuwwisseling geweest zijn toen de eerste ‘echte’ digitale camera’s hun intrede deden. In het begin schuchter en bescheiden. De beschikbare beelden konden nauwelijks afgedrukt worden groter dan een postkaart. Degelijke printers en vooral inkt was peperduur, computers waren traag, beeldschermen amber, groen en eigenlijk omgebouwde televisietoestellen. Software, als beeldverbeteraar was duur en de toepassingen waren rudimentair.
De klassieke fotograaf lachte wat in het vuistje. Ach, het zou toch zeker nog 10 jaar duren eer dat digitale gedoe ging doorbreken, pfff, zo het al ooit op de gelijke hoogte zou komen! Iedereen kon ineens foto’s maken. Dat zal wel, ja!
Toch zou het helemaal anders lopen!
De industrie zag de ‘revival’ wel zitten. Er ging geen maand voorbij of nieuwe, betere toestellen kwamen op de markt. Dat gedoe met die filmrollekes was eindelijk voorbij. De piepkleine lensjes en bijbehorende CCD’s werden groter en groter. Omgebouwde televisietoestellen werden monitors, TFT LCD’s, digitale spiegelreflexcamera’s, Photoshop deed z’n intrede. En daar waar in het begin nog afgeprint werd, begon men digitale fotoboeken aan te maken, met diashows op gigantische harde schijven en memory sticks. Geen chemie meer, geen papier meer, hede ten dage zelfs zonder fototoestel, want de kwaliteit van de ‘smartphone’ is in die mate verbeterd dat 4K opnames op 65” tv’s als ‘natuurlijk’ worden ervaren.
Achteraf was dat gepruts in de DoKa toch wel wat. Je foto was nooit af, je kon er geen 2 dezelfde afdrukken, stond uren te ‘retoucheren’.
Heb ik nog een fototoestel? Ja, in de kast, onder het stof.
Het enige dat ik nog koester van de ‘goede oude tijd’ is de manier om naar een foto te kijken, het verhaal en de wijze waarop het onderwerp in beeld is gebracht. ‘Hoe’ de foto is gemaakt interesseert me eigenlijk totaal niet…en maar goed ook!

[Bridgestone SM]

Heb ik nog een fototoestel? Ja, in de kast, onder het stof.
Het enige dat ik nog koester van de ‘goede oude tijd’ is de manier om naar een foto te kijken, het verhaal en de wijze waarop het onderwerp in beeld is gebracht. ‘Hoe’ de foto is gemaakt interesseert me eigenlijk totaal niet…en maar goed ook!

Als je dit wilt vergelijken met fietsen, sla je de plank volledig mis. Mensen die nu fietsen zijn niet conservatief, ze willen gewoon fietsen op eigen kracht zonder gebruik van een motor, dat is gezond, milieuvriendelijk en je hebt het gevoel dat je wat aan het doen bent. Ze gaan niet mee met de tendens van gemak, luiheid en pseudo-sporten.

 
Tja, ik zie de gelijkenis wel.
Als je weet hoe het vroeger ging dan maak je (met wat geluk) nu toch ook betere foto's, en verder ben je vaak ook blij met wat er nu allemaal kan wat vroeger schier onmogelijk was.
En als je weet hoe het vroeger ging dan weet je bij tijd en wijle de huidige mogelijkheden enorm te waarderen.

Vraag aan een gemiddelde fietser waar SA voor staat ... wellicht komt ie met "was dat niet iets met de oorlog" ipv Sturmey Archer, vraag een wat jongere fietser wat "toe-clips" zijn ... wellicht rangschikt hij die in de sado-masochistische scene (en dan zit ie er niet eens zo erg ver naast).

Als "purist" zou ik het wellicht jammer vinden dat een verwaarloosd jaagpad niet meer bestaat, als "modernist" ben ik heel blij met glad asfalt op dat ooit verwaarloosde jaagpad, en als "wereldverbeteraar" ben ik zelfs blij met een jaagpad-fietspad dat na 25 jaar zo succesvol (en dus druk gebruikt) blijkt dat het nu hier en daar verbreed wordt.

BSM

[Leon]

Achteraf was dat gepruts in de DoKa toch wel wat. Je foto was nooit af, je kon er geen 2 dezelfde afdrukken, stond uren te ‘retoucheren’.

Mooie omschrijving! Ik mis het geen moment. Sterker: ik heb het gepruts jaren voor de intrede van digitaal opgegeven tot op het moment dat digitaal me qua kwaliteit beviel.

Het enige dat ik nog koester van de ‘goede oude tijd’ is de manier om naar een foto te kijken, het verhaal en de wijze waarop het onderwerp in beeld is gebracht.

Wat dat betreft is er niets veranderd.

Is daar een vergelijking met (vakantie)fietsen te maken?
Misschien wel. Het genieten is hetzelfde gebleven, maar doordat de gelegenheid de dief maakt liggen de basiseisen hoger. Het is hetzelfde als het feit dat je - uitzonderingen daargelaten - niet meer met een getypte op met een in courier-10 uitgeprinte brief kunt solliciteren ook al was dat ooit te prefereren boven een handgeschreven brief. Die handgeschreven brief vereiste echter wel nog een paar talenten die nu helaas soms ondergesneeuwd raken. Iets dergelijks geldt voor fietsen ook. We willen het onszelf makkelijk maken (tekstverwerker, digitaal fototoestel) maar degenen die iets meer willen dan point-and-shoot (resp standaardbrief, tochtje met zes knooppunten met de klok mee) hebben ook meteen grotere verwachtingen van zichzelf en die verwachtingen worden een soort culturele verplichting.

Solliciteren met die brief van toen kan niet meer.
Bij de fotoclub aankomen met de technische kwaliteit van toen kan niet meer.

Gelukkig is het wel zo dat ik bij de WF nooit heb gemerkt dat je in persoon werd afgemeten aan je fiets of fietsprestaties. Toch zullen er veel zijn geweest die zich er na een kennismaking niet thuis voelden. Dat is op zich goed. We willen toch geen 17 miljoen leden?

De vraag is welke koers de club wil varen. Ik denk niet dat we, invergelijking met fotografie, een club willen worden die zich alleen op analoog toelegt en digitaal buiten de deur houdt.
Dus moeten we terug naar de essentie, zoals de inhoud van het beeld bij fotografie en de inhoud van een brief bij de sollicitatie, hoe het ook tot stand is gekomen.

In de statuten lezen we:

Wereldfietsers zijn reizigers die de wereld per fiets willen ontdekken en
verkennen. De vereniging verenigt, informeert, activeert en inspireert wereld-
fietsers.

Over wat een reiziger is is al menige discussie gevoerd en het resultaat kwam toen neer op minimaal één overnachting.

De discussie over wat een fiets is ontstaat eigenlijk nu. Dat wringt niet met een e-bike, maar ook niet met een motorfiets, auto, 4x4 of grote camperbus. Het is dus een nieuwe keuze.

[Rokon]

Als het persoonlijk wordt en dit blijft getolereerd, dan stopt het voor mij sofort.
Heb altijd respect getoond en de nodige beeldspraak gebruikt om mijn standpunt te verduidelijken, maar dit forummisbruik keur ik volledig af.
Ik zoek wel een ander forum om mijn ei kwijt te geraken, en je moet hier niet met 17 miljoen zijn, zeker niet, maar wel zien dat je nog kan kaarten he, of het wordt een lang spelletje 'patience'...

[Senior2]

Het op de man spelen of het verharden van een discussie is niet specifiek voor dit forum. Kijk overal maar naar discussies die er lopen. Het is helemaal van deze tijd om niet te willen of kunnen luisteren naar wat anderen vertellen en waarom ze een ander idee hebben. Men lijkt tegenwoordig te denken dat hoe vaker je je eigen standpunt herhaalt of hoe harder men schreeuwt of hoe grover men wordt, dat je daarmee je eigen gelijk bevestigt. Jammer. Ik denk dat er maar één manier is om daar tegen in te gaan. Doe er niet aan mee. Probeer redelijk te blijven. Uiteindelijk zijn de meeste meningsverschillen niet zwart/wit, maar is het heel vaak een tint grijs. Respecteer de ander en zijn mening. Zie om je heen en glimlach.

[keesswart]

Op basis van die inmiddels 42 jaar oude ervaring zou ik makkelijk kunnen zeggen dat:
• Een vakantiefiets zwart moet zijn
• Een vakantiefiets met 3 versnellingen volstaat
• Een vakantiefiets naast die 3 versnellingen ook 4 remmen heeft
• Een vakantie pas een uitdaging is als de fiets + bagage meer weegt als de berijder
• Een fietsvakantie toch minstens één keertje vraagt de fiets incl. bagage een trap op of af te tillen
• Een fietsvakantie-fietstas van grijs canvas is en minstens 40 jaar meegaat
• Een fietsvakantie het best in een zwembroek gefietst wordt
• Een vakantietent alleen deugt als ie enkeldaks is en van katoen
• Een vakantietent een solide grondzeil heeft zodat je zonder matrasje toch goed slaapt
• Een vakantietent een langsslaper is ook al sta je vroeg op
• Een vakantie alleen goed gaat als je niet ook een petrolie-stormlantaarn hebt
• Een vakantie waarbij je niet steeds wild kampeert geen vakantie is
• Een fietsvakantie-dag waarbij je net tot het schemer doorfietst een verloren dag is
• Een fietsvakantie minstens 2 kilo kaartmateriaal vraagt, en zeker geen route-boekjes
• Een fietsvakantie zonder een bundeltje groene Michelin gidsjes niet af is
• Een fietsvakantie met een daggemiddelde van onder de 120 km niet meetelt
• Een vakantie met een mobiele telefoon geen vakantie is (een smartfoon is nog erger)
• Een vakantieontbijt altijd uit griesmeelpap en thee met veel suiker en melk bestaat
• Een vakantiemaaltijd alleen lekker is als ie naar petrolie smaakt
• Een vakantie minstens 6 weken duurt en in die 6 weken niet meer dan ƒ 250,- kost

Op basis van die 42 jaar oude ervaring zou ik maar zo een aantal "exotische" meningen kunnen aanhangen.
Allemaal meningen dus, zeker geen feiten, en ... ik ben door de afgelopen 42 jaar heen heel mild geworden.
Veel van het hier boven genoemde zijn inmiddels achterhaalde meningen.

Waaraan ik dan nog één essentieel criterium wil toevoegen:

• Een vakantie waarbij je niet minstens een uur per dag bezig bent met reparaties aan je fiets geen vakantie is. (Zie dit draadje).

(Op basis van 47 jaar fietsreiservaring, want volgens deze omschrijving...

In de statuten lezen we:

Wereldfietsers zijn reizigers die de wereld per fiets willen ontdekken en
verkennen. De vereniging verenigt, informeert, activeert en inspireert wereld-
fietsers.

Over wat een reiziger is is al menige discussie gevoerd en het resultaat kwam toen neer op minimaal één overnachting.

...voldoet het retourtje IJmuiden-Wieringen dat ik in 1971 fietste, met een dubbele overnachting bij mijn grootouders, al aan de definitie van een fietsreis.)

Ik ben óók heel nieuwsgierig naar de e-bike etc fiets-vakantie-ervaringen.
Ik hoop nog lang gewoon zonder ondersteuning (anders dan de zwaartekracht of de wind in de rug) te trappen, maar omdat dat misschien ooit teveel wordt, en ook omdat ik ook vrienden heb voor wie het pure trappen teveel is (of teveel lijkt) ben ik nieuwsgierig naar andere ervaringen, gewone andere praktijk-ervaringen.

So do I. Al hoop ik wel dat er tegen de tijd dat ik een e-bike nodig zou hebben, e-bikes zijn die van buiten niet meer te herkennen zijn als een e-bike. Bij voorkeur mijn smurfblauwe M-gineering met een onzichtbare motor, zoals in deze sjoemelfiets, en dan wel met voldoende vermogen om de Stelvio op te komen. De accu verstop ik wel in een tentzak .

[Bridgestone SM]

.....

(Op basis van 47 jaar fietsreiservaring, want volgens deze omschrijving...

In de statuten lezen we:

Wereldfietsers zijn reizigers die de wereld per fiets willen ontdekken en
verkennen. De vereniging verenigt, informeert, activeert en inspireert wereld-
fietsers.

Over wat een reiziger is is al menige discussie gevoerd en het resultaat kwam toen neer op minimaal één overnachting.

...voldoet het retourtje IJmuiden-Wieringen dat ik in 1971 fietste, met een dubbele overnachting bij mijn grootouders, al aan de definitie van een fietsreis.)

....

Tja, als we op die fiets verder gaan dan win ik in ieder geval dít wedstrijdje verpissen ....
en dat terwijl ik helemaal niet per se wil winnen ...

Mijn moeder nam me al mee op een fietstocht van Utrecht via de grootouders in Arnhem naar de grootouders in Doetinchem waarbij ik op een Gazelle Piet Pelle kinderfietsje het hele parcours meetrapte.
Het fietsje was - volgens mijn herinnering rood met creme-wit (en natuurlijk chromen details), en dus denkelijk 20 inch ... in ieder geval was het "op soeplesse" trappen.
Ik herinner me nog de vrij saaie Gelderse Vallei en de steeds vermoeiender hellingen vanaf Wolfheze naar Oosterbeek, later ontdekte ik zelf de veel "voordeliger" route via Renkum, onderlangs langs kasteel Doorwerth en onderlangs door Oosterbeek, dan resteerde er alleen nog in Arnhem een klim naar niet ver onder "Hoogte 80".

Het precieze jaartal weet ik niet, maar het was denk ik, gezien de fiets, begin 60-er jaren. Ik kreeg dit fietsje op een leeftijd dat er nog blokken op moesten om bij de pedalen te komen, mijn opa vond een dat een kinderfiets toch een echte fiets moest zijn en niet zo'n monstertje op step-wieltjes.

BSM

PS Overigens meen ik dat murfblauwe e-fietsen verboden moeten worden

[Bridgestone SM]

Of bergen op klimmen die ze zonder ondersteuning nooit zouden kunnen beklimmen.

Dat noem ik geen "klimmen". Met een e-bike verliest de uitdrukking "het is een hele klim" zijn betekenis.

 
Tja, een purist zal ook wel menen dat een fiets de helling opduwen ook geen klimmen is, zelfs al hield ik met mijn (over)beladen Bridgestone een zeep-blauw rank Bianchi fietsje met dito berijdster zonder een grammetje te veel lopend/duwend bij.

Het applaus toen we eenmaal boven waren (boven was de Col de la Colombière) was er niet minder om, na de waarschuwingen om iets extra's aan te trekken kwam de beloning: de afdaling met heel veel ondersteuning van de zwaartekracht, de omzetting pan potentiële energie naar kinetische energie. Gillende remblokjes zijn dan een pré, vooral handig als voorwaarschuwing als je auto's inhaalt.

BSM

[Petervd]

Heb ik nog een fototoestel? Ja, in de kast, onder het stof.
Het enige dat ik nog koester van de ‘goede oude tijd’ is de manier om naar een foto te kijken, het verhaal en de wijze waarop het onderwerp in beeld is gebracht. ‘Hoe’ de foto is gemaakt interesseert me eigenlijk totaal niet…en maar goed ook!

Als je dit wilt vergelijken met fietsen, sla je de plank volledig mis. Mensen die nu fietsen zijn niet conservatief, ze willen gewoon fietsen op eigen kracht zonder gebruik van een motor, dat is gezond, milieuvriendelijk en je hebt het gevoel dat je wat aan het doen bent. Ze gaan niet mee met de tendens van gemak, luiheid en pseudo-sporten.

Jij weet niet waarom mensen een e-bike hebben. Dus zomaar wat rondroepen zonder enige inhoud zegt meer iets over jouw.

Voor veel mensen is fietsen niet je helemaal kapot fietsen en 's avond dood moe neervallen op de camping. Sommige mensen willen genieten van de omgeving en 's avond nog wat energie over hebben om andere dingen te doen. Of bergen op klimmen die ze zonder ondersteuning nooit zouden kunnen beklimmen.

Maar jij bent zo zielig met vooroordelendat jij dat niet ziet. Iedereen die iets anderd doet dan jij is gelijk lui.

Mensen zoals jij zijn het problerem, niet de e-bikers die vrolijk op vakantie gaan en genieten van de reis.

En daar gaat het om. Buiten zijn en plezier hebben met je fiets. Met of zonder ondersteuning.

Het wordt hoogtijd dat de moderator ingrijpt, wat een vervuiling hier..

[123456]

Als het persoonlijk wordt en dit blijft getolereerd, dan stopt het voor mij sofort.
Heb altijd respect getoond en de nodige beeldspraak gebruikt om mijn standpunt te verduidelijken, maar dit forummisbruik keur ik volledig af.
Ik zoek wel een ander forum om mijn ei kwijt te geraken, en je moet hier niet met 17 miljoen zijn, zeker niet, maar wel zien dat je nog kan kaarten he, of het wordt een lang spelletje 'patience'...

Mijn advies: Niet al te serieus omgaan met stokers op dit forum. Besteed je tijd aan mensen waar je wel energie van krijgt!

[Senior2]

Door sommigen wordt gezegd dat fietsen met ondersteuning geen fietsen is maar een pseudo sport en dat mensen die dat doen lui zijn, tenzij ze een goed excuus hebben als verschrikkelijk oud zijn of van alles mankeren (ja, ik weet dat ik nu overdrijf).

Toch zou ik graag willen weten hoe deze mensen dan aankijken tegen de volgende vergelijking.

1. Je fietst zonder ondersteuning op een lichte racefiets van pakweg 8 kg de Cauberg op. De Cauberg is, afhankelijk van de koers, geclassificeerd als categorie 3 of 4.

2. Je fiets met een e-bike, gewicht 24 kg (is dat reëel?) op standje eco de Alp d’Huez op. Deze berg is geclassificeerd als hors categorie.

Ik kan me met de beste wil van de wereld toch niet indenken dat je qua prestatie het 1ste voorbeeld zwaarder laat wegen dan het 2de voorbeeld. Of zie ik iets over het hoofd?