Voor iedereen denkt dat ik alleen maar aan fietsen zit te prutsen, dat is niet zo. Er wordt nog heel wat afgefietst ondertussen (woon-werk 19km enkel) en er komen ook nog wel wat weekend-tochtjes bij. De "maiden voyage" van de Frankentrek in versie 3.0 gebeurde begin juli. We gingen een midweek-weekend naar ecocamping.be (slimme nederlander die die domeinnaam gekaapt heeft!) en dat is natuurlijk ideaal om de Frankentrek te testen door daarheen te rijden terwijl mijn vrouw mij met de auto achterna kwam. Daarenboven kon ik zo eindelijk eens te weten komen hoever ik kon fietsen, ik keer normaal gezien altijd naar huis terug omdat het te laat wordt, niet omdat ik moe ben.
Redelijk typisch was ik om 1u 's nachts nog aan de fiets aan het sleutelen was. Ik had de Gravelgrinder banden tubeless gelegd maar die wilden duidelijk niet meewerken. Eén van de twee ging alsmaar direct plat, de andere verloor langzaam zijn druk. Langzaam afgaan kon ik nog begrijpen: de latexmelk sijpelde door de flanken van de banden. Die Gravelgrinder Race banden zijn niet gemaakt voor tubeless -- het blijft een knutselfiets . Maar het snelle afgaan begreep ik niet, pas later heb ik gemerkt dat van één van de twee Milkit-ventielen een nylon ring ontbrak, wat deze ventielen en de bijbehorende booster tot de stomste fietsgeldverspillingen ooit maakt.
Uiteindelijk toch maar binnenbanden gelegd, om 1u 's nachts dus. Ik moet er misschien bij vertellen dat ik geen verlichting heb in mijn fietsenkot, ik werk met een halogeen bouwlamp op statief buiten en een zaklamp binnen. Waarschijnlijk ben ik het nylon ringetje in het gras kwijt geraakt.
Toch om 8u 's morgens vertrokken. Het eerste stuk naar Leuven twijfelde ik of het een goed plan was om 42mm banden op zo'n lang stuk asfalt te gebruiken, mijn GP 4000SII's reden toch iets beter. Maar éénmaal Leuven voorbij richting Tienen was die twijfel al snel verdwenen, deze banden zijn toch wel een stuk comfortabeler op kasseien, werven en ander typisch Belgisch wegdek. Op de lange ravel van Hoegaerden naar Namen had ik het een beetje moeiljk, precies of ergens iets sleepte. Pas voor Namen begreep ik dat ik heel de tijd vals plat had gereden, de afdaling naar Namen was snel
Na Namen begon ik de route te volgen die Google maps mij had voorgerekend in fietsmodus. Voorheen volgde ik de Garmin routering van OFM met optie "tolwegen vermijden", maar na Namen maakte die zo'n omwegen dat ik voor de snellere Google variant had gekozen. Dit was een pijnlijke misrekening; de fietsroute van Google ging eerst verschillende km's over een 4-vaks baan waar je 90 mag, om af en toe parallel aan deze baan te gaan rijden op MTB paden. Uiteindelijk ben ik op het gevoel weg beginnen rijden van deze grote baan om nadien de eTrex 20x terug de weg laten zoeken (zonder "tolwegen vermijden" omdat dat teveel omweg was) toen ik ver genoeg van deze drukke verkeersas verwijderd was.
Het stuk na Namen was frustrerend: ik had bij mijn "planning" wel ietwat rekening gehouden met de afstand maar niet met de hoogtemeters, en na Namen was het echt de hele tijd op en neer. Ik herinner mij vooral de klim voor Saint-Hubert als moordend, maar misschien was het niet slim om aan de voet van deze klim uitgebreid te eten. Gelukkig was het ergste na Saint-Hubert voorbij, en zaten er nog wat leuke afdalingen of vals plat in de juiste richting in de laatste kilometers.
In ieder geval, om 21u was ik ter plaatse. Best netjes voor 204km en 2766m klimmen (Garmin-track cijfers, maar toch)...