Wat een verhaal zeg, mij is ook iets vergelijkbaars overkomen op de vroege ochtend van 8 oktober 2012 in de bocht van de weg van mijn huis naar Den Andel. Strakblauwe lucht, laagstaande zon, lange harde schaduwen. Ik was enigszins verblind en met m'n hand voor m'n ogen weerde ik de zon af. Droeg geen helm, want het was gewoon woon-werk verkeer. Knalde ik tegen een mevrouw, die d'r hond langs de berm rechts van me uitliet. Ik kon me niks herinneren. Alleen twee seconden kon ik zien dat m'n hoofd in een plas bloed op het asfalt lag. Later werd ik even wakker in een ambulance. Het is echter not done dat je met ondersteuning naar de ambulance liep, want ik werd van begin tot eind op een brancard vervoerd, want je moet gestabiliseerd worden! Mijn hoofd zat tussen steunblokken.
Toen de ambulance op de plek des onheils stond, kwam m'n vrouw toevallig per auto langs en herkende mijn schoenen, die daar uit de deuropening van de wagen staken. Hoe groot was haar schrik... "Het is mijn man!" zei ze tegen de politieagenten. Het waren Israëlische agenten die wegens een uitwisselingsprogramma hier werkzaam waren. En zij zijn een paar maanden later ook nog bij mij op bezoek geweest, heel vriendelijk Shalom!
Dit verhaal is al eerder in dit forum behandeld en sindsdien draag ik iedere dag een fietshelm.
