Wim schreef: ↑ma 11 jun, 2018 13:45
Wij zitten nu in Split en het is echt heel heet. Ik zou hier alleen in voor- of najaar willen fietsen.
Berger schreef: ↑ma 11 jun, 2018 18:59
Ik denk ook altijd dat het ergens veel te warm is om te fietsen als ik niet op de fiets ben. Op de fiets valt dat meestal reuze mee.
Sommige fietsers, zoals Frank van Rijn en Bert Sitters, lijken te zijn geboren met een hitteschild. Andere fietsers lijken zo allergisch voor een beetje regen te zijn, dat ze zelfs in het bosbrandenseizoen nog in bloedhete gebieden gaan fietsen terwijl ze Ierland of Noorwegen amper kennen.
Zelf fiets ik het liefst bij temperaturen die (in de schaduw) onder de 20 graden blijven. Bij 25 graden vind ik het al veel te warm om in de zon te zitten, maar valt de hitte mee zolang ik fietsend een beetje wind kan opwekken en niet hoef te klimmen. In de zon kan de temperatuur dan al oplopen tot 35 graden. Wordt het in de schaduw rond de 30 graden (en in de zon meer dan 40 graden), dan wordt elke vorm van fysieke inspanning mij al gauw te veel. Daarin ben ik zeker niet uniek, al heb ik de indruk dat veel fietsers die een hekel aan hitte hebben, dat niet zo luid verkondigen omdat ze niet graag voor watjes uitgemaakt willen worden.
Corrie en ik zijn afgelopen zondag teruggekeerd van een bijna 2000 km lange tocht door 7 Balkanlanden, waar we 6 weken over gedaan hebben. Langer had het niet moeten duren, want gisteren zag ik op de weerkaart dat het in Bosnië inmiddels 35 graden is (dat is in de schaduw, dus in de zon zal het er nu 45 tot 50 graden worden). Dat is nog een stuk heter dan toen we daar fietsten. Onze tocht was prachtig, maar vooral de laatste weken wel behoorlijk warm. Misschien was het er dit voorjaar, net als in Nederland, uitzonderlijk vroeg warm. Eind april waren in Griekenland de kersen al rijp. Door klimaatverandering zou dit wel eens heel normaal kunnen worden.
Zolang we wat hoger in de bergen waren, was het soms nog prettig fris, maar op lagergelegen trajecten was het vaak warmer dan me lief was. 's Ochtends vertrokken we dan tussen 7 en 8 uur. Voor de Balkan is dat niet heel vroeg, want in mei is het er al vanaf 5 uur licht. Als we echter nòg vroeger op zouden staan, zouden we 's avonds al moeten gaan slapen op een tijdstip dat het nog te warm en te rumoerig is.
Tot een uur of 9 was het meestal heerlijk koel, maar vanaf 10 uur was het vaak al te warm om in een T-shirt te fietsen. Als er geklommen moest worden, was dat aan het eind van de ochtend al haast niet meer te doen, omdat de zon dan zo hoog staat dat er bijna geen schaduwen van bomen en struiken meer op de weg vallen.
Soms hadden we geluk en verdween de zon al vroeg in de middag achter stapelwolken. Dan volgde halverwege de middag meestal een onweersbui, waarna de temperatuur wel 10 graden kon zakken, zodat we weer door konden fietsen, als er tenminste geen nieuwe onweersbuien op komst waren. Op middagen dat de zon bleef schijnen, zochten we een schaduwrijke plek waar we enkele uren konden blijven liggen. Of een koel terras, maar die zijn hier zelden vrij van luide muziek en sigarettenrook. (Zelfs in een veganistisch restaurant in Zagreb zaten mensen te roken!) Op vlakke trajecten haalden we dan hooguit 70 km op een dag (waarvan 50 km in de ochtend). Wanneer we flink moesten klimmen (soms 1000 tot 1700 m op een dag) en lange stukken over slechte wegen moesten afleggen, was 50 km al een respectabele dagafstand en lag mijn gemiddelde snelheid rond de 10 à 12 km/uur.
Citaat uit
dit topic:
Peter Rodenburg schreef: ↑do 24 mei, 2018 12:49
- De kustweg langs de Adriatische zee in Kroatië vond ik goed te doen op de fiets. Er is uiteraard autoverkeer maar het was zeker doenbaar.
Voor fietsers die slecht tegen een prikkelarme omgeving kunnen, is deze kustweg misschien een gezellige fijnstofboulevard, maar wij vonden het verstandiger om de rode wegen op de kaart te mijden als de pest. Wel hebben we een stukje over de Jadranska Magistrala moeten fietsen bij de grensovergang van Montenegro naar Kroatië en daar was het in mei niet erg druk. Iets verder, bij het vliegveld van Dubrovnik, zagen we al zoveel verkeer voorbijrazen op deze smalle en soms steile weg, dat we daar met de fietsen in een toeristenboot zijn gestapt.
In Montenegro hebben we enkele kilometers op een drukke weg moeten fietsen, ingeklemd tussen een spoorlijn en het Meer van Shkodër. We hadden reflecterende hessen aangetrokken om goed zichtbaar te zijn, maar dat weerhield een tegenligger er niet van om via onze rijstrook een vrachtwagen in te halen en ons daarbij rakelings te passeren. Even later zagen we kapotgescheurde resten van een buitenband op onze rijbaan liggen, die afkomstig bleken te zijn van een vrachtwagen die ons een minuut eerder voorbijgereden was en een paar honderd meter verder in de berm tot stilstand was gekomen. Ik wil niet weten wat er had kunnen gebeuren als die band geklapt was op het moment dat wij ernaast reden...
In Bosnië hebben we noodgedwongen af en toe op een bochtige doorgaande weg moeten fietsen. Daar zagen we hoe een brede tankwagen andere auto's inhaalde. Op binnenwegen rijdt men voorzichtiger, omdat daar na elke bocht een kudde geiten op de weg kan staan.
