di 16 jan, 2018 10:13
Mensen,wat een mooie mensen op de wereld
Iedereen heeft allerlei redenen waarom de fiets wordt gepakt en al zwetend een tocht wordt ondernomen. Uitdaging, natuurt, cultuur, eten, techniek van het fietsen, buiten zijn, tot jezelf komen, enz, enz.
Veelal is het een combinatie van al die dingen.
We merken het aan onszelf. Het ene jaar prevaleert de lichamelijke uitdaging, het andere jaar de schoonheid van het landschap, enz.
Maar in alle fietsjaren hebben we gemerkt dat de mensen het land maken.
Of zoals Lisette het altijd zegt wanneer we weer in een nieuw land zijn: weer een boompje, heuveltje, bosje, bergje....ah: mensen!
Of je nu wel of niet houdt van mensen, er is geen wereldfietser die zonder kan.
Als is het maar om de weg te vragen, eten te krijgen, onderdak te vinden.
Of om je ergens in de bush uit de penarie te helpen om je naar het ziekenhuis te brengen.
Contact met mensen bepaalt de sfeer.
Hulp van je omgeving is volgens ons essentieel om te overleven en ook een mooi leven te hebben.
We zijn vaak bij mensen op bezoek. Lekker bijkletsen. Samen eten, drinken.
En tijdens die bezoeken komt er af en toe een foto. Dus niet eerst de foto, eerst het contact. Dat vinden we belangrijk. Komt er geen foto dan is dat ook goed. Ooit een keer een horde toeristen (op de fiets!) gezien die in India een lokale man belaagde met een camera......oef, dat voelde even ongemakkelijk.
Een foto maken is een wederzijds contactmoment. Het contact is voor ons het belangrijkste, een mooie foto een cadeautje.
Op mijn websiteje heb ik een paar mooie mensen op een rijtje gezet. Niet alle foto's zijn even goed maar de momenten waren dat wel. Ben heel benieuwd hoe jullie je ontmoetingen met mensen onderweg ervaren. Of hebben jullie liever geen mensen om je heen.
En heeft het jullie ook geholpen om de wereld breder te bekijken?
PS: ik zie dat ik maar 3 foto's mag plaatsen. De rest kun je op de site bekijken.
https://www.people-of-the-world.marcomeijerink.com
Iedereen heeft allerlei redenen waarom de fiets wordt gepakt en al zwetend een tocht wordt ondernomen. Uitdaging, natuurt, cultuur, eten, techniek van het fietsen, buiten zijn, tot jezelf komen, enz, enz.
Veelal is het een combinatie van al die dingen.
We merken het aan onszelf. Het ene jaar prevaleert de lichamelijke uitdaging, het andere jaar de schoonheid van het landschap, enz.
Maar in alle fietsjaren hebben we gemerkt dat de mensen het land maken.
Of zoals Lisette het altijd zegt wanneer we weer in een nieuw land zijn: weer een boompje, heuveltje, bosje, bergje....ah: mensen!
Of je nu wel of niet houdt van mensen, er is geen wereldfietser die zonder kan.
Als is het maar om de weg te vragen, eten te krijgen, onderdak te vinden.
Of om je ergens in de bush uit de penarie te helpen om je naar het ziekenhuis te brengen.
Contact met mensen bepaalt de sfeer.
Hulp van je omgeving is volgens ons essentieel om te overleven en ook een mooi leven te hebben.
We zijn vaak bij mensen op bezoek. Lekker bijkletsen. Samen eten, drinken.
En tijdens die bezoeken komt er af en toe een foto. Dus niet eerst de foto, eerst het contact. Dat vinden we belangrijk. Komt er geen foto dan is dat ook goed. Ooit een keer een horde toeristen (op de fiets!) gezien die in India een lokale man belaagde met een camera......oef, dat voelde even ongemakkelijk.
Een foto maken is een wederzijds contactmoment. Het contact is voor ons het belangrijkste, een mooie foto een cadeautje.
Op mijn websiteje heb ik een paar mooie mensen op een rijtje gezet. Niet alle foto's zijn even goed maar de momenten waren dat wel. Ben heel benieuwd hoe jullie je ontmoetingen met mensen onderweg ervaren. Of hebben jullie liever geen mensen om je heen.
En heeft het jullie ook geholpen om de wereld breder te bekijken?
PS: ik zie dat ik maar 3 foto's mag plaatsen. De rest kun je op de site bekijken.
https://www.people-of-the-world.marcomeijerink.com
. Fijn dat het zonnetje toch even door kon breken voor je.
