Foto vd Dag 5, mijnen in Mauritanië.

[Marco Meijerink]

Na alle lange technische discussies: per dag een fotootje waarom we ook al weer op de fiets stappen. Voor 2018 pleit ik voor meer foto's meer reisverhalen, meer avonturen....meer frisheid, minder zurigheid. Voel je vrij om mee te doen. Hopelijk kan dit weer een forum van betekenis voor wereld/vakantiefietsers met een passie voor reizen worden.

Januari 1997, de Westelijke Sahara Mauritanië.
We zijn zojuist een mijnenveld doorgefietst.
Niet iets om trots op te zijn.
Beetje dom.
Maar als je onder de 30 bent lijken nog niet alle hersencellen tot wasdom te zijn gekomen.
Om in donker Afrika te geraken moet je Marokko en dan Mauritanië door.
Het is niet anders.
En in het grensgebied van Marokko en Mauritanië vocht Polisario een stevige strijd uit om land terug te winnen van de gevestigde orde.
Nou is er niet veel maar wat er staat zit vol bomgaten.
En als je in de verzendende hitte rondfietst door hopen van zand en veel niets, is het moeilijk te begrijpen wat Polisario beweegt om juist dit land te willen bezitten.
De mineralen mijnen in het oosten verklaren veel.

[keesswart]

Prachtige kleur, die dieprode Afrikaanse aarde in de avondzon - of was het juist vroeg in de ochtend? In die tijd gebruikte ik wel eens de Fuji Velvia, een diafilm met hoog verzadigde kleuren, met name het rood: perfect voor een klaprozenveld op een zonloze dag, maar minder geslaagd voor huidtinten.
Het gebouw op de achtergrond ziet er inderdaad gebutst uit, maar de weg lijkt redelijk onderhouden. Lagen die mijnen in de bermen of konden ze ook midden op de weg liggen?
Die nog niet volgroeide hersenmassa in de frontale kwab doet twintigers inderdaad wat rechter op hun doel af fietsen en risico's wegwimpelen. Zelf was ik als twintiger zo eigenwijs om dwars over een militair oefenterrein achter het IJzeren Gordijn te fietsen, na een reeks verbodsborden genegeerd te hebben. Het liep goed af en zorgde met andere gebeurtenissen voor een mooi verhaal, maar als bijna-zestiger besef ik dat het ook anders had kunnen aflopen.

[bert sitters]

De goeie ouwe tijd met het inramen van dia's.

[cabonga]

Respect Marco om het grensgebied Zuidelijke Sahara-Mauritanie te hebben gefietst!
In de late jaren negentig reed ik er met de auto op mijn reis naar Burkina.
Het konvooi kon ik niet volgen, kwam alleen te staan, waardoor ik verloren reed en op een nevenpiste tss een mijnenveld terecht kwam.
Mooie foto, West-Afrika daar droom ik nog van.

Piet

[Marco Meijerink]

Hahah Bert.... en het gezoem van de projector, de zelf in elkaar geflanste diashow met audio.
Wat een tijden.
Tijdens de reizen ziuinig aan met diarolletjes opgeborgen in thermozakjes. En na een paar weken schieten de boel terplekke laten ontwikkelen en dan opsturen naar huis. Zenuwslopend!!! Mis nog steeds een paar rolletjes.