wo 29 nov, 2017 12:47
Hoi allen,
Dit is mijn eerste topic hier. Ik heb afgelopen zomer mijn fiets meegenomen naar Noord Amerika om daar per fiets, trein, bus, veerboot en auto rond te reizen. In de voorbereiding daarvan heb ik veel informatie van dit forum af weten te halen. Met wat zoekwerk vond ik eigenlijk antwoorden op alle vragen die ik had en had dus weinig noodzaak om me hier toen te registreren.
Ik heb mijn ervaringen hieronder beschreven, wie tijd te veel heeft kan het allemaal lezen maar ik hoop vooral dat het misschien antwoorden bevat op specifieke vragen die anderen misschien hebben.
Achtergrond
Ik ben meerdere keren naar Canada en de VS op reis geweest. Het is me al langer geleden opgevallen dat de Canadese luchtvaart maatschappij Air Transat maar 24 euro per vlucht rekent om je fiets mee te nemen. Ik ben nog nooit op fiets vakantie geweest, maar ik heb me altijd wel afgevraagd hoe dat uit zou pakken. De ervaring van reizen met de fiets moet heel anders zijn dan met enkel OV of een auto en daarnaast bespaar je significant als je geen auto hoeft te huren. Vorig jaar heb ik mijn eigen woning en permanente baan opgezegd. Ik heb toen een aantal maanden in noord amerika met een auto rond gereisd. Daarna heb ik door een tijdelijke baan en lage maandlasten nog een keer de mogelijkheid gecreeerd om langer weg te kunnen. Ik besloot om 2.5 maanden weg te gaan en had me voorgenomen om flink te gaan trainen met de fiets vooraf. Dat trainen is er flink bij ingeschoten, dus mijn conditie was niet heel denderend toen ik vertrok.
De reis
Ik heb een directe vlucht naar Vancouver genomen. Ik wilde perse een directe vlucht om risico's met betrekking tot beschadiging en verlies te beperken.
Tussen Vancouver, Portland en Seattle heb ik met de Amtrak trein gereisd. Ik heb in al deze steden meerdere dagen verbleven in hostels en ik heb ze uitgebreid verkend per fiets. Vanaf Portland heb ik een 3 daagse kampeer trip gedaan naar de columbia river gorge. Later vanaf Seattle met de boot naar de San Juan Islands, daar heb ik ook weer een paar dagen gekampeerd. Vanaf daar door met de boot naar Vancouver island, waar ik niet echt veel heb gefietst. Vanaf het noorden van Vancouver ben ik naar Squamish gefietst langs de snelweg. Daarna door met de Greyhound bus naar Whistler en vanaf daar weer met een andere bus terug naar Vancouver. Bij elkaar heb ik zo'n 700 km gefietst.
Ik heb daarna een auto gehuurd en een rondtrip gedaan langs onder andere Yellowstone Park, Nevada, het noorden van Californie en daarna weer terug naar Vancouver, dit was zo'n 7000 km.
Uitrusting
Ik heb een 2 jaar oude Gazelle Chamonix T24, niet de lichtste fiets maar het was wat moeilijk te verantwoorden om met geld te gaan smijten voor een nieuwe fiets. Mede op basis van info op dit forum heb ik de volgende upgrades gedaan:
- Ortlieb tassenset, 2 voor en 2 achter. Dag rugtas boven op de achterdrager/tassen met een spin.
- 2 blauwe ikea tassen om de fietstassen als 1 stuk bagage in te kunnen checken. Super licht en werkte perfect!
- Lowrider rek; ik had een Cordo rek online besteld die uiteindelijk niet bleek te passen vanwege de vreemde grote ovale diameter van de voorvork. De lokale fietsenmaker heeft het voor elkaar gekregen om er een no-name lowrider rek op te monteren.
- Fiets pomp: sks hand injex control, compact maar met druk meter. Tot zo'n 3.5 bar was het goed te doen om de banden op te pompen, de gewenste 5.5 bar was wat lastiger.
- Schwalbe Marathon Green guard banden; 0 keer lek gereden. Voelde wel wat meer rolweerstand dan met de banden die oorspronkelijk op de fiets zaten.
- Binnenbanden: random banden met een klassiek ventiel, op veel plaatsen was geen degelijke fietspomp beschikbaar die dit ventiel ondersteunde. Ik heb me de pleuris gepompt met het compacte pompje dat ik bij me had. Het auto ventiel is een stuk gangbaarder. Als ik nog een keer die kant op zou gaan zou ik banden met een auto ventiel nemen zodat je niet zelf een grotere pomp mee hoeft te zeulen.
- Zefal Spy spiegel, werkte prima op het vlinderstuur.
- Selle Royal Respiro Soft Moderate zadel, ik heb hier zonder fietsbroek op gereden. Vooral op wat langere afstanden merkte ik dat ik lekkerder zat.
- Mobiele telefoon stuur houder, ik had deze bewust vooraf niet gekocht maar ik kwam er al snel achter dat ik soms om de paar minuten moest stoppen om op mijn telefoon op de kaart te kijken. Ik heb toen een Mountainsmith houder gekocht en dat maakte het leven een stuk gemakkelijker.
- Ik heb onderweg nog getwijfeld om een kleine camera tas te kopen die ook aan het stuur kon. Dat zou tas nummer 6 worden en nog meer gewicht dus dat werd me te gek.. Als ik nog een keer op fiets reis zou gaan zou ik hier wel voor gaan, gegeven dat ik een andere tas en een boel zooi thuis zou laten.
- Ik had veel te veel spullen mee; ik ging er vanuit dat als ik meerdere dagen in een hostel zat niet elke dag hetzelfde shirt aan wilde hebben. Daarnaast had ik mn dag rugzak mee en hoge wandelschoenen, want ik wilde hiken. Natuurlijk had ik ook een kampeer uitrusting.
Fietsen in de steden Vancouver, Seattle en Portland
Ik vond het een hele leuke ervaring om rond te fietsen in deze steden. Je kunt net als te voet op allerlei kleine paadjes komen, maar je kunt veel meer afstand afleggen in een paar uurtjes dan je normaal op een hele dag zou doen. Met een auto moet je veel meer opletten waar je de auto kwijt kunt en vaak besef je pas dat je een mooie foto locatie zag als je er al voorbij bent. Ik was vooraf benieuwd naar hoe auto's omgaan met fietsers in het verkeer. De automobilisten letten daar in ieder geval goed op. Ik was er alleen niet echt op voorbereid dat ik in de eerste paar dagen 2 kleine aanrijdingen had met een skateboarder en een andere fietser(geen schade/verwondingen). Die kijken dus gewoon niet uit en daar heb ik mijn eigen rijstijl dus maar op aangepast.
Wat betreft voorzieningen voor fietsers timmeren ze goed aan de weg. In Vancouver heb je veel paden langs het water waar je dus zonder veel hoogte verschil veel kanten van de stad kan zien. Je deelt het pad wel met voetgangers, skeelers etc, dus goed opletten. In Seattle vond ik het erg chaotisch, je weet soms niet of je nou op de stoep moet fietsen of op de rijbaan. Midden door downtown rij je op een fietspad dat zodanig is aangelegd dat je verwacht dat het een doorgaande route is. Van het ene op het andere moment houdt je rijrichting simpelweg op en is er amper indicatie waar je als fietser die naar de andere kant van de stad wil heen moet. Het is ook best lastig om fietspaden aan te leggen in een stad waar er nooit rekening mee is gehouden en het al druk genoeg is met auto's alleen.
Een fiets kaart is dus het eerst wat je (eigenlijk..) moet bemachtigen als je in een grote stad bent.
Whistler
Whistler verdient wel een eigen kopje voor de fietsers; met name als je van mountain biken houdt is dit een paradijs. Er zijn misschien wel honderen mountain bike trails voor alle niveau's, de 'luie' mountainbiker met de skilift omhoog om alleen maar te downhillen. Daarnaast zijn er fietspaden door de hele plaats heen aangelegd, zodat je buiten het auto verkeer om kan fietsen en alles kan verkennen. De plaats is dus zowel aantrekkelijk voor gezinnen met kinderen die willen fietsen, als ervaren mountainbikers en alles daar tussen in.
Fietsen van afstanden
Ik ging er vanuit dat dit erg tegen kon vallen, niets was minder waar. Elke keer dat het tegenviel, had dit vooral te maken met plannen (of het gebrek daar aan). Ik heb me meerdere keren verkeken op afstanden of hoogteverschillen en met een zwaar beladen fiets is dat bestwel zuur. Voor mij was de les dat je een duidelijke keuze moet maken; als je met de fiets wil reizen moet je echt op fiets vakantie gaan en daar alles op afstemmen kwa plannen, bepakking, voeding en de plaatsen waar je heen gaat.
Kwa verkeer was het wel okee. Het apartste was het fietsen van Vancouver naar Squamish, waar ik in de berm van de snelweg reed. Downhill met een vol bepakte fiets heb ik de 52 km/h aangetikt; blij dat ik een stevige fiets had. Ik heb meerdere keren honderden meters gelopen naar boven omdat het niet te doen was om te fietsen. Op 1 deel was er vrijwel geen berm, ik moest dat wel fietsen en was erg blij met mijn spiegel zodat ik niet om hoefde te kijken.
De route in de columbia river gorge was goed te doen; ik had daar (net als op de San Juan islands) een kampeer plek bij een state park. Bij sommige state park campings hebben ze hiker/biker plaatsen op first come/first served basis. Ze zijn ook een stuk goedkoper dan normale plaatsen, voor 8 dollar per nacht met onbeperkt warme douche hoor je mij niet klagen
Vanaf de camping naar het oosten liep zowaar een fietspad waar je maar een handje vol anderen tegen komt.
Het fietsen beperkte me erg: ik was niet in conditie om consequent elke dag lange afstanden af te leggen. De plaatsen waar ik heen wilde moest ik reserveren en dan moest ik er wel van op aan kunnen dat ik conform planning kon fietsen. Daarnaast was er nog een onverwachte factor in de vorm van bosbranden; een groot deel van de regio was bedekt in een laag met rook. Dus er was niet heel veel te zien en de lucht kwaliteit was dermate slecht dat er waarschuwing waren om geen intensieve fysieke activiteiten te ondernemen. Ik heb toen besloten om een auto te huren zodat ik weg kon van de rook, spontaan ergens heen kon rijden en een hele dag ergens kon gaan hiken zonder mij druk te hoeven maken of ik de dag er na nog wel naar mijn volgende bestemming zou komen.
Fiets in vliegtuig
Veel maatschappijen eisen dat je je fiets in een doos verpakt. Air Transat had op de website staan dat je gratis een plastic hoes kunt krijgen op de luchthaven en dat het verder voldoende is als er geen druk meer in de banden zit en het stuur een kwartslag gedraaid is. Ik wilde het er op wagen om uit te gaan van de hoes; meer risico op beschadigingen, maar veel minder gedoe met het verpakken van de fiets. Op schiphol was het aanzienlijk geklooi, ik moest bij de incheckbalie de fiets inpakken, daarna kwamen er labels op en heb ik vervolgens de ingepakte fiets nog een hele terminal door moeten zeulen om het naar een andere over sized luggage weg te brengen. Op de terugweg was het een stuk beter geregeld, iemand liep vanaf de incheck balie met me mee naar een plaats waar de fiets werd geinspecteerd. Daar heb ik met hulp van 2 personen de fiets ingepakt en toen was het verder klaar. Mijn voor spatbord was licht beschadigd na de heen vlucht. Ik zou desondanks niet twijfelen om de fiets nog een keer zo te vervoeren, misschien zou dat anders zijn als ik een duurdere fiets had.
Fiets in trein
Vooraf moeten alle tassen verwijderd zijn van de fiets, ik heb deze steeds ingecheckt. De fiets moet je zelf naar de bagage wagon brengen, daar wordt deze verticaal tegen een wand opgehangen. Bij aankomst haal je de fiets ook weer zelf af. De fiets plek reserveer je van te voren als je online je ticket koopt.
Fiets op de boot
Op de washington state en bc ferries mag je als eerste de boot op, waar je je fiets kwijt kan aan de zijkanten op dezelfde vloer waar de auto's staan. Bij aankomst mag je als eerste van boord. Je hoeft niet te reserveren. De meeste mensen laten hun fietstassen op de fiets zitten en nemen alleen waardevolle spullen mee naar boven.
De boot van Seattle naar de San Juan islands was een kleinere boot en daar heb ik telefonisch moeten reserveren om mijn fiets mee te kunnen nemen.
Fiets in de bus
De enige optie om van Squamish naar Whistler te gaan met de fiets in de bus was de Greyhound. Ik had online gezien dat normaal gesproken de greyhound alleen in dozen verpakte fietsen accepteert, alleen dat er specifiek op het traject tussen Vancouver en Whistler ook onverpakte fietsen mee mochten. De bagage ruimte is echter beperkt en het is niet mogelijk om vooraf plaats voor de fiets te reserveren. Pas toen de bus klaar stond voor vertrek met ruimte voor mijn fiets kocht ik een ticket.
Terug vanaf Whistler naar Vancouver heb ik gebruik gemaakt van de bus genaamd Epic rides, hier kon je vooraf een plek voor je fiets op een trailer achter de bus reserveren. Deze bus kachelt overigens keihard door Squamish heen maar stopt er niet.
Douane
Ik ben al vaak door de douane geweest in Canada en de VS. Ik had de indruk dat ik deze keer veel minder vragen kreeg dan normaal. Het is natuurlijk redelijk duidelijk wat je bedoelingen zijn als je met een vol bepakte fiets aankomt bij de douane.
Uiteraard scheelt het ook dat ik al vaker als tourist in deze landen ben geweest, de douaniers kunnen natuurlijk al zien dat ik meerdere keren zonder problemen heb verbleven en daarna weer terug naar huis ben gegaan (vorig jaar bij de grens van de VS was het een heel ander verhaal toen ik 90 dagen wilde verblijven en met een eigen auto met Canadese nummerplaat aankwam).
Met de trein vanaf Vancouver naar Seattle moet je op het station van Vancouver eerst langs de US customs. Daar beantwoord je de standaard vragen, betaal je een fee om de grens te mogen en vul je het declaratie formulier in. Bij de daadwerkelijke grens overgang komen er douaniers door de trein waar je je declaratie formulier aan inlevert. Als je per land de grens over gaat is het niet nodig om een ESTA aan te vragen, ik had dit echter wel gedaan omdat ik weet dat ze die informatie wel kunnen zien en het mogelijk minder gedoe is om de grens over te gaan. Het verbaasde me achteraf dat ik geen I94 formulier heb hoeven invullen, terwijl ik dit vorig jaar wel moest toen ik per land de grens over ging en er nog oude maar geldige ESTA gegevens beschikbaar waren.
Vanuit de VS aankomend op Vancouver island mocht ik als fiets als aller eerste door de douane. Ik was in een halve minuut klaar, de beambte wilde alleen weten waar ik vandaan kwam en of ik op mijn reis al eerder Canada in ben gekomen, wat het geval was.
Foto's op: http://www.travelwithpieter.com
Als iemand verder vragen heeft dan hoor ik het wel.
Groeten,
Pieter
Dit is mijn eerste topic hier. Ik heb afgelopen zomer mijn fiets meegenomen naar Noord Amerika om daar per fiets, trein, bus, veerboot en auto rond te reizen. In de voorbereiding daarvan heb ik veel informatie van dit forum af weten te halen. Met wat zoekwerk vond ik eigenlijk antwoorden op alle vragen die ik had en had dus weinig noodzaak om me hier toen te registreren.
Ik heb mijn ervaringen hieronder beschreven, wie tijd te veel heeft kan het allemaal lezen maar ik hoop vooral dat het misschien antwoorden bevat op specifieke vragen die anderen misschien hebben.
Achtergrond
Ik ben meerdere keren naar Canada en de VS op reis geweest. Het is me al langer geleden opgevallen dat de Canadese luchtvaart maatschappij Air Transat maar 24 euro per vlucht rekent om je fiets mee te nemen. Ik ben nog nooit op fiets vakantie geweest, maar ik heb me altijd wel afgevraagd hoe dat uit zou pakken. De ervaring van reizen met de fiets moet heel anders zijn dan met enkel OV of een auto en daarnaast bespaar je significant als je geen auto hoeft te huren. Vorig jaar heb ik mijn eigen woning en permanente baan opgezegd. Ik heb toen een aantal maanden in noord amerika met een auto rond gereisd. Daarna heb ik door een tijdelijke baan en lage maandlasten nog een keer de mogelijkheid gecreeerd om langer weg te kunnen. Ik besloot om 2.5 maanden weg te gaan en had me voorgenomen om flink te gaan trainen met de fiets vooraf. Dat trainen is er flink bij ingeschoten, dus mijn conditie was niet heel denderend toen ik vertrok.
De reis
Ik heb een directe vlucht naar Vancouver genomen. Ik wilde perse een directe vlucht om risico's met betrekking tot beschadiging en verlies te beperken.
Tussen Vancouver, Portland en Seattle heb ik met de Amtrak trein gereisd. Ik heb in al deze steden meerdere dagen verbleven in hostels en ik heb ze uitgebreid verkend per fiets. Vanaf Portland heb ik een 3 daagse kampeer trip gedaan naar de columbia river gorge. Later vanaf Seattle met de boot naar de San Juan Islands, daar heb ik ook weer een paar dagen gekampeerd. Vanaf daar door met de boot naar Vancouver island, waar ik niet echt veel heb gefietst. Vanaf het noorden van Vancouver ben ik naar Squamish gefietst langs de snelweg. Daarna door met de Greyhound bus naar Whistler en vanaf daar weer met een andere bus terug naar Vancouver. Bij elkaar heb ik zo'n 700 km gefietst.
Ik heb daarna een auto gehuurd en een rondtrip gedaan langs onder andere Yellowstone Park, Nevada, het noorden van Californie en daarna weer terug naar Vancouver, dit was zo'n 7000 km.
Uitrusting
Ik heb een 2 jaar oude Gazelle Chamonix T24, niet de lichtste fiets maar het was wat moeilijk te verantwoorden om met geld te gaan smijten voor een nieuwe fiets. Mede op basis van info op dit forum heb ik de volgende upgrades gedaan:
- Ortlieb tassenset, 2 voor en 2 achter. Dag rugtas boven op de achterdrager/tassen met een spin.
- 2 blauwe ikea tassen om de fietstassen als 1 stuk bagage in te kunnen checken. Super licht en werkte perfect!
- Lowrider rek; ik had een Cordo rek online besteld die uiteindelijk niet bleek te passen vanwege de vreemde grote ovale diameter van de voorvork. De lokale fietsenmaker heeft het voor elkaar gekregen om er een no-name lowrider rek op te monteren.
- Fiets pomp: sks hand injex control, compact maar met druk meter. Tot zo'n 3.5 bar was het goed te doen om de banden op te pompen, de gewenste 5.5 bar was wat lastiger.
- Schwalbe Marathon Green guard banden; 0 keer lek gereden. Voelde wel wat meer rolweerstand dan met de banden die oorspronkelijk op de fiets zaten.
- Binnenbanden: random banden met een klassiek ventiel, op veel plaatsen was geen degelijke fietspomp beschikbaar die dit ventiel ondersteunde. Ik heb me de pleuris gepompt met het compacte pompje dat ik bij me had. Het auto ventiel is een stuk gangbaarder. Als ik nog een keer die kant op zou gaan zou ik banden met een auto ventiel nemen zodat je niet zelf een grotere pomp mee hoeft te zeulen.
- Zefal Spy spiegel, werkte prima op het vlinderstuur.
- Selle Royal Respiro Soft Moderate zadel, ik heb hier zonder fietsbroek op gereden. Vooral op wat langere afstanden merkte ik dat ik lekkerder zat.
- Mobiele telefoon stuur houder, ik had deze bewust vooraf niet gekocht maar ik kwam er al snel achter dat ik soms om de paar minuten moest stoppen om op mijn telefoon op de kaart te kijken. Ik heb toen een Mountainsmith houder gekocht en dat maakte het leven een stuk gemakkelijker.
- Ik heb onderweg nog getwijfeld om een kleine camera tas te kopen die ook aan het stuur kon. Dat zou tas nummer 6 worden en nog meer gewicht dus dat werd me te gek.. Als ik nog een keer op fiets reis zou gaan zou ik hier wel voor gaan, gegeven dat ik een andere tas en een boel zooi thuis zou laten.
- Ik had veel te veel spullen mee; ik ging er vanuit dat als ik meerdere dagen in een hostel zat niet elke dag hetzelfde shirt aan wilde hebben. Daarnaast had ik mn dag rugzak mee en hoge wandelschoenen, want ik wilde hiken. Natuurlijk had ik ook een kampeer uitrusting.
Fietsen in de steden Vancouver, Seattle en Portland
Ik vond het een hele leuke ervaring om rond te fietsen in deze steden. Je kunt net als te voet op allerlei kleine paadjes komen, maar je kunt veel meer afstand afleggen in een paar uurtjes dan je normaal op een hele dag zou doen. Met een auto moet je veel meer opletten waar je de auto kwijt kunt en vaak besef je pas dat je een mooie foto locatie zag als je er al voorbij bent. Ik was vooraf benieuwd naar hoe auto's omgaan met fietsers in het verkeer. De automobilisten letten daar in ieder geval goed op. Ik was er alleen niet echt op voorbereid dat ik in de eerste paar dagen 2 kleine aanrijdingen had met een skateboarder en een andere fietser(geen schade/verwondingen). Die kijken dus gewoon niet uit en daar heb ik mijn eigen rijstijl dus maar op aangepast.
Wat betreft voorzieningen voor fietsers timmeren ze goed aan de weg. In Vancouver heb je veel paden langs het water waar je dus zonder veel hoogte verschil veel kanten van de stad kan zien. Je deelt het pad wel met voetgangers, skeelers etc, dus goed opletten. In Seattle vond ik het erg chaotisch, je weet soms niet of je nou op de stoep moet fietsen of op de rijbaan. Midden door downtown rij je op een fietspad dat zodanig is aangelegd dat je verwacht dat het een doorgaande route is. Van het ene op het andere moment houdt je rijrichting simpelweg op en is er amper indicatie waar je als fietser die naar de andere kant van de stad wil heen moet. Het is ook best lastig om fietspaden aan te leggen in een stad waar er nooit rekening mee is gehouden en het al druk genoeg is met auto's alleen.
Een fiets kaart is dus het eerst wat je (eigenlijk..) moet bemachtigen als je in een grote stad bent.
Whistler
Whistler verdient wel een eigen kopje voor de fietsers; met name als je van mountain biken houdt is dit een paradijs. Er zijn misschien wel honderen mountain bike trails voor alle niveau's, de 'luie' mountainbiker met de skilift omhoog om alleen maar te downhillen. Daarnaast zijn er fietspaden door de hele plaats heen aangelegd, zodat je buiten het auto verkeer om kan fietsen en alles kan verkennen. De plaats is dus zowel aantrekkelijk voor gezinnen met kinderen die willen fietsen, als ervaren mountainbikers en alles daar tussen in.
Fietsen van afstanden
Ik ging er vanuit dat dit erg tegen kon vallen, niets was minder waar. Elke keer dat het tegenviel, had dit vooral te maken met plannen (of het gebrek daar aan). Ik heb me meerdere keren verkeken op afstanden of hoogteverschillen en met een zwaar beladen fiets is dat bestwel zuur. Voor mij was de les dat je een duidelijke keuze moet maken; als je met de fiets wil reizen moet je echt op fiets vakantie gaan en daar alles op afstemmen kwa plannen, bepakking, voeding en de plaatsen waar je heen gaat.
Kwa verkeer was het wel okee. Het apartste was het fietsen van Vancouver naar Squamish, waar ik in de berm van de snelweg reed. Downhill met een vol bepakte fiets heb ik de 52 km/h aangetikt; blij dat ik een stevige fiets had. Ik heb meerdere keren honderden meters gelopen naar boven omdat het niet te doen was om te fietsen. Op 1 deel was er vrijwel geen berm, ik moest dat wel fietsen en was erg blij met mijn spiegel zodat ik niet om hoefde te kijken.
De route in de columbia river gorge was goed te doen; ik had daar (net als op de San Juan islands) een kampeer plek bij een state park. Bij sommige state park campings hebben ze hiker/biker plaatsen op first come/first served basis. Ze zijn ook een stuk goedkoper dan normale plaatsen, voor 8 dollar per nacht met onbeperkt warme douche hoor je mij niet klagen
Vanaf de camping naar het oosten liep zowaar een fietspad waar je maar een handje vol anderen tegen komt.Het fietsen beperkte me erg: ik was niet in conditie om consequent elke dag lange afstanden af te leggen. De plaatsen waar ik heen wilde moest ik reserveren en dan moest ik er wel van op aan kunnen dat ik conform planning kon fietsen. Daarnaast was er nog een onverwachte factor in de vorm van bosbranden; een groot deel van de regio was bedekt in een laag met rook. Dus er was niet heel veel te zien en de lucht kwaliteit was dermate slecht dat er waarschuwing waren om geen intensieve fysieke activiteiten te ondernemen. Ik heb toen besloten om een auto te huren zodat ik weg kon van de rook, spontaan ergens heen kon rijden en een hele dag ergens kon gaan hiken zonder mij druk te hoeven maken of ik de dag er na nog wel naar mijn volgende bestemming zou komen.
Fiets in vliegtuig
Veel maatschappijen eisen dat je je fiets in een doos verpakt. Air Transat had op de website staan dat je gratis een plastic hoes kunt krijgen op de luchthaven en dat het verder voldoende is als er geen druk meer in de banden zit en het stuur een kwartslag gedraaid is. Ik wilde het er op wagen om uit te gaan van de hoes; meer risico op beschadigingen, maar veel minder gedoe met het verpakken van de fiets. Op schiphol was het aanzienlijk geklooi, ik moest bij de incheckbalie de fiets inpakken, daarna kwamen er labels op en heb ik vervolgens de ingepakte fiets nog een hele terminal door moeten zeulen om het naar een andere over sized luggage weg te brengen. Op de terugweg was het een stuk beter geregeld, iemand liep vanaf de incheck balie met me mee naar een plaats waar de fiets werd geinspecteerd. Daar heb ik met hulp van 2 personen de fiets ingepakt en toen was het verder klaar. Mijn voor spatbord was licht beschadigd na de heen vlucht. Ik zou desondanks niet twijfelen om de fiets nog een keer zo te vervoeren, misschien zou dat anders zijn als ik een duurdere fiets had.
Fiets in trein
Vooraf moeten alle tassen verwijderd zijn van de fiets, ik heb deze steeds ingecheckt. De fiets moet je zelf naar de bagage wagon brengen, daar wordt deze verticaal tegen een wand opgehangen. Bij aankomst haal je de fiets ook weer zelf af. De fiets plek reserveer je van te voren als je online je ticket koopt.
Fiets op de boot
Op de washington state en bc ferries mag je als eerste de boot op, waar je je fiets kwijt kan aan de zijkanten op dezelfde vloer waar de auto's staan. Bij aankomst mag je als eerste van boord. Je hoeft niet te reserveren. De meeste mensen laten hun fietstassen op de fiets zitten en nemen alleen waardevolle spullen mee naar boven.
De boot van Seattle naar de San Juan islands was een kleinere boot en daar heb ik telefonisch moeten reserveren om mijn fiets mee te kunnen nemen.
Fiets in de bus
De enige optie om van Squamish naar Whistler te gaan met de fiets in de bus was de Greyhound. Ik had online gezien dat normaal gesproken de greyhound alleen in dozen verpakte fietsen accepteert, alleen dat er specifiek op het traject tussen Vancouver en Whistler ook onverpakte fietsen mee mochten. De bagage ruimte is echter beperkt en het is niet mogelijk om vooraf plaats voor de fiets te reserveren. Pas toen de bus klaar stond voor vertrek met ruimte voor mijn fiets kocht ik een ticket.
Terug vanaf Whistler naar Vancouver heb ik gebruik gemaakt van de bus genaamd Epic rides, hier kon je vooraf een plek voor je fiets op een trailer achter de bus reserveren. Deze bus kachelt overigens keihard door Squamish heen maar stopt er niet.
Douane
Ik ben al vaak door de douane geweest in Canada en de VS. Ik had de indruk dat ik deze keer veel minder vragen kreeg dan normaal. Het is natuurlijk redelijk duidelijk wat je bedoelingen zijn als je met een vol bepakte fiets aankomt bij de douane.
Uiteraard scheelt het ook dat ik al vaker als tourist in deze landen ben geweest, de douaniers kunnen natuurlijk al zien dat ik meerdere keren zonder problemen heb verbleven en daarna weer terug naar huis ben gegaan (vorig jaar bij de grens van de VS was het een heel ander verhaal toen ik 90 dagen wilde verblijven en met een eigen auto met Canadese nummerplaat aankwam).
Met de trein vanaf Vancouver naar Seattle moet je op het station van Vancouver eerst langs de US customs. Daar beantwoord je de standaard vragen, betaal je een fee om de grens te mogen en vul je het declaratie formulier in. Bij de daadwerkelijke grens overgang komen er douaniers door de trein waar je je declaratie formulier aan inlevert. Als je per land de grens over gaat is het niet nodig om een ESTA aan te vragen, ik had dit echter wel gedaan omdat ik weet dat ze die informatie wel kunnen zien en het mogelijk minder gedoe is om de grens over te gaan. Het verbaasde me achteraf dat ik geen I94 formulier heb hoeven invullen, terwijl ik dit vorig jaar wel moest toen ik per land de grens over ging en er nog oude maar geldige ESTA gegevens beschikbaar waren.
Vanuit de VS aankomend op Vancouver island mocht ik als fiets als aller eerste door de douane. Ik was in een halve minuut klaar, de beambte wilde alleen weten waar ik vandaan kwam en of ik op mijn reis al eerder Canada in ben gekomen, wat het geval was.
Foto's op: http://www.travelwithpieter.com
Als iemand verder vragen heeft dan hoor ik het wel.
Groeten,
Pieter
