Turkije

[worldtour]

Hallo,

Enkele vraagjes ivm Turkije..

Is er iemand onlangs nog door Turkije gefietst?
Ik plan daar begin oktober langs de Zwarte zee naar Iran te fietsen.
Wat zijn de prijzen zo ongeveer in Turkije en wat doe je zo op een dag op? Is het veilig om wild te kamperen en moet je voor het verkrijgen van een Iraans visum naar Istanboel of Ankara?

Alvast bedankt!

Bart

[martin]

Wat doe je zo op een dag in Turkije? Ingaan op uitnodigingen om thee te drinken, met de inwoners van een dorp rond een barbecue zitten, zakje lokale hazelnoten aan je stuur hangen en lekker opeten, genieten van het uitzicht op de Zwarte Zee. Ijsje in de vorm van een bloem eten in Samsun, 's avonds langs de zee lopen en meemaken hoe de Turken de avond doorbrengen, je in Trabzon verbazen over het aantal Natasja's in je goedkope hotel.

En natuurlijk genieten van een heel zwaar stuk van je fietstocht, veel heuvels daar maar zeker de moeite waard!
Geen recente ervaring maar wel een mooie herinnering.
Destijds visum gehaald in Erzurum, maar geen idee of dat nog steeds kan.

[madyns]

Veel wild gekampeerd in Turkije, ook uitgenodigd om bij mensen in de tuin te kamperen. Het wordt ook heel normaal bevonden.
Het prijsniveau ligt een stuk hoger dan bv. Bulgarije maar blijft toch goedkoop zeker met de huidige koers van de Lira.

[renel]

Afgelopen oktober heb ik in noord Turkije gefietst. De meeste dingen zijn goedkoper dan in Nederland behalve dingen als alcoholische dranken. Een halve liter blik Efes kost je ongeveer 2 euro, naar de kapper gaan nog geen 5 euro. Een budget hotelletje lukt over het algemeen wel onder de 10 euro (altijd korting vragen). Ik deed vnl. veel fietsen en thee drinken met mensen die je daartoe uitnodigen. Ik heb ook regelmatig wild gekampeerd en nergens last van gehad. Iran visum had ik al in Nederland geregeld.

[Eric Schuijt]

Turkije is goedkoop, maar je kan het ook zo duur maken als je zelf wilt. Met 15 tot 20 euro per dag moet je het zeker redden als je kampeert.
In Ankara kun je heel goed een visum voor Iran aanvragen. Realiseer je wel dat als je de ambassade binnenstapt, dat het Iraans grondgebied is en dat je je moet conformeren aan de daar geldende regels.

Mocht je problemen hebben met je fiets, dan kun je bij ons filiaal in Istanbul terecht.
(Alex weet heel veel en is de meest Oostelijke Rohloff specialist:-)

[Dorenda]

Turkije is goedkoop, maar je kan het ook zo duur maken als je zelf wilt. Met 15 tot 20 euro per dag moet je het zeker redden als je kampeert.

15-20 euro? Wij hebben met z'n tweeën in drie weken in Turkije geloof ik samen zo rond de 200-250 lira uitgegeven.
We hebben alleen gekampeerd (wild of in iemands tuin) en bij mensen gelogeerd (in Istanbul via WarmShowers, later een paar keer bij mensen die ons spontaan uitnodigden), we hebben zelf gekookt, behalve als we bij iemand logeerden en daar eten kregen. Een paar keer hebben we wat te eten gekocht langs de weg.

Vanaf Samsun hebben we langs de Zwarte Zee gefietst. Eerder hebben we wild gekampeerd en dat was geen enkel probleem, maar langs de Zwarte Zee was het moeilijker om geschikte plekken te vinden. Als je niets vindt, is een optie om een zijweg in te rijden en mensen te vragen waar je kan kamperen. Zo hebben we een keer in iemands tuin gekampeerd, op het grasveld voor een theehuis in a dorpje, en op een kleine afgraving vlak naast iemands tuin (de enige vlakke plek in de omgeving).

Ik vond overigens na enkele dagen langs de Zwarte Zee fietsen de lol er wel een beetje afgaan. Je zit een beetje gevangen op de weg tussen de vangrails of hekjes, er staan overal huizen, ook tussen de steden in (dus weinig echte natuur) en ze zijn kwa architectuur niet echt interessant, en vooral het constante voorbijrazen van auto's... Het laatste stukje (vanaf Of) was veel rustiger en minder dicht bevolkt. Dit klinkt alsof het allemaal verschrikkelijk is, maar dat was het niet. Maar ik was toch blij toen we in Georgië weer op wat kleinere en rustigere wegen kwamen.

[Eric Schuijt]

Een column van mij, die aangeeft dat het erg makkelijk is om goedkoop in Turkije en Iran te reizen.

Ik fiets door Spaarnwoude. In het gras zitten Turkse families te barbecueën. “Afiyet olsun”, groet ik ze, “eet smakelijk.” Terstond word ik uitgenodigd om mee eten zodat ik in plaats van appeltaart, een broodje Köfte eet met een glaasje véél te sterke thee.

Het is gastvrijheid in het Midden Oosten waar ik altijd stil van word. Allah heeft ooit gezegd dat er drie gebeden zijn die niet afgewezen mogen worden. Die van een vader voor zijn kind, die van iemand die vast en die van de reiziger. Ik dus.
Daarnaast was er ook een praktische reden. Vroeger waren mensen in afgelegen gebieden afhankelijk van reizigers om de laatste nieuwtjes te horen. Door ze gastvrij te onthalen kwamen ze meer te weten over verre oorden. En die gastvrijheid is er nog altijd. Met name op het platteland, waar de mensen doorgaans religieuzer zijn.

In Syrië zie ik een huis met daarvoor een groot bord met Coca Cola staan. Ik stop om de smaak van het glas thee van vanochtend weg te spoelen. Ik klop zachtjes op de deur en word binnengelaten door een gedoekte vrouw. Met mijn hand maak ik een drinkgebaar.
Zij roept wat ondoorgrondelijke Arabische woorden naar achteren waarop een man komt aanlopen. Ik trek mijn fietsschoenen uit en word een kamer binnengeleid. Gehurkt neem ik plaats achter een tapijt waarop allerlei gerechten op schaaltjes worden geplaatst. Het blijkt haar man te zijn en er komen nog een paar mannen bij zitten. Allah-zij-dank spreken ze gelukkig redelijk Engels en kan ik vertellen dat ik vanuit Damascus ben vertrokken op weg naar Turkije.
Na een kwartier vraag ik of ik een flesje Cola kan krijgen. Ze kijken mij bevreemd aan, waarop ik zeg dat er buiten een Coca Cola bord staat. Lachend vertellen ze dat ze een plank hout nodig hadden om hun moestuintje tegen de zon te beschermen. En dit bord lag langs de kant van de weg.
Ik weet niet hoe ik moet kijken want het café is gewoon een woonhuis. Ik drink het glas thee leeg en laat 10 dollar achter onder het tapijt.

De volgende dag als ik even uitblaas na een klim, komt een man uit een armzalig hutje aanlopen en biedt mij een handvol vijgen aan. Door zijn religieuze dogma gedwongen moet hij mij iets aanbieden.
Ik sla het eerste aanbod beleefd af. Maar hij drukt mij ze echt in mijn handen. Ik weiger het cadeau nog een tweede keer, want zo is de traditie. Pas als hij ze de derde keer aanbiedt, dan weet ik dat hij de vijgen kan missen, omdat hij waarschijnlijk een vijgenbom in zijn tuin heeft staan.
Het is belangrijk om als westerling aan dit spel van drie keer weigeren mee te doen.
Want als ze écht geen geld of eten hebben, zullen ze je toch iets aanbieden. Maar dan maar twee keer.

Afgelopen maand sprak ik een wereldfietser die hooghartig verkondigde dat hij een maand in Iran had gefietst en slechts 50 dollar had uitgegeven: “Zelfs bij de armste mensen kreeg ik te eten”, vertelde hij trots, “en ze bleven maar aandringen.”
Ik legde hem uit dat sommige gezinnen waarschijnlijk ten gevolge van zijn egocentrische gedrag de week erop minder te eten hadden.
Hij antwoordde” “Nou, hadden ze het maar niet moeten aanbieden.”

Het reizen per fiets verbreedt je horizon, maar blijkbaar geldt dat niet voor iedereen.

[henk huizenga]

Voordeel van Turkije op dit moment is dat er steeds minder politie aanwezig is ..... Mijn vakantie keuze zou op dit moment niet op dit land vallen.

[Dorenda]

Afgelopen maand sprak ik een wereldfietser die hooghartig verkondigde dat hij een maand in Iran had gefietst en slechts 50 dollar had uitgegeven: “Zelfs bij de armste mensen kreeg ik te eten”, vertelde hij trots, “en ze bleven maar aandringen.”
Ik legde hem uit dat sommige gezinnen waarschijnlijk ten gevolge van zijn egocentrische gedrag de week erop minder te eten hadden.
Hij antwoordde” “Nou, hadden ze het maar niet moeten aanbieden.”

Ja, het kan inderdaad herl goedkoop zijn op die manier. Wij hebben ook een aantal keer bij mensen gegeten (al had ik niet het idee dat dat de allerarmsten waren). Maar daar ging het me niet om. Zelfs zonder dat zou ik het moeilijk vinden om 15-20 euro per dag uit te geven aan eten (en souvenits?). Daarvoor zou ik echt in restaurantd moeten eten de hele tijd, volgens mij.

[Louis]

Ik heb in maart/april jl. heel Turkije en Iran doorkruist op 2 wielen (weliswaar gemotoriseerd) echter wat mij zeer verbaasde waren de vele identiteits- en verkeerscontroles, vaak gepaard met veel spierballen taal, waaronder altijd pantser/rupsvoertuigen. Gelukkig meestal vriendelijk mensen maar soms was je de pineut en moest je alle bagage tonen. Het in de fuik rijden voelde altijd vervelend.

[karinh]

Het is al even geleden (juli 2015), maar wij hebben ook een stuk langs de zwarte zee kust gefietst. Bekijk onze ervaringen met fietsen (en stukken met de bus) en wildkamperen op onze website: http://wijzijnfietsen.weebly.com/turkije.html

[tjolder]

Nog mensen die aanraders hebben qua route door Turkije? Ik fiets binnenkort terug richting Europa en dacht eerder de kust langs zwarte zee te vermijden en door het binnenland te fietsen.
Alle tips zijn welkom.