DouweFries schreef:Ga je nu wel of niet naar de Zuid Pool fietsen??
Dat kan ik niet uit je antwoord opmaken haha. Je bent er toe in staat ....
Weet je wat het is als je fatbikeverslaafd bent, althans zo werkt 't bij mij: je wilt steeds een stapje verder. Een fatbike kan de hele wereld aan, elk seizoen, elk obstakel, hij drijft op het water zoals een Jezus en als je niet nat wilt worden neem je een packraft mee want hij lacht om een paar kilo meer bagage. En dat speelt in je hoofd, het lokt en lacht. Dus ik wil onderzoeken wat er (on)mogelijk is, wat ik kan, durf en leuk vind, hoe ver ik met de fiets kom en er dan
net een stapje overheen.
En een fatbike is op z'n best in de winter dus daarin ga je ook steeds een stapje verder. Ik fiets nu elke winter circa 4000km, in het begin vnl over gesneeuwploegd asfalt maar dat kan iedereen en met elke fiets dus na een paar km heb je dat op je fatbike wel gezien. Is gewoon niet de fun die je zoekt. Net als het winterkamperen langs de weg; met warme kleding en slaapzak kan iedereen dat, daar hoef je geen lezing over te houden. En mocht je geen zin meer hebben is er altijd wel een auto of bewoning waar je kunt aankloppen. Dus winterfietsen over asfalt is totaal geen uitdaging voor een fatbike.
Winterfietsen door het bos vraagt meer want dat kan alleen maar met een fatbike plus wat gekte want als de sneeuw te diep is wordt het duwen. Mooie ervaring en leuk leerzaam want dan kom je er pas achter wat de fatbike (en jezelf) kan. Kamperen in de sneeuw kan als je een schep meeneemt maar gaat ook in schuilhutjes. En als je geen zin meer hebt kun je altijd weer het asfalt (=bewoning) opzoeken.
Fietsen en kamperen door afgelegen bos, sneeuw- en ijsvlaktes is nog een stap verder. Dat vraagt ervaring en de juiste uitrusting want als er iets fout gaat kun je je leven verliezen, zo simpel is het. Ik heb zelf meerdere fouten gemaakt, zoals door ijs gezakt, hopeloos verdwaald, harde sneeuwwind en extreme kou onderschat, bevroren tenen opgelopen en nog meer pijnlijke momenten. En er valt nog veel te leren ..
Met fatbike, ski's en een slee door het barre gebergte boven de poolcirkel is de volgende stap en dat is echt een enorme beleving. Dat is prachtig, enorm genieten en ook levensgevaarlijk en afzien. Vooral als je zo eigenwijs bent om zoals ik solo te gaan, ik mag ook niet meer van mijn vrienden alleen gaan, ik word nu zeeer scherp in de gaten gehouden.
En de volgende stap is dan de zuidpool haha.
Wat is de vraag? Misschien weten de fatbikers hier het antwoord??
Ik wil een tandwiel op de voornaaf, zodat je een singlespeed of fixie krijgt als je de wielen omwisselt. Dit in geval bij pech, dat ik dan toch nog uit de wildernis kan komen en niet ergens verhonger of bevries. Dan denk ik bv aan derailleurpech (kapot of afgebroken), freewheel/cassette bevroren of kapot door bv zand, of de shifter door een val gebroken of beschadigd.
Ik begrijp alleen nog niet zo goed welk tandwiel, hoeveel tandjes, hoe je hem vastzet (de een zegt met een borgring, de ander met loctite en weer een ander vindt alles flauwekul), welke naaf (ss freewheel of een fixie, of alle twee) of er een andere remklauw op moet en zo ja welke (een vóór- of een achter adapter) en zo zijn er nog meer vragen. Weet iemand hier mss een zinnig antwoord op?
Nu heb ik een Pugsley met een 135 mm non-offset vork en ook de achternaaf is 135mm dus dan zit het met de kettinglijn alvast goed? En verder heb ik totaal geen ervaring met fixie of ss, het lijkt mij dat een fixie in de bergen een soort zelfmoord is en dat een ss dan beter is. En is het wel mogelijk in sneeuw, zand, berg-, poolgebied etc want het lijkt mij alleen mogelijk als je benen als de Hulk hebt. Of ben ik nu een tutje?
Heb je geen foto's van de tocht voor ons??
Foto's met m'n vrienden zijn bij mij privé, maar ik heb wel een paar andere sneeuwfattieplaatjes, altijd leuk plaatjes kijken.
Maar als het extreemkoud en donker is maak ik weinig foto's, heb geen zin om m'n handschoenen uit te doen, de camera vindt het niet leuk (er zit altijd condens in en dat bevriest) en foto's nemen in witte sneeuw, schemerige poollicht, stikdonker, bij dansend noorderlicht, een felle hoofdlamp of in een schuilhutje bij een kaarsje en houtvuurtje is moeilijk. Dat moet je aan Kees Swart overlaten, aan een echte fotograaf.
Zomaar een plaatje.
Tot de naven in de sneeuw dus dat is duwen, km's lang.
Een fatbike heeft geen standaard nodig. Je zet het pedaal in de ijslaag onder de sneeuw en hij blijft keurig op zijn dikke banden staan.
Of hij leunt op de harde sneeuwklomp van 't pedaal.
Dit is ijssneeuw en dat is minder leuk: het is zwaar, alles vriest vast en vaak glijden je schoenen van de dikke ijspedalen zodat je niet meer kunt fietsen. De beste pedalen voor dit soort omstandigheden zijn dan ook speciale winterflatpedalen zoals de Helva van 45Nrth. De pedalen zijn dan een maatje groter voor de winterlaars, ze hebben grote gaten waar ijs moeilijk in groeit en hebben zachte studs die minder snel de zachte zolen van de winterschoenen kapot vreten. En ze kosten een vermogen, maar van de pedalen glijden en met je gebit op 't stuur landen kost nog meer. Vooral bij -25 in the middle of nowhere ..
Maar soms helpen ook dure pedalen niet haha. Eigenlijk is dit een dagelijkse winterbeeld, ik maak er ook allang geen foto's meer van. Maar het blijft mooi vind ik.