do 10 nov, 2016 20:05
Ok, ik loop wat achter met het plaatsen van fototips. Binnenkort haal ik het verder in. Alle fototips hebben betrekking op fietsen.
Fototip 30, gebruik het landschap
Zie ook:
http://www.marcomeijerink.nl/index.php/ ... -gebruiken
Eigenlijk zou ik hier gelijk al op moeten houden. Meer is het niet. Gebruik bij fotograferen het landschap. Maak gebruik van de lijnen, de kleuren, het moment van de dag. Staat in elk gerenommeerd fotografieboek, wordt in elke foto opleiding uitgelegd. Dit gewoon doen en je foto is vanzelfsprekend geslaagd.
De uitdaging is om dat landschap te kunnen lezen. Een theoretische uitspraak is mooi,maar moet nog wel vertaald worden naar de praktijk. Je ogen zien tenslotte een driedimensionaal beeld terwijl een foto slechts een tweedimensionaal plat beeld is. Vroeger nam ik wel eens een diaraampje mee en keek door het raampje naar de wereld. Nu gebruik ik vooral mijn oogharen. Ogen geknepen tot spleetjes en door de oogharen naar de wereld kijken zorgt ervoor dat storende elementen verdwijnen en je alleen oog hebt voor de details.
Pikzwart asfalt, fel witte lijnen en een fietser op een witte fiets. Tja, dat vraagt om een plaatje. het landschap zelf is niet zo verschrikkelijk bijzonder. Golvende heuvels met aan beide zijden wat boompjes. Had overal kunnen zijn. Maar iedere keer als Lisette aanzet en de heuvel op buffelt, zie ik haar dansende lichaam scherp in beeld en het vervagende lijnenspel van de witte strepen die dat ondersteunen. Natuurlijk, ik weet het, mijn hersenen zijn gefocust op Lisette en daardoor vervaagt de achtergrond, maar als het een mooi beeld in mijn hoofd oplevert, is het nu een kwestie van die verbeelding omzetten naar de werkelijkheid.
Technisch heb ik het volgende gedaan. Om een mooie onscherpe achtergrond te krijgen heb ik een 200 mm zoomlens gepakt en stevig ingezoomd op Lisette. Met een diafragma van 4.0 is dat voldoende voor een scherpe fietser en een onscherpe omgeving. Daarnaast is de camera ingesteld op spotmeting. De reden is eenvoudig. Met een gewone meting zou de weg grijs zijn en niet diepzwart. En Lisette zou overbelicht raken. En daarmee krijgen we een lichte foto die weinig tot niets zegt. Door de belichting te nemen van haar witte shirt krijg ik het voor elkaar om zowel de fietsbroek als de weg mooi diepzwart op de foto te zetten/ op de plaat vast te leggen.
De combinatie van scherpte op de juiste plek, de belichting intens en het lijnenspel van de weg zorgen ervoor dat een gewone foto aantrekkelijk wordt.
Fototip 30, gebruik het landschap
Zie ook:
http://www.marcomeijerink.nl/index.php/ ... -gebruiken
Eigenlijk zou ik hier gelijk al op moeten houden. Meer is het niet. Gebruik bij fotograferen het landschap. Maak gebruik van de lijnen, de kleuren, het moment van de dag. Staat in elk gerenommeerd fotografieboek, wordt in elke foto opleiding uitgelegd. Dit gewoon doen en je foto is vanzelfsprekend geslaagd.
De uitdaging is om dat landschap te kunnen lezen. Een theoretische uitspraak is mooi,maar moet nog wel vertaald worden naar de praktijk. Je ogen zien tenslotte een driedimensionaal beeld terwijl een foto slechts een tweedimensionaal plat beeld is. Vroeger nam ik wel eens een diaraampje mee en keek door het raampje naar de wereld. Nu gebruik ik vooral mijn oogharen. Ogen geknepen tot spleetjes en door de oogharen naar de wereld kijken zorgt ervoor dat storende elementen verdwijnen en je alleen oog hebt voor de details.
Pikzwart asfalt, fel witte lijnen en een fietser op een witte fiets. Tja, dat vraagt om een plaatje. het landschap zelf is niet zo verschrikkelijk bijzonder. Golvende heuvels met aan beide zijden wat boompjes. Had overal kunnen zijn. Maar iedere keer als Lisette aanzet en de heuvel op buffelt, zie ik haar dansende lichaam scherp in beeld en het vervagende lijnenspel van de witte strepen die dat ondersteunen. Natuurlijk, ik weet het, mijn hersenen zijn gefocust op Lisette en daardoor vervaagt de achtergrond, maar als het een mooi beeld in mijn hoofd oplevert, is het nu een kwestie van die verbeelding omzetten naar de werkelijkheid.
Technisch heb ik het volgende gedaan. Om een mooie onscherpe achtergrond te krijgen heb ik een 200 mm zoomlens gepakt en stevig ingezoomd op Lisette. Met een diafragma van 4.0 is dat voldoende voor een scherpe fietser en een onscherpe omgeving. Daarnaast is de camera ingesteld op spotmeting. De reden is eenvoudig. Met een gewone meting zou de weg grijs zijn en niet diepzwart. En Lisette zou overbelicht raken. En daarmee krijgen we een lichte foto die weinig tot niets zegt. Door de belichting te nemen van haar witte shirt krijg ik het voor elkaar om zowel de fietsbroek als de weg mooi diepzwart op de foto te zetten/ op de plaat vast te leggen.
De combinatie van scherpte op de juiste plek, de belichting intens en het lijnenspel van de weg zorgen ervoor dat een gewone foto aantrekkelijk wordt.
