PieterJan51 schreef:
Je zou een lezing moeten geven,het is in mijn optiek heel bijzonder wat je doet. Topic is ook het meest gelezen topic.
Kun je niet beter wandelen, op de foto's zijn alleen maar rotsen. Kun je ook meer vertellen over de as uit strooing. Hoe kom je op dat idee. Waarom niet op een kerkhof want die zijn daar voor ingericht.
Zit jij ook op facebook of heb je een eigen blog?
Sorry PieterJan voor m'n late reactie, ik was een beetje afwezig. En wat een vragen zeg ..
Het topic is niet van mij alleen hoor, dat maken we met zijn allen, dat is juist het leuke. En 't wordt idd veel bekeken, we hebben zelfs al de 140.000 gehaald! maar nog mooier: het wordt actief gebruikt.
Ik heb een FB-account maar dat is meer om sommige links te kunnen lezen, geloof dat ik ook maar 4 vrienden heb, schiet niet echt op bij mij. Er staan rechtsboven wel altijd rode cijfertjes maar die negeer ik angstvallig want voor je het weet heb je 400 vrienden die je niet kent maar wel moet volgen en daar ben ik veel te lui voor. Net als een blog, is niks voor mij, ik vind dit forum al veel werk.
Op de vraag of je niet beter kunt wandelen: met de fiets ging ik sneller dan de backpackers, niet op alle stukken maar ik haalde ze later altijd weer in. Maar soms kwam ik dagenlang niemand tegen dus echt vergelijken is wat lastig.
Alleen de zeer steile stukken zijn soms echt gekkenwerk met een fiets, daar waar je je evenwicht kunt verliezen en soms beide handen nodig hebt om je vast te houden. En wildstromend water wat je moet oversteken, dan is een fiets ook niet ideaal. Maar verder kom je erg ver met een fatbike, en hij draagt de bagage, niet ik en dat scheelt ook veel. Ik kwam backpackers tegen met zulke zware bepakking dat de lol eraf was. Ze klaagden over rug-, heup-, nek-, schouders- en kniepijn, over dikke enkels en blaren. Daar had ik dus totaal geen last van, had alleen blauwe plekken, soms kramp in m'n bevroren handen van het constant remmen en één keer was ik uitgegleden en op m'n gezicht gevallen, maar dat gebeurde lopend dus dat telt eigenlijk niet.
Ik had hier de fiets gewogen, men keek lachend toe en maakte foto's want geloof dat er nog nooit eerder een fiets aan had gehangen, en al helemaal niet zo'n vet monster.
Hij woog met al de bagage 22.5kg en dat is best netjes want met lege framebag weegt ie circa 16kg. De liter brandstoffles was toen 3/4 leeg en bijna al het voedsel was op. De rugzak komt er dan nog bij en die woog zonder voedsel 3.5kg. Mooi toch dat je met fiets en maar 10kg bagage wekenlang door de grillige zweedse bergen kunt dwalen. Komt dus nog wel voedsel bij, drinkwater is daar nooit een probleem want daar stroomt 't schoonste drinkwater ter wereld.
En waarom een fietstocht om de as van een dierbare uit te strooien .. tja, waarom niet? Als dat bij 't afscheid nemen past zou ik het iedereen aanraden, het is voor een fietser een mooie manier om afscheid te nemen. Voor mij was er geen betere, dit is precies het juiste geweest.
Het is wel anders gegaan dan ik had gepland, heb toch een andere plek gekozen, één die minder strijd gaf om er te komen. Dat was op een dag toen ik het even niet meer zo goed wist. Ik was moe, had al meer dan 8 dagen geen rustdag gehad, had nog maar weinig voedsel, ik rook mezelf en werd er akelig van, zo ook van de natte stinksokken en zeiknatte schoenen die maar niet wilde drogen. Het sneeuwregende en alles was in modder veranderd, km's glibberige modder waar de fatbike steeds zwaarder van werd. Bergopwaarts was een glijbaan, m'n schoenen hadden geen grip, gleden steeds onder me vandaan en ook de fietsbanden gleden gewoon weg, het was soms echt niet te doen. En toen ik uitgleed, de zijkant van m'n gezicht een rots raakte en ik daarna ongelukkig in de modder pleisters zat te zoeken die natuurlijk niet wilde plakken had ik er ff helemaal genoeg van. Mijn wenkbrauw was opengegaan en dat bleef maar bloeden, liep irritant in m'n oog en ik was zo koud en moe dat ik het even niet meer zo goed wist. Tentje opzetten in die blubber was geen oplossing en vertraging kost voedsel, voedsel wat er bijna niet meer was dus ik moest toch verder. Zielig huilen hielp ook niet en de whisky was al op dus wat te doen?
Maar gelukkig belde er een vriend, ook zo'n gestoorde bikepacker en die wist raad. "Tijd voor plan B. Ga naar de bewoonde wereld en na twee dagen slapen ziet de wereld er beter uit. En een as uitstrooing is geen overlevingsstrijd, dat geeft geen rust, dat geeft alleen een rotgevoel." En daar had ie natuurlijk gelijk in ook al wilde ik dat niet meteen toegeven. En toen ik zei dat het potje as zo zwaar in de rugzak drukte kwam hij met de simpele oplossing: "Stop het in de framebag dan zie je 't niet meer."
Goh, waarom was ik daar zelf niet opgekomen? Ik dacht dat je dat uit respect niet deed (ja slaat nergens op) en in de framebag moet het zware spul zoals gereedschap en een potje as weegt natuurlijk niks. Maar eigenlijk was 't potje het zwaarste wat er was; het drukte in m'n rug, als ik de rugzak op de grond gooide dacht ik eraan, als ik iets zocht kwam ik 't als eerste tegen .. dus ik verhuisde het potje naar de framebag en dat fietste gelijk lichter. Maf he, zoiets eenvoudigs wat zo'n groot verschil kan maken.
En daarna heb ik ook het plan aangepast: eerst heerlijk van de bergen genieten en pas aan 't eind van de tocht naar een plek fietsen die minder strijd geeft; een plek om nooit te vergeten en een plek om naar terug te keren. En ik zal het inderdaad nooit vergeten, het was een onvergetelijke tocht, het heeft me sterker gemaakt en belangrijker; 't heeft rust gegeven en dat is denk ik wat afscheid nemen is. Dat je in vrede verder gaat.
Ik ga ook het boek
'As in Tas' van Jelle Brandt Corstius lezen, dat gaat over zijn fietsreis met de as van z'n vader. Dit boek werd al eerder door Peter getipt maar wil het graag nog een keer onder de aandacht brengen. Want voor mij was deze tocht een heel bijzonder afscheid en mss geeft het kracht of ideeën aan een ander.
En bedankt voor alle reacties, ook de pb's, de lieve mailtjes en whatsappjes. Het thuisfront is vaak belangrijker dan je denkt.
Als ik weer in NL ben ga ik erheen, kijken of het bikepackend lukt, ziet er ook prachtig mooi uit daar!
