za 03 jun, 2006 10:36
Rain, rain, rain
Het is 13.00 uur als ik met fiets en al de trein in stap. In twee dagen wil ik van 's Hertogenbosch naar Maastricht fietsen. Met 1x fietstas vol krachtvoer heb ik het gevoel dat deze missie gaat lukken. In 's Hertogenbosch stap ik uit de trein de lift in naar de begane wereld. Vervolgens rijd ik twee rondjes om het barokke stadhuis heen om de stad uit te fietsen. De plattelandgeur komt me tegemoet hmmmmm. Het regent maar geen nood ik heb mijn woest aantrekkelijke outfit bij me. Ik passeer prachtige huizen en fiets door Sint-Michielsgestel, Gemonde en Liempde. Ondertussen eet ik 4x bolletjes kaas, 2x banaan en 3x peijenburgbammetjesmetzonnepitten. Links passeer ik de Sonse Heide. Veel vogelgeluiden daar! Pas op dat moment realiseer ik me, dat mijn kijker nog in mijn fietstas zit en niet om mijn nek hangt. Gestaag ga ik verder richting Eindhoven op zoek naar voedsel. Ik vind een Dönerzaak waar ik een broodje fallafel bestel. Ik kijk naar links waar 3x hereninpaklachendenturkspratendaltheedrinkend mij aanstaren. Om mij niet te laten kennen eet ik rustig staand mijn broodje op. Ik bedank de bediening, de kok (en de 3 heren in gedachten) en stap de zaak uit en haal een patatjemet(bah) bij de buurman. Ik eet een appel om de vieze smaak in mijn mond weg te krijgen. Kokhalzend ga ik verder. Tot mijn genoegen fiets ik nu langs het Eindhovenskanaal op een smal, nat en glad(?!) paadje. Omdat ik af en toe uitglij, krijg ik het idee dat ik weleens in dat kanaal zou kunnen belanden, dus minder ik mijn tempo. Al snel blijkt dat dit kanaal druk bezocht wordt door roeiers en mannen op fietsen aan de kant mét megafoon. Genoeg ridders in nood die mij kunnen redden. Dus... ga ik maar weer een stukje harder. In het plaatsje Mierlo eet ik appel nummer 2. Volgens het ANWB bord is Lierop nog 6 km. Mooi! Echter duurt de 6km wel erg lang. Ook ben ik mijn bewegwijzering van de Oeverlandroute, de LF7 die ik volg, niet meer tegengekomen. Ik beland op een zandpad met een grote plas water. Ik moet zelfs afstappen. Ik ben moe, ik stink het wordt bijna donker en ik nader een bos! Ik snap er geen klap van. Ik maak rechtsomkeert om bij het eerste de beste huis te vragen waar ik in godsnaam ben! Bij het tweede huis bel ik aan. Er gaat een luikje open in de deur(?)De vrouw des huizes weet mij te vertellen dat ik in Lierop ben(hé..zeker weer niet opgelet wat bordjes betreft)en dat camping De Vlier slechts twee keer rechts is. Daar moet ik zijn! Na een vreugde dansje spring ik op mijn fiets en ben ik binnen 5 minuten op de camping. Daar komt een geur van brandend hout op me af. Kampvuur! Ik complimenteer de manspersoon die dit vuurspektakel voor elkaar heeft gekregen in de stromende regen. Ik zet mijn tent op geniet van de gloeihete douche en wordt uitgenodigd door buurvrouw Nicole voor een kopje thee. We kletsen wat af en houden daarmee haar man en twee dochters wakker. Ik bedank Nicole voor het kopje thee en ga richting eigen tent. Ik stap in mijn 2x slaapzak en plof neer op mijn thermarestmatje en beland snel in dromeland. Mijn favoriete wekker(de Merel)gaat de volgende ochtend om 5.00 uur.Wat een prachtige zang! Rond 7.00 uur sta ik op zet een kopje koffie en ontbijt in gezelschap van merels, tjiftjaffen,vinken,houtduiven etc. Rond 9.00 uur ben ik weer aan het fietsen. Ik kom gelijk in de Strabrechtseheide terecht. Prachtig en geen mens te zien. Wel veel flappies en stampertjes en vogels. Ik hoor ook veel honden...Jagers..Bah! Ik voel me ineens niet meer zo veilig in dit vredig stukje natuur. Bedankt minister Veerman! De Strabrechtseheide gaat over in de Somerseheide en al gauw beland ik in de bewoonde wereld. De Grote Peel passeer ik links. Bij minicamping De Riet in Nederweert knijp ik keihard in mijn remmen. Zou ik misschien gebruik mogen maken van uw toilet? Túúrlijk antwoordt de boer grijnzend. Onderweg naar het toilet tel ik 6x caravans en een blokhut met een bordje café(?)aan de gevel. Wat is het hier gezellig! Maar ik moet verder Maastricht wacht. In ene ben ik in België. Zo volgzaam als ik ben laat ik mij verder leiden door de bewegwijzering van de Vlaanderen Fietsroute. Ik fiets een klein stukje langs de Maas om via Meeswijk op het Julianakanaal uit te komen. "Waar gaat de reis naar toe",vraagt een vrouwspersoon op fiets aan mij. "Maastricht", roep ik terug. "O,"antwoord ze duidelijk teleurgesteld . Ik neem het haar niet kwalijk, het lijkt ook net alsof ik onderweg ben naar een land ver weg van hier. "Veel plezier verder", en weg is ze. Ze zet me aan het denken over wat ik allemaal bij me heb en wat ik eventueel thuis had kunnen laten. Compleet verzonken in deze dilemma's realiseer ik mij dat ik weer eens verdwaald ben. Omdat mijn €3,95 kompas de symptonen begint te vertonen van onbetrouwbaarheid, stop ik om aan een oude man met hond te vragen, of die kant op(!), mij naar Maastricht brengt. Ja, ik ga de goede kant op. We turen met zijn tweeën op mijn kaart, de man omdat hij zijn leesbril niet bij zich heeft en ik omdat ik wil weten waar ik precies ben. Ik schijn in Leut te zijn. Oké en bedankt meneer! Omdat ik na een half uur nog steeds onzeker ben over waar ik ben vraag ik het nogmaals. Weer een oudere man zonder leesbril. We fietsen samen verder, hij praat de oren van mijn hoofd, slechts de helft kan ik verstaan. Hij heeft in de mijnen gewerkt is man alleen(nu wordt ik een beetje bang)en fietst ook graag. Gelukkig komen we gewoon aan bij het Julianakanaal en slaat hij bij Maasmechelen af, hij wenst mij nog al het goede in de wereld. Mijn dag kan niet meer stuk! Ik fiets immergeradeaus langs het kanaal om bij Smeermaas linksaf te slaan. Omdat deze weg nogal druk is, fiets ik gespannen door. Gelukkig ben ik snel in Maastricht en daar eet ik onderweg een pitagyros, die mij als vegetariër zijnde heerlijk smaakt! De trein gaat om 21.30 uur naar Amsterdam daar waar Miep & Toby mij enthousiast zullen ontvangen (in afwachting op eten waarschijnlijk). Het is 00.00 uur als ik in bed kruip vergezeld door de twee harige exemplaren allen te saam in dromeland.
Het is 13.00 uur als ik met fiets en al de trein in stap. In twee dagen wil ik van 's Hertogenbosch naar Maastricht fietsen. Met 1x fietstas vol krachtvoer heb ik het gevoel dat deze missie gaat lukken. In 's Hertogenbosch stap ik uit de trein de lift in naar de begane wereld. Vervolgens rijd ik twee rondjes om het barokke stadhuis heen om de stad uit te fietsen. De plattelandgeur komt me tegemoet hmmmmm. Het regent maar geen nood ik heb mijn woest aantrekkelijke outfit bij me. Ik passeer prachtige huizen en fiets door Sint-Michielsgestel, Gemonde en Liempde. Ondertussen eet ik 4x bolletjes kaas, 2x banaan en 3x peijenburgbammetjesmetzonnepitten. Links passeer ik de Sonse Heide. Veel vogelgeluiden daar! Pas op dat moment realiseer ik me, dat mijn kijker nog in mijn fietstas zit en niet om mijn nek hangt. Gestaag ga ik verder richting Eindhoven op zoek naar voedsel. Ik vind een Dönerzaak waar ik een broodje fallafel bestel. Ik kijk naar links waar 3x hereninpaklachendenturkspratendaltheedrinkend mij aanstaren. Om mij niet te laten kennen eet ik rustig staand mijn broodje op. Ik bedank de bediening, de kok (en de 3 heren in gedachten) en stap de zaak uit en haal een patatjemet(bah) bij de buurman. Ik eet een appel om de vieze smaak in mijn mond weg te krijgen. Kokhalzend ga ik verder. Tot mijn genoegen fiets ik nu langs het Eindhovenskanaal op een smal, nat en glad(?!) paadje. Omdat ik af en toe uitglij, krijg ik het idee dat ik weleens in dat kanaal zou kunnen belanden, dus minder ik mijn tempo. Al snel blijkt dat dit kanaal druk bezocht wordt door roeiers en mannen op fietsen aan de kant mét megafoon. Genoeg ridders in nood die mij kunnen redden. Dus... ga ik maar weer een stukje harder. In het plaatsje Mierlo eet ik appel nummer 2. Volgens het ANWB bord is Lierop nog 6 km. Mooi! Echter duurt de 6km wel erg lang. Ook ben ik mijn bewegwijzering van de Oeverlandroute, de LF7 die ik volg, niet meer tegengekomen. Ik beland op een zandpad met een grote plas water. Ik moet zelfs afstappen. Ik ben moe, ik stink het wordt bijna donker en ik nader een bos! Ik snap er geen klap van. Ik maak rechtsomkeert om bij het eerste de beste huis te vragen waar ik in godsnaam ben! Bij het tweede huis bel ik aan. Er gaat een luikje open in de deur(?)De vrouw des huizes weet mij te vertellen dat ik in Lierop ben(hé..zeker weer niet opgelet wat bordjes betreft)en dat camping De Vlier slechts twee keer rechts is. Daar moet ik zijn! Na een vreugde dansje spring ik op mijn fiets en ben ik binnen 5 minuten op de camping. Daar komt een geur van brandend hout op me af. Kampvuur! Ik complimenteer de manspersoon die dit vuurspektakel voor elkaar heeft gekregen in de stromende regen. Ik zet mijn tent op geniet van de gloeihete douche en wordt uitgenodigd door buurvrouw Nicole voor een kopje thee. We kletsen wat af en houden daarmee haar man en twee dochters wakker. Ik bedank Nicole voor het kopje thee en ga richting eigen tent. Ik stap in mijn 2x slaapzak en plof neer op mijn thermarestmatje en beland snel in dromeland. Mijn favoriete wekker(de Merel)gaat de volgende ochtend om 5.00 uur.Wat een prachtige zang! Rond 7.00 uur sta ik op zet een kopje koffie en ontbijt in gezelschap van merels, tjiftjaffen,vinken,houtduiven etc. Rond 9.00 uur ben ik weer aan het fietsen. Ik kom gelijk in de Strabrechtseheide terecht. Prachtig en geen mens te zien. Wel veel flappies en stampertjes en vogels. Ik hoor ook veel honden...Jagers..Bah! Ik voel me ineens niet meer zo veilig in dit vredig stukje natuur. Bedankt minister Veerman! De Strabrechtseheide gaat over in de Somerseheide en al gauw beland ik in de bewoonde wereld. De Grote Peel passeer ik links. Bij minicamping De Riet in Nederweert knijp ik keihard in mijn remmen. Zou ik misschien gebruik mogen maken van uw toilet? Túúrlijk antwoordt de boer grijnzend. Onderweg naar het toilet tel ik 6x caravans en een blokhut met een bordje café(?)aan de gevel. Wat is het hier gezellig! Maar ik moet verder Maastricht wacht. In ene ben ik in België. Zo volgzaam als ik ben laat ik mij verder leiden door de bewegwijzering van de Vlaanderen Fietsroute. Ik fiets een klein stukje langs de Maas om via Meeswijk op het Julianakanaal uit te komen. "Waar gaat de reis naar toe",vraagt een vrouwspersoon op fiets aan mij. "Maastricht", roep ik terug. "O,"antwoord ze duidelijk teleurgesteld . Ik neem het haar niet kwalijk, het lijkt ook net alsof ik onderweg ben naar een land ver weg van hier. "Veel plezier verder", en weg is ze. Ze zet me aan het denken over wat ik allemaal bij me heb en wat ik eventueel thuis had kunnen laten. Compleet verzonken in deze dilemma's realiseer ik mij dat ik weer eens verdwaald ben. Omdat mijn €3,95 kompas de symptonen begint te vertonen van onbetrouwbaarheid, stop ik om aan een oude man met hond te vragen, of die kant op(!), mij naar Maastricht brengt. Ja, ik ga de goede kant op. We turen met zijn tweeën op mijn kaart, de man omdat hij zijn leesbril niet bij zich heeft en ik omdat ik wil weten waar ik precies ben. Ik schijn in Leut te zijn. Oké en bedankt meneer! Omdat ik na een half uur nog steeds onzeker ben over waar ik ben vraag ik het nogmaals. Weer een oudere man zonder leesbril. We fietsen samen verder, hij praat de oren van mijn hoofd, slechts de helft kan ik verstaan. Hij heeft in de mijnen gewerkt is man alleen(nu wordt ik een beetje bang)en fietst ook graag. Gelukkig komen we gewoon aan bij het Julianakanaal en slaat hij bij Maasmechelen af, hij wenst mij nog al het goede in de wereld. Mijn dag kan niet meer stuk! Ik fiets immergeradeaus langs het kanaal om bij Smeermaas linksaf te slaan. Omdat deze weg nogal druk is, fiets ik gespannen door. Gelukkig ben ik snel in Maastricht en daar eet ik onderweg een pitagyros, die mij als vegetariër zijnde heerlijk smaakt! De trein gaat om 21.30 uur naar Amsterdam daar waar Miep & Toby mij enthousiast zullen ontvangen (in afwachting op eten waarschijnlijk). Het is 00.00 uur als ik in bed kruip vergezeld door de twee harige exemplaren allen te saam in dromeland.
