ma 06 jun, 2016 11:02
Zondag 5 juni is Michaël Wannet overleden. Hij is 66 jaar geworden.
Veel fietsers kennen Michaël als auteur van de Hanzefietsroute. Ook is hij oprichter van de stichting ReCreatief Fietsen, die vele fietsgidsen heeft uitgegeven. Eerst gidsen van kleine fietsrondjes binnen Nederland, later van Michaëls eigen 3000 km lange Hanzefietsroute langs Nederlandse en Duitse Hanzesteden. Vanaf 2010 kwamen daar zes nieuwe gidsen bij met routes door Frankrijk, Zwitserland en Engeland, die Luc Oteman en ik hebben geschreven.
Vorig jaar heeft hij nog een persoonlijke website gemaakt, met foto's van zijn fietsreizen in de jaren 80 en 90. Ook in de jaren daarna is hij blijven fotograferen. Vanuit zijn huis in Hillegom heeft hij een mooie serie natuurfoto's geschoten. Fouragerende vogels, fladderende vlinders, dramatische luchten: niets ontging hem op zijn vaste stek achter de computer, met uitzicht op de Ringvaart van de Haarlemmermeer.
Michaël was een eigenzinnige fietser met een voorliefde voor kleine stille paadjes en had een scherp oog voor de omgeving. Door verschillende kwalen kon hij al jaren niet meer fietsen, maar in zijn gedachten is hij nooit afgestapt. De laatste jaren kwam hij zijn huis amper nog uit, maar was hij toch de hele dag met fietsgerelateerde dingen bezig; zoals het bijwerken van zijn websites, het vormgeven van fietsgidsen en, last but not least, zijn bijdragen aan dit forum.
Tussen 12 juli 2006 en 15 augustus 2015 heeft Michaël maar liefst 3759 berichten op het Wereldfietserforum achtergelaten. Daarom zullen velen hem wel kennen, al hebben weinigen hem ooit ontmoet. In de rubriek 'Raad plaatje' bewees hij zich als grootmeester in het raden van de juiste plek van een indrukwekkende hoeveelheid foto's van andere forumdeelnemers. Zijn laatste forumbijdrage was een advies aan iemand om voor een habbekrats een domeinnaam te laten registreren. Typisch Michaël: zuinig met geld en royaal met adviezen.
Eind augustus werd hij ernstig ziek. Eerst leek hij nog even op te knappen, maar al snel werd hij getroffen door een herseninfarct. Sindsdien leed hij aan afasie, waardoor hij niet goed meer kon spreken of schrijven. Ook de rest van zijn lichaam was tot weinig meer in staat. Nog enkele maanden heeft hij de hoop gekoesterd dat zijn toestand toch nog zou verbeteren. Zijn geest bleef onverminderd scherp, maar fysiek trok hij het niet meer. Met het besef dat hij niet meer beter zou worden, ebde bij hem de lust om verder te leven weg.
In de zes jaar dat ik met Michaël heb samengewerkt, heb ik hem leren kennen als een intelligent, creatief en integer mens. Hij leefde sober en had een hekel aan dikdoenerij. Als uitgever stond hij niet boven, maar naast de auteurs. Als cartograaf en vormgever liet hij zien dat het maken van fietsgidsen voor hem geen hobby was, maar een vak. De evenwichtige layout, typografie en vooral de duizenden kaartjes van zijn hand zijn stille getuigen van zijn vakmanschap.
Het is een stuk leger en saaier geworden in mijn mailbox sinds de bijna dagelijkse stroom mailtjes van Michaël gestopt is: soms met een nieuw kaartje, soms met goede feedback op een stukje tekst of een smeuïg nieuwtje over een van onze conculega's. Ik keek uit naar de dag dat hij weer e-mails zou gaan sturen en zijn 3760e berichtje op dit forum zou verschijnen, maar die dag zal helaas niet meer komen.
Kees Swart
Veel fietsers kennen Michaël als auteur van de Hanzefietsroute. Ook is hij oprichter van de stichting ReCreatief Fietsen, die vele fietsgidsen heeft uitgegeven. Eerst gidsen van kleine fietsrondjes binnen Nederland, later van Michaëls eigen 3000 km lange Hanzefietsroute langs Nederlandse en Duitse Hanzesteden. Vanaf 2010 kwamen daar zes nieuwe gidsen bij met routes door Frankrijk, Zwitserland en Engeland, die Luc Oteman en ik hebben geschreven.
Vorig jaar heeft hij nog een persoonlijke website gemaakt, met foto's van zijn fietsreizen in de jaren 80 en 90. Ook in de jaren daarna is hij blijven fotograferen. Vanuit zijn huis in Hillegom heeft hij een mooie serie natuurfoto's geschoten. Fouragerende vogels, fladderende vlinders, dramatische luchten: niets ontging hem op zijn vaste stek achter de computer, met uitzicht op de Ringvaart van de Haarlemmermeer.
Michaël was een eigenzinnige fietser met een voorliefde voor kleine stille paadjes en had een scherp oog voor de omgeving. Door verschillende kwalen kon hij al jaren niet meer fietsen, maar in zijn gedachten is hij nooit afgestapt. De laatste jaren kwam hij zijn huis amper nog uit, maar was hij toch de hele dag met fietsgerelateerde dingen bezig; zoals het bijwerken van zijn websites, het vormgeven van fietsgidsen en, last but not least, zijn bijdragen aan dit forum.
Tussen 12 juli 2006 en 15 augustus 2015 heeft Michaël maar liefst 3759 berichten op het Wereldfietserforum achtergelaten. Daarom zullen velen hem wel kennen, al hebben weinigen hem ooit ontmoet. In de rubriek 'Raad plaatje' bewees hij zich als grootmeester in het raden van de juiste plek van een indrukwekkende hoeveelheid foto's van andere forumdeelnemers. Zijn laatste forumbijdrage was een advies aan iemand om voor een habbekrats een domeinnaam te laten registreren. Typisch Michaël: zuinig met geld en royaal met adviezen.
Eind augustus werd hij ernstig ziek. Eerst leek hij nog even op te knappen, maar al snel werd hij getroffen door een herseninfarct. Sindsdien leed hij aan afasie, waardoor hij niet goed meer kon spreken of schrijven. Ook de rest van zijn lichaam was tot weinig meer in staat. Nog enkele maanden heeft hij de hoop gekoesterd dat zijn toestand toch nog zou verbeteren. Zijn geest bleef onverminderd scherp, maar fysiek trok hij het niet meer. Met het besef dat hij niet meer beter zou worden, ebde bij hem de lust om verder te leven weg.
In de zes jaar dat ik met Michaël heb samengewerkt, heb ik hem leren kennen als een intelligent, creatief en integer mens. Hij leefde sober en had een hekel aan dikdoenerij. Als uitgever stond hij niet boven, maar naast de auteurs. Als cartograaf en vormgever liet hij zien dat het maken van fietsgidsen voor hem geen hobby was, maar een vak. De evenwichtige layout, typografie en vooral de duizenden kaartjes van zijn hand zijn stille getuigen van zijn vakmanschap.
Het is een stuk leger en saaier geworden in mijn mailbox sinds de bijna dagelijkse stroom mailtjes van Michaël gestopt is: soms met een nieuw kaartje, soms met goede feedback op een stukje tekst of een smeuïg nieuwtje over een van onze conculega's. Ik keek uit naar de dag dat hij weer e-mails zou gaan sturen en zijn 3760e berichtje op dit forum zou verschijnen, maar die dag zal helaas niet meer komen.
Kees Swart
