vr 20 nov, 2015 20:37
Afgelopen zomer deden we een rondje rondom het Kanaal. Hiervoor gebruikten we de gidsjes van Kees Swart. Wie wel eens met een WF weekendje mee gaat, kent Kees vast wel. Naast dat Kees een gezellige reisgenoot is, weet hij ook de mooiste weggetjes te vinden in het buitenland en heeft hij boeiende informatie bij elkaar geharkt over het landschap, de steden en de bezienswaardigheden onderweg.
We begonnen in Bretagne in de buurt van Mont St. Michel. Het gidsje van dit deel komt (hopelijk) dit voorjaar uit. Wij hadden vast een 'sneak-preview' en kunnen verklappen dat het een prachtige route is. En ook pittig. Daarom namen we af en toe een pauze langs de weg.
De route brengt je langs prachtige Bretonse stadjes zoals St. Malo
en na elke bocht heb je weer een prachtig uitzicht. Hiervoor moet wel geklommen worden, maar het is alle inspanning waard.
Langs de kust heb je natuurlijk te maken met getijden. En soms is het dan even plannen om niet te moeten omrijden.
Maar je houdt min of meer het zicht op zee en de zilte geur is zelden ver weg.
Zo kwamen we bij Roscoff en staken we over naar Plymouth in zuid-west Engeland. Het boekje en de routes leidt ons min of meer langs de kust naar Dover. Met min-of-meer bedoel ik dat Kees je ook wel een stukje het binnenland in lokt als dat de moeite waard is. Zo kom je al vrij snel een Dartmoor National Park waar het scharrelvee gewoon over de weg loopt en je je soms alleen op de wereld waant.
Er is regelmatig gemopperd over het verkeer in Engeland, maar Kees weet gewoon de mooie rustige weggetjes te vinden. Dat je daar af en toe voor moet klimmen, neem je dan op de koop toe.
Alhoewel de Engelsen zelf soms ook toegeven dat de wegen niet altijd geschikt zijn voor fietsers.
Maar al met al is het gewoon elke mijl genieten en zitten we soms met ingehouden adem op de weg.
En soms regent het. Dat hoort ook een beetje bij Engeland. Maar zelfs dan is het mooi om om je heen te kijken.
En waar het te druk is op de weg, weet Kees alternatieve routes te vinden. Gelukkig had ik de GPS track anders had ik hier toch wel getwijfeld.
Bij Dover zijn we overgestoken naar Calais. We hebben nog lang niet genoeg van de zee zoeken de LF1 oftwel de Noorzee route op. Deze bracht ons via Noord-Frankrijk in België. We konden Brugge niet weerstaan en hebben daar een dag rondgestapt. Daarna weer noordwaarts en in Zeeland moeten we concluderen dat het zich qua uitzichten kan meten met Bretagne en Engeland.
helaas was na een maand de tijd op en volgden we de bordjes naar huis.
En een dikke 1700 kilometer later kwamen we weer op vertrouwd terrein.
Dit is slechts een korte impressie. Wil je meer foto's zien en verhalen lezen over deze tocht, dan kun je hier terecht. Je vindt daar een verslag per fietsdag en wat extra informatie voor het geval je ook geïnspireerd bent geraakt. Ik kan je dan ook maar één advies geven: DOEN!
Hans
We begonnen in Bretagne in de buurt van Mont St. Michel. Het gidsje van dit deel komt (hopelijk) dit voorjaar uit. Wij hadden vast een 'sneak-preview' en kunnen verklappen dat het een prachtige route is. En ook pittig. Daarom namen we af en toe een pauze langs de weg.
De route brengt je langs prachtige Bretonse stadjes zoals St. Malo
en na elke bocht heb je weer een prachtig uitzicht. Hiervoor moet wel geklommen worden, maar het is alle inspanning waard.
Langs de kust heb je natuurlijk te maken met getijden. En soms is het dan even plannen om niet te moeten omrijden.
Maar je houdt min of meer het zicht op zee en de zilte geur is zelden ver weg.
Zo kwamen we bij Roscoff en staken we over naar Plymouth in zuid-west Engeland. Het boekje en de routes leidt ons min of meer langs de kust naar Dover. Met min-of-meer bedoel ik dat Kees je ook wel een stukje het binnenland in lokt als dat de moeite waard is. Zo kom je al vrij snel een Dartmoor National Park waar het scharrelvee gewoon over de weg loopt en je je soms alleen op de wereld waant.
Er is regelmatig gemopperd over het verkeer in Engeland, maar Kees weet gewoon de mooie rustige weggetjes te vinden. Dat je daar af en toe voor moet klimmen, neem je dan op de koop toe.
Alhoewel de Engelsen zelf soms ook toegeven dat de wegen niet altijd geschikt zijn voor fietsers.
Maar al met al is het gewoon elke mijl genieten en zitten we soms met ingehouden adem op de weg.
En soms regent het. Dat hoort ook een beetje bij Engeland. Maar zelfs dan is het mooi om om je heen te kijken.
En waar het te druk is op de weg, weet Kees alternatieve routes te vinden. Gelukkig had ik de GPS track anders had ik hier toch wel getwijfeld.
Bij Dover zijn we overgestoken naar Calais. We hebben nog lang niet genoeg van de zee zoeken de LF1 oftwel de Noorzee route op. Deze bracht ons via Noord-Frankrijk in België. We konden Brugge niet weerstaan en hebben daar een dag rondgestapt. Daarna weer noordwaarts en in Zeeland moeten we concluderen dat het zich qua uitzichten kan meten met Bretagne en Engeland.
helaas was na een maand de tijd op en volgden we de bordjes naar huis.
En een dikke 1700 kilometer later kwamen we weer op vertrouwd terrein.
Dit is slechts een korte impressie. Wil je meer foto's zien en verhalen lezen over deze tocht, dan kun je hier terecht. Je vindt daar een verslag per fietsdag en wat extra informatie voor het geval je ook geïnspireerd bent geraakt. Ik kan je dan ook maar één advies geven: DOEN!
Hans
)
