In memoriam Fred Snel

[bert sitters]

In memoriam Fred Snel

Mij bereikte het bericht dat Fred Snel zondag 23 augustus is overleden . Fred heeft de leeftijd bereikt van 70 jaar.

Voor veel fietsreizigers was Fred een begrip: een vakman in hart en nieren. Een aardige en rustige man die zijn klanten terzijde stond.

Toen Fred in de zaak van zijn vader kwam, zette Fred door met de specialisatie in racefietsen, hoewel zijn vader dat niet direct zag zitten. Het werd een succes.

Met de opkomst van het vakantiefietsen verdiepte Fred zich in een nieuw vakgebied. Geen fiets die de verkoper uit het rek in de zaak haalt, maar een vakantiefiets op maat die Snel voor de klant laat bouwen. Vanaf het begin van de Fietsvakantiebeurs in het begin van de jaren '80 was Fred er altijd. Ook daarna op de Fiets en Wandelbeurs is Snel een vaste standhouder. De workshops van Fred hadden een reputatie.

Fred was onmiddellijk enthousiast over de oprichting van de vereniging De Wereldfietser. Zonder aarzeling huurde hij en stand op onze eerste bijeenkomst in de Kargadoor in 1994. Vanaf het eerste nummer adverteert Snel in ons tijdschrift.

Een aantal jaren geleden deed hij een stapje terug ten gunste van zijn zoon Peter die vanaf die tijd de zaak runt. Fred wilde meer tijd voor zijn vrouw Betty. Helaas is die tijd hem niet lang gegund.

Ik wens Betty, zijn kinderen en overige familie veel kracht toe om dit verlies op gepast wijze te verwerken.

[Marco Meijerink]

Triest bericht. Fred heeft zijn stempel zeker op de fietsenmarkt in NL gedrukt. Jammer dat we een gangmaker moeten missen.

[Eric op de Fiets]

Zeker een triest bericht. Fred had de gave een bijzondere fiets gewoon te maken. Snel is een begrip. Fred was verbaasd dat ik alleen een frame wilde kopen. Zijn medewerking was groot toen ik vertelde dat het mijn eigen Snel fiets moest worden. Een triest bericht over een groot mens.

[Eric Schuijt]

Fred was een voorbeeld voor mij en hij was in het begin een van de weinigen die in mijn concept geloofde.

Toen ik hem vorige week thuis zag liggen hoorde ik hem in mijn hoofd praten en zag ik hem bewegen op de typische Fred Snel manier.
De intonatie van zijn stem met een mooie autoriteit erin.
De rust waarmee hij zaken uitlegde en zijn helderheid.

Een ding is zeker: In mijn gedachten zal hij nog vaak meekijken over mijn schouder.

[Willem Dijkstra]

Het bericht van het overlijden van Fred Snel komt voor mij als een schok.

Fred, zijn zaak, zijn eigen fietsen: decennia lang een begrip in de provincie, maar ook héél ver daar
buiten. Alles ademde een bijna voorname rust en ingetogenheid. Doe maar gewoon, dan doe je al
gek genoeg leek hier het motto.

Ik kocht mijn fiets bij Fred in 2004. Een Safari. Onzin ideeën van mijn kant ten aanzien van de opbouw en uitrusting werden snel (Snel?) in de kiem gesmoord. Opbouwgroep: LX. Dragers: Tubus.
En een fatsoenlijk stuur en goed zadel natuurlijk. Vakkundig werd de framehoogte opgemeten. Wat goed is, is goed en verder geen gedoe. Ik wilde het frame graag in brandweer rood hebben en verder alles afgemonteerd in het zwart. Dus cranckstel, naven, stuurpen, zadelpen, bel en ga zo maar door.
Fred vond dit idee, uh ....... helemaal niets. Ook wilde ik graag een set Ortlieb tassen erbij: 2 rode voor (want daar steek je het eerste de straat mee over, nietwaar?) en 2 zwarte achter. Ik meen dat ik Fred zijn hersenen even hoorde kraken, toen ik dit voorstelde. Evengoed werd alles geduldig en vriendelijk genoteerd. De kunde, plezier in het werk, een klein lesje in fietskunde hier of daar, de bestelling was al een genot op zich. Zoals de engelsen dat zo mooi kunnen verwoorden: an object lesson to all.

Dat alles goed bleek, bleek daags voor de aflevering van mijn fiets toen ik voorzichtig informeerde of deze soms al klaar was. Dat bleek inderdaad het geval. Of de fiets echter misschien een week in de etalage mocht staan, want de kleurcombinatie van de fiets en die van de fietstassen was hem achteraf bezien niet tegengevallen. De aflevering zelf was zoals ze die naar ik meen bij het automerk Lexus noemen van het "red carpet treament" type. Ik werd onthaald als een vorst en dat voor een fiets! Die kenmerkende passie voor zijn produkt, die rijzige gestalde, de glimlach om zijn mondhoe-
ken: moeiteloos wist ik mij in handen van de ware meester in het (fietsen)vak.

In de jaren erna ben ik nog menig maal teruggekeerd naar de winkel in de hoop Fred weer tegen het lijf te lopen. En iedere keer was het weer een feest van herkenning. En de fiets? Het is tot op de dag van vandaag de fijnste fiets die ik in mijn bezit heb. Zou dat de glimlach van destijds verklaren?

In Peter heeft de zaak een prima opvolging gevonden. Helaas heeft zijn vader niet al te lang mogen genieten van de vrije tijd die hem gegeven was. Ik wens de vrouw van Fred en kinderen sterkte toe
bij het verwerken van dit verdriet. In ieder geval leeft de legende voort.

[hoogframe]

ik sluit me aan bij deze heel mooie en waardevolle woorden.
een aardige rustige en kundige man met een winkel waarbij het hele fijn is dat dit 'concept' blijft voortbestaan in deze 'snelle' digitale tijd.
iemand die gemist wordt!
hoogframe