do 03 jul, 2003 20:31
Fietsreparatiecursus 21 / 22 juni 2003
“Een achterwiel paraplu gespaakt”,was het antwoord dat ik gaf op vraag wat ik het afgelopen weekend had gedaan.
Ik was één van de 16 deelnemers van de fietsreparatiecursus van Marten Gerritsen tijdens het weekend met de langste dag van het jaar. De fietsreparatiecursus is volgens mij de meest populaire activiteit van de wereldfietser, getuige het aantal aanmeldingen iedere keer dat zo’n cursus op het programma staat. Marten geeft er inmiddels 8 per jaar in zijn karakteristieke boerderij in het Groningse Kiel-Windeweer. Binnen deze boerderij heeft Marten zijn werkplaats waar meer dan voldoende ruimte is om deze cursus te geven.
De cursus bestaat uit theorieblokken en praktijkblokken. Met name de praktijkblokken vond ik zelf erg boeiend. Wie vindt het nou niet leuk een achteras helemaal uit elkaar te halen om te kijken hoe het er van binnen uitziet, zonder het gevoel te hebben dat je daarna je fiets naar de fietsenmaker moet brengen. En wat een genot om een ketting uit elkaar te halen en te concluderen dat er echt moeilijkere dingen in het leven zijn. Om nog maar te zwijgen over de mogelijkheid aan allerlei stelschroefjes te draaien om uit te vinden dat ze inderdaad ergens toe dienen.. Voor mij geldt (en ik kan me zo maar voorstelen dat dit voor meer mensen geldt) dat met name de mogelijkheid om “ongestraft” een en ander uit te proberen de absolute toegevoegde waarde is van de cursus. Waarmee ik geenszins de uitleg van Marten zou willen bagatelliseren, integendeel zou ik haast zeggen. Hij weet als geen ander in begrijpelijke taal uit te leggen hoe een fiets in elkaar zit en waar je op moet letten.
Een ander aardig element van de cursus is ontegenzeggelijk het genoegen je te bevinden tussen mensen die dezelfde passie hebben, waarbij leeftijd en achtergrond er geheel niet toe doen. Het moet gezegd dat onze voorzitter Dennis de Vries op een prettige manier de vereniging zelf onder de aandacht bracht. Er was ruimte voor discussie, onder andere over de vraag of het verenigingsblad zwart-wit moet blijven of dat toch met kleur gewerkt moet worden (de meerderheid vond overigens dat het blad zwart-wit moest blijven). Een andere aardige discussie was de mogelijke belangenverstrengeling van bestuursleden. Dennis wist hierbij te vertellen dat dit eigenlijk vanaf het begin al zo was (wellicht was de dubbele agenda wel de drijfveer voor het beginnen van de vereniging). Waarmee hij overigens niet wilde zeggen dat hij er achter stond.
Al met al een aanrader. Belangrijk is dat je je op tijd aanmeldt. De cursus meegemaakt hebbende kan ik goed begrijpen dat de aanmeldingen het aantal plaatsen meestal overschrijdt. De combinatie van leren en proberen, gezellig kleppen over de gezamenlijke passie, kamperen in een boomgaard naast een karakteristieke boerderij; meer is er niet nodig om een weekend prettig door te brengen.
Leo Zwieserijn
“Een achterwiel paraplu gespaakt”,was het antwoord dat ik gaf op vraag wat ik het afgelopen weekend had gedaan.
Ik was één van de 16 deelnemers van de fietsreparatiecursus van Marten Gerritsen tijdens het weekend met de langste dag van het jaar. De fietsreparatiecursus is volgens mij de meest populaire activiteit van de wereldfietser, getuige het aantal aanmeldingen iedere keer dat zo’n cursus op het programma staat. Marten geeft er inmiddels 8 per jaar in zijn karakteristieke boerderij in het Groningse Kiel-Windeweer. Binnen deze boerderij heeft Marten zijn werkplaats waar meer dan voldoende ruimte is om deze cursus te geven.
De cursus bestaat uit theorieblokken en praktijkblokken. Met name de praktijkblokken vond ik zelf erg boeiend. Wie vindt het nou niet leuk een achteras helemaal uit elkaar te halen om te kijken hoe het er van binnen uitziet, zonder het gevoel te hebben dat je daarna je fiets naar de fietsenmaker moet brengen. En wat een genot om een ketting uit elkaar te halen en te concluderen dat er echt moeilijkere dingen in het leven zijn. Om nog maar te zwijgen over de mogelijkheid aan allerlei stelschroefjes te draaien om uit te vinden dat ze inderdaad ergens toe dienen.. Voor mij geldt (en ik kan me zo maar voorstelen dat dit voor meer mensen geldt) dat met name de mogelijkheid om “ongestraft” een en ander uit te proberen de absolute toegevoegde waarde is van de cursus. Waarmee ik geenszins de uitleg van Marten zou willen bagatelliseren, integendeel zou ik haast zeggen. Hij weet als geen ander in begrijpelijke taal uit te leggen hoe een fiets in elkaar zit en waar je op moet letten.
Een ander aardig element van de cursus is ontegenzeggelijk het genoegen je te bevinden tussen mensen die dezelfde passie hebben, waarbij leeftijd en achtergrond er geheel niet toe doen. Het moet gezegd dat onze voorzitter Dennis de Vries op een prettige manier de vereniging zelf onder de aandacht bracht. Er was ruimte voor discussie, onder andere over de vraag of het verenigingsblad zwart-wit moet blijven of dat toch met kleur gewerkt moet worden (de meerderheid vond overigens dat het blad zwart-wit moest blijven). Een andere aardige discussie was de mogelijke belangenverstrengeling van bestuursleden. Dennis wist hierbij te vertellen dat dit eigenlijk vanaf het begin al zo was (wellicht was de dubbele agenda wel de drijfveer voor het beginnen van de vereniging). Waarmee hij overigens niet wilde zeggen dat hij er achter stond.
Al met al een aanrader. Belangrijk is dat je je op tijd aanmeldt. De cursus meegemaakt hebbende kan ik goed begrijpen dat de aanmeldingen het aantal plaatsen meestal overschrijdt. De combinatie van leren en proberen, gezellig kleppen over de gezamenlijke passie, kamperen in een boomgaard naast een karakteristieke boerderij; meer is er niet nodig om een weekend prettig door te brengen.
Leo Zwieserijn
