ma 18 mei, 2015 13:03
Van 30 april tot en met 6 mei zijn mijn vriendin en ik gaan fietsen in Schotland. Het plan was Inverness tot Ullapool en terug te fietsen. Heen wilden we onverhard, en terug via het asfalt. En dat is gelukt. Hier het reisverslag.
Dag 1: Groningen - Amsterdam - Inverness
Vliegvelden, ik houd er niet van. Ik heb altijd het idee dat iedereen de weg weet behalve ik. Gelukkig heb ik Suus aan mijn zijde. Met veel stress en gedoe (wie beweert dat de fiets meenemen in het vliegtuig simpel is, die liegt), staan we net op tijd bij de gate. Eenmaal in Inverness aangekomen is het plan de fietsdozen naar onze laatste overnachtingsplek van de vakantie te brengen, want die ligt dicht bij het vliegveldje. Echter, fietsen met de fietsdozen is lastig en eigenlijk gevaarlijk. Een taxichauffeur is bereid de dozen te brengen en wij fietsen er achteraan. We leggen aan onze toekomstige gastheer uit dat we inderdaad pas over een paar dagen komen en fietsen verder naar onze eerste B&B, geregeld via AirBnB, en goedkoop. Daar krijgen we te horen: “Dus jullie willen onverhard naar Ullapool? Weet je zeker dat dat kan?” Dan begin ik ook te twijfelen.
Dag 2: Inverness - Schoolhouse bothy
We hebben slecht geslapen, het zal de spanning wezen. We eten een simpel ontbijt en gaan richting het station. De (fiets)kaartjes hadden we gereserveerd en moesten alleen nog worden afgehaald bij het loket. Net op tijd stappen we de trein in met de fietsen. Ik heb deze nog prille vakantie al te veel deadlines nog maar net gehaald om me relaxed te voelen. We stappen uit in Garve en fietsen in noordelijke richting. We fietsen door een landschap gedomineerd door de besneeuwde toppen die we vanuit het vliegtuig al zagen. Ergens in die muur van bergen moeten we een gaatje zien vinden en ons er doorheen friemelen. . Na tien km asfalt moeten we volgens de Garmin rechtsaf. Het pad is nog verhard en leidt naar wat boerderijen. Daarna verslechtert de weg tot een ruw karrespoor overblijft. Het is veel moeilijker begaanbaar dan ik had verwacht en ik vrees dat ik teveel vraag van fiets (dunne bandjes) en vriendin (dunne beentjes). Na onze eerste beklimming kijken we uit over Loch Vaich en komen we een Fransman tegen. Met een betere fiets en bijna geen bepakking hupst hij als een dartelend hertje naar beneden. Ik zie dat en vrees dat wat ik wil onmogelijk is. Toch dalen we af, richting het meer. In een verlaten en vervallen huisje met dode schapen in de tuin, eten we lunch, het moraal is niet best. We fietsen door, klimmen uit het dal, letterlijk en figuurlijk. De klim is lastig en het begint te hagelen. Links zien we hoge toppen en rechts ook. Het landschap is schitterend en we zijn helemaal alleen. Hier hebben we van gedroomd.
We fietsen stroomopwaarts richting Croick, waar we in het kerkje wat kunnen opwarmen. We zetten daar koffie en Suus heeft een straalkachel gevonden. Ons plan, overnachten in Schoolhouse bothy, lijkt haalbaar.
Het asfalt van Croick houdt al snel op en het pad dat we volgen is nat en lastig begaanbaar. Sommige stukken duwen we de fietsen en we weten al snel dat we niet met droge schoenen de berghut gaan bereiken. Schoolhouse bothy, of Duag Bridge bothy, bereiken we rond zeven uur. We komen de Fransman tegen en nog twee stelletjes. Alleen het kleinste kamertje is nog over maar dit blijkt in ons voordeel te zijn. De kleine kamer wordt al snel verwarmd door onze lichaamswarmte en het gaspitje waar we ons maal op koken. De nacht is comfortabel al hebben we te doen met het andere stelletje, dat in de kamer naast ons naast een snurkende Fransman ligt.
Dag 3 : Schoolhouse - Loch an Daimh
We besluiten vandaag rustig aan te doen. Het is mooi weer en grootste gedeelte onverhard hebben we gisteren gedaan. We zeulen een gigantische voorraad eten mee, wat maakt dat we erg flexibel zijn. We zetten koers naar Knockdamph bothy. We volgen het advies dat ik een maand eerder kreeg, toen ik de route samenstelde. Een Schot adviseerde me toen een zuidelijke route te nemen. Deze route, langs Corriemulzie River, is schitterend.
Als we het karrespoor moeten verlaten en een voetpad inslaan is de pret voorbij. We kunnen de fiets slechts duwen. Links van ons doemt een ravijn op, het waait en ik ben bang dat als de fiets, met 20 kg bagage, tegen me aan valt ik mee het ravijn in val. Suus is bang en eist dat we omkeren. Aan haar stem hoor ik dat ik geen keus heb. Haar gelijk zag ik pas in toen we weer op het karrespoor waren. Het was echt bloedlink en ik vervloek de Schot die me dit aanraadde. We fietsen terug naar de Schoolhouse, eten daar lunch en vertrekken voor een tweede poging. Via het directe pad bereiken we makkelijk en snel een kil en vochtig huisje aan Loch an Daimh; Knockdamph Bothy, waar zelfs de kranten niet willen branden. De nacht is koud, de wind giert, en als je ooit spoken gaat zien is het in dit huisje.
Dag 4: Loch an Daimh - Ullapool
Met weinig pijn is ons hart verlaten we de berghut. De wind blaast ons in westelijke richting naar Ullapool. Als we zelfs berg opwaarts moeten remmen realiseren we ons; het waait echt hard. In Ullapool zoeken we warmte, wifi en woffie. Uhm… koffie natuurlijk. We laten het thuisfront weten hoe het is en boeken online een kamer in de jeugdherberg. Daar vertelt een medewerker dat we er pas om vier uur terecht konden voor een warme douche, we kunnen zien dat het haar spijt. In Ullapool doden we de tijd met fish en chips, whisky en souvenirwinkeltjes. Terug in de jeugdherberg, waar wij de jongste zijn, raken we in gesprek met een fotograaf. Ik vertel hem dat ons plan onverhard de hooglanden te doorkruisen wellicht wat naïef was, gezien ons gebrek aan ervaring. Zijn reactie: “You guys are alright, you are still smiling.”
Dag 5: Ullapool - Dingwall
De wind die we gisteren zo hard mee hadden hebben we nu tegen. Om kwart over negen zitten we op de fiets en de planning is de A835 te volgen richting Dingwall, waar we een B&B gereserveerd hebben. De eerste tien km zijn lastig want we hebben wind en regen tegen en de weg gaat omhoog. Het uitzicht richting Ullapool is fenomenaal.
Als de weg richting het oosten draait is het klimmen voorbij en hebben we zowaar weer wind mee. De weg is niet druk en de route is erg mooi. Bij de watervallen van Black Water eten lunch, we zijn dan al veel verder dan we hadden durven hopen. We besluiten weer onverhard te gaan rijden maar deze overmoed breekt ons op. Het is zwaar, aan de berg komt geen eind en het bos is ontsierd door houtkap. De laatste klim naar de B&B is een zware maar het uitzicht loont. Suus is op, ik eigenlijk ook. Toch fiets ik nog naar beneden voor wijn en bier. Want het is mooi weer en ik ga niet met een glas water van het uitzicht genieten.
Dag 6: Dingwall - Inverness
Het regent, we zijn op en kiezen de trein naar Inverness. Inverness is lelijk als het regent. We eten een hamburger en fietsen een vervelende tocht langs de autoweg naar ons laatste slaapadres. We hebben een mooie kamer met uitzicht over de baai.
Onze gastheer stelt voor deze avond al de fietsen in te pakken, dan kan hij ons morgen met zijn busje naar het vliegveld brengen.
Dag 7: Inverness - Amsterdam - Groningen
Heerlijk geslapen en eindelijk een echt Brits ontbijt gehad. Om kwart voor negen staan we in een verlaten vertrek hal. Om tien voor negen zijn onze fietsen en bagage ingecheckt. Dit is in alle opzichten het tegenovergestelde van de heenreis. Op Schiphol zetten we geroutineerd onze fietsen in elkaar en pakken we de trein terug naar Groningen. Wat een avontuur hebben we gehad. En wat is Schotland een schitterend land. Het was soms fysiek erg zwaar, maar het euforische gevoel dat we kregen van het fietsen door dit landschap heeft ons vaak de kracht gegeven door te gaan.
Route: van Inverness tot Garve met de trein. Vanaf Garve de A835 naar het noorden. Via Strath Vaich in noordelijke richting naar Loch Vaich. Na dit meer oostelijk via Gleann Mor naar Croick. Vanaf daar noordwest richting Einig River en Schoolhouse bothy. Dan westelijk via Loch an Daimh en Loch Achall naar Ullapool. Vanaf daar via de A835 terug naar de oostkust.
tips:
- Brede banden zijn aan te raden. Ik heb de tocht gereden op 42-622 schwalbe mondials. We hebben geen lekke banden gehad.
- We hebben probleemloos water gedronken uit bergstroompjes. Wel hebben we chloordruppels toegevoegd.
- In een bothy kan het kouder zijn dan in een tent omdat je een tent sneller verwarmd met je eigen lichaamswarmte.
- Het vliegveld van Inverness heeft geen ruimte om fietsdozen op te slaan.
- In de hooglanden van Schotland heb je vaak geen bereik met gsm.
Dag 1: Groningen - Amsterdam - Inverness
Vliegvelden, ik houd er niet van. Ik heb altijd het idee dat iedereen de weg weet behalve ik. Gelukkig heb ik Suus aan mijn zijde. Met veel stress en gedoe (wie beweert dat de fiets meenemen in het vliegtuig simpel is, die liegt), staan we net op tijd bij de gate. Eenmaal in Inverness aangekomen is het plan de fietsdozen naar onze laatste overnachtingsplek van de vakantie te brengen, want die ligt dicht bij het vliegveldje. Echter, fietsen met de fietsdozen is lastig en eigenlijk gevaarlijk. Een taxichauffeur is bereid de dozen te brengen en wij fietsen er achteraan. We leggen aan onze toekomstige gastheer uit dat we inderdaad pas over een paar dagen komen en fietsen verder naar onze eerste B&B, geregeld via AirBnB, en goedkoop. Daar krijgen we te horen: “Dus jullie willen onverhard naar Ullapool? Weet je zeker dat dat kan?” Dan begin ik ook te twijfelen.
Dag 2: Inverness - Schoolhouse bothy
We hebben slecht geslapen, het zal de spanning wezen. We eten een simpel ontbijt en gaan richting het station. De (fiets)kaartjes hadden we gereserveerd en moesten alleen nog worden afgehaald bij het loket. Net op tijd stappen we de trein in met de fietsen. Ik heb deze nog prille vakantie al te veel deadlines nog maar net gehaald om me relaxed te voelen. We stappen uit in Garve en fietsen in noordelijke richting. We fietsen door een landschap gedomineerd door de besneeuwde toppen die we vanuit het vliegtuig al zagen. Ergens in die muur van bergen moeten we een gaatje zien vinden en ons er doorheen friemelen. . Na tien km asfalt moeten we volgens de Garmin rechtsaf. Het pad is nog verhard en leidt naar wat boerderijen. Daarna verslechtert de weg tot een ruw karrespoor overblijft. Het is veel moeilijker begaanbaar dan ik had verwacht en ik vrees dat ik teveel vraag van fiets (dunne bandjes) en vriendin (dunne beentjes). Na onze eerste beklimming kijken we uit over Loch Vaich en komen we een Fransman tegen. Met een betere fiets en bijna geen bepakking hupst hij als een dartelend hertje naar beneden. Ik zie dat en vrees dat wat ik wil onmogelijk is. Toch dalen we af, richting het meer. In een verlaten en vervallen huisje met dode schapen in de tuin, eten we lunch, het moraal is niet best. We fietsen door, klimmen uit het dal, letterlijk en figuurlijk. De klim is lastig en het begint te hagelen. Links zien we hoge toppen en rechts ook. Het landschap is schitterend en we zijn helemaal alleen. Hier hebben we van gedroomd.
We fietsen stroomopwaarts richting Croick, waar we in het kerkje wat kunnen opwarmen. We zetten daar koffie en Suus heeft een straalkachel gevonden. Ons plan, overnachten in Schoolhouse bothy, lijkt haalbaar.
Het asfalt van Croick houdt al snel op en het pad dat we volgen is nat en lastig begaanbaar. Sommige stukken duwen we de fietsen en we weten al snel dat we niet met droge schoenen de berghut gaan bereiken. Schoolhouse bothy, of Duag Bridge bothy, bereiken we rond zeven uur. We komen de Fransman tegen en nog twee stelletjes. Alleen het kleinste kamertje is nog over maar dit blijkt in ons voordeel te zijn. De kleine kamer wordt al snel verwarmd door onze lichaamswarmte en het gaspitje waar we ons maal op koken. De nacht is comfortabel al hebben we te doen met het andere stelletje, dat in de kamer naast ons naast een snurkende Fransman ligt.
Dag 3 : Schoolhouse - Loch an Daimh
We besluiten vandaag rustig aan te doen. Het is mooi weer en grootste gedeelte onverhard hebben we gisteren gedaan. We zeulen een gigantische voorraad eten mee, wat maakt dat we erg flexibel zijn. We zetten koers naar Knockdamph bothy. We volgen het advies dat ik een maand eerder kreeg, toen ik de route samenstelde. Een Schot adviseerde me toen een zuidelijke route te nemen. Deze route, langs Corriemulzie River, is schitterend.
Als we het karrespoor moeten verlaten en een voetpad inslaan is de pret voorbij. We kunnen de fiets slechts duwen. Links van ons doemt een ravijn op, het waait en ik ben bang dat als de fiets, met 20 kg bagage, tegen me aan valt ik mee het ravijn in val. Suus is bang en eist dat we omkeren. Aan haar stem hoor ik dat ik geen keus heb. Haar gelijk zag ik pas in toen we weer op het karrespoor waren. Het was echt bloedlink en ik vervloek de Schot die me dit aanraadde. We fietsen terug naar de Schoolhouse, eten daar lunch en vertrekken voor een tweede poging. Via het directe pad bereiken we makkelijk en snel een kil en vochtig huisje aan Loch an Daimh; Knockdamph Bothy, waar zelfs de kranten niet willen branden. De nacht is koud, de wind giert, en als je ooit spoken gaat zien is het in dit huisje.
Dag 4: Loch an Daimh - Ullapool
Met weinig pijn is ons hart verlaten we de berghut. De wind blaast ons in westelijke richting naar Ullapool. Als we zelfs berg opwaarts moeten remmen realiseren we ons; het waait echt hard. In Ullapool zoeken we warmte, wifi en woffie. Uhm… koffie natuurlijk. We laten het thuisfront weten hoe het is en boeken online een kamer in de jeugdherberg. Daar vertelt een medewerker dat we er pas om vier uur terecht konden voor een warme douche, we kunnen zien dat het haar spijt. In Ullapool doden we de tijd met fish en chips, whisky en souvenirwinkeltjes. Terug in de jeugdherberg, waar wij de jongste zijn, raken we in gesprek met een fotograaf. Ik vertel hem dat ons plan onverhard de hooglanden te doorkruisen wellicht wat naïef was, gezien ons gebrek aan ervaring. Zijn reactie: “You guys are alright, you are still smiling.”
Dag 5: Ullapool - Dingwall
De wind die we gisteren zo hard mee hadden hebben we nu tegen. Om kwart over negen zitten we op de fiets en de planning is de A835 te volgen richting Dingwall, waar we een B&B gereserveerd hebben. De eerste tien km zijn lastig want we hebben wind en regen tegen en de weg gaat omhoog. Het uitzicht richting Ullapool is fenomenaal.
Als de weg richting het oosten draait is het klimmen voorbij en hebben we zowaar weer wind mee. De weg is niet druk en de route is erg mooi. Bij de watervallen van Black Water eten lunch, we zijn dan al veel verder dan we hadden durven hopen. We besluiten weer onverhard te gaan rijden maar deze overmoed breekt ons op. Het is zwaar, aan de berg komt geen eind en het bos is ontsierd door houtkap. De laatste klim naar de B&B is een zware maar het uitzicht loont. Suus is op, ik eigenlijk ook. Toch fiets ik nog naar beneden voor wijn en bier. Want het is mooi weer en ik ga niet met een glas water van het uitzicht genieten.
Dag 6: Dingwall - Inverness
Het regent, we zijn op en kiezen de trein naar Inverness. Inverness is lelijk als het regent. We eten een hamburger en fietsen een vervelende tocht langs de autoweg naar ons laatste slaapadres. We hebben een mooie kamer met uitzicht over de baai.
Onze gastheer stelt voor deze avond al de fietsen in te pakken, dan kan hij ons morgen met zijn busje naar het vliegveld brengen.
Dag 7: Inverness - Amsterdam - Groningen
Heerlijk geslapen en eindelijk een echt Brits ontbijt gehad. Om kwart voor negen staan we in een verlaten vertrek hal. Om tien voor negen zijn onze fietsen en bagage ingecheckt. Dit is in alle opzichten het tegenovergestelde van de heenreis. Op Schiphol zetten we geroutineerd onze fietsen in elkaar en pakken we de trein terug naar Groningen. Wat een avontuur hebben we gehad. En wat is Schotland een schitterend land. Het was soms fysiek erg zwaar, maar het euforische gevoel dat we kregen van het fietsen door dit landschap heeft ons vaak de kracht gegeven door te gaan.
Route: van Inverness tot Garve met de trein. Vanaf Garve de A835 naar het noorden. Via Strath Vaich in noordelijke richting naar Loch Vaich. Na dit meer oostelijk via Gleann Mor naar Croick. Vanaf daar noordwest richting Einig River en Schoolhouse bothy. Dan westelijk via Loch an Daimh en Loch Achall naar Ullapool. Vanaf daar via de A835 terug naar de oostkust.
tips:
- Brede banden zijn aan te raden. Ik heb de tocht gereden op 42-622 schwalbe mondials. We hebben geen lekke banden gehad.
- We hebben probleemloos water gedronken uit bergstroompjes. Wel hebben we chloordruppels toegevoegd.
- In een bothy kan het kouder zijn dan in een tent omdat je een tent sneller verwarmd met je eigen lichaamswarmte.
- Het vliegveld van Inverness heeft geen ruimte om fietsdozen op te slaan.
- In de hooglanden van Schotland heb je vaak geen bereik met gsm.
)
