Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Gewicht, fietsen en afvallen. - Pagina 4 - Forum Wereldfietser

Gewicht, fietsen en afvallen.

Is het niet zo, voor het verbranden van eiwitten moet er langdurig een behoorlijke inspanning zijn daar kom je normaal gezien niet. Er worden toch eerst signalen aan je lichaan gegeven dat je moet stoppen. Tenzij je langdurig heel erg diep wil en moet gaan. Lijkt mij sterk dat je voor je plezier je lichaam zo aantast.
multiwgb schreef:Is het niet zo, voor het verbranden van eiwitten moet er langdurig een behoorlijke inspanning zijn daar kom je normaal gezien niet. Er worden toch eerst signalen aan je lichaan gegeven dat je moet stoppen. Tenzij je langdurig heel erg diep wil en moet gaan. Lijkt mij sterk dat je voor je plezier je lichaam zo aantast.
Eiwitcoctails wordt toch vooral gebruikt om sneller te herstellen NA de inspanning? Toch niet om gedurende de inspanning (ook al is dat de 14uur fietsen) bij te voederen? Spieren opeten associeer ik meer met extreme vermagering, zoals bij anorexiapatienten, niet met duursport voor niet-professionals.
Melkzuur in de benen na een lange rit/hele dag op de fiets, is dan gewoon anaerobe verbranding van koolhydraten. Kan ik het zo samenvatten, of is het toch complexer?
@ AB Eiwitcoctails wordt toch vooral gebruikt om sneller te herstellen NA de inspanning? Toch niet om gedurende de inspanning (ook al is dat de 14uur fietsen) bij te voederen? Spieren opeten associeer ik meer met extreme vermagering, zoals bij anorexiapatienten, niet met duursport voor niet-professionals.
Melkzuur in de benen na een lange rit/hele dag op de fiets, is dan gewoon anaerobe verbranding van koolhydraten. Kan ik het zo samenvatten, of is het toch complexer?
Je energie zit vooral in de moleculen van je spiercellen en bloed, zgn. ATP
De energie wordt uit glucose gehaald, door aerobe verbranding dus met zuurstof. Als dat op is ga je over op verbranding zonder zuurstof zgn anaerobe verbranding. Hieruit ontstaan veel afvalstoffen zgn melkzuur wat zich ophoopt in je spiercellen.
De man met de hamer komt op zo'n moment om de hoek kijken. :shock:
ook daald de zuurgraad van je bloed, PH.

Door door de grens van het aerobe te gaan beschadigen dus ook je spiercellen, waardoor de spierpijn de andere dag.


Henk

kunst en fietswerk
Toch is dat niet de verklaring, bij (zeer) langdurig fietsen op lage intensiteit vindt immers geen anaërobe verbranding (van glucose) plaats*, er moet dus een andere reden voor de verzuring die tóch optreedt ;-).

eiwitmetabolisme

De man met de hamer komt om de hoek kijken op het moment dat de glucose-/suiker-/koolhydraatvoorraad op is en het lichaam energie moet gaan winnen uit andere bronnen...


*Gelukkig ook maar want anaërobe verbranding van glucose/suiker/koolhydraten levert 17x zo weinig energie op als aërobe verbranding.
Ja dat is zo... bij hoge inspanning ga je op anaërobe verbranding.
Bij lage extensieve intensiteit behoudt je je zuurstof aërobe verbranding.

Maar zonder getraind te zijn zullen je spiercellen sneller overgaan op je reserve, daarom is een zeker mate van training noodzakelijk.

Rest nog de vraag; dat wanneer ik bv. 400 of zelfs 1200 km fiets zonder dat ooit getraind te hebben en dat zonder spierpijn de andere dag :?:
Ik doe dan ook niet aan sportvoeding maar gewone dagelijkse kost, [rijst met een ei bv.]
Ook kan ik niet merken dat ik op vetverbranding over ga tijdens zo'n lange inspanning.

Kortom... een zgn. "Steady state" de behoefte aan zuurstof van je spieren is voldoende voor verbranding en afvoer melkzuur.


Henk

kunst en fietswerk
Een interessant onderzoekje betreffende het totaal mee te kunnen nemen gewicht tegenover het eigen lichaamsvolume (lengte, breedte, diepte), onderzocht bij rugzaktrekkers:
http://www.hiking-site.nl/prikbord/show ... hp?t=12073
(Voor rugzaktrekken is dit nog belangrijker dan bij fietsen.)

Voor bergop en onverhard fietsen kan dit verklaren waarom kleinere (gezonde) mensen makkelijker omhoog komen dan langere (gezonde) mensen: zij bezitten relatief meer kracht. Juist voor langere mensen lijkt een lichtgewicht uitrusting en een gezond lage BMI-waarde dus meer te lonen... :wink:
Het komt allemaal doordat de rugzak gedragen moet worden door de diameter van het lichaam (denk aan de rugspieren), niet door de lengte. Uiterraad telt een dikke buik hier niet als lichaamsdiameter maar als bagage :roll:
Bij fietsen echter is het niet alleen de diameter van de beenspieren die bepalend is door hun kracht, maar ook de lengte die bepalend is voor de slag die gemaakt kan worden. De lengte is ook medebepalend voor het longvolume en de hoeveelheid bloed, dus dat schaalt weer wel met de lengte.
Maar als kleine mensen zich hierdoor minder zorgen maken of ze te veel spullen op hun fiets hebben is dat een goede zaak :wink:
Robertjan schreef:Voor bergop en onverhard fietsen kan dit verklaren waarom kleinere (gezonde) mensen makkelijker omhoog komen dan langere (gezonde) mensen: zij bezitten relatief meer kracht. Juist voor langere mensen lijkt een lichtgewicht uitrusting en een gezond lage BMI-waarde dus meer te lonen... :wink:
Ik denk persoonlijk dat het twee andere factoren zijn.

Voor wat betreft het voordeel van kleinere fietsers om omhoog te komen is dat bij een toename van lichaamslengte, toename van oppervlakte hierin een kwadratische verhouding kent en toename van massa een kubische verhouding kent.

Oppervlakte van het longbed en vaatbed volgt de kwadratische verhouding, terwijl gewicht de kubische verhouding volgt. Met andere woorden, je neemt meer toe in massa dan wat de aerobische compensatie goed maakt.

En met name bij bergopwaarts is dit een nadeel. Hierin wil je gewicht zo laag mogelijk hebben, tegenover een zo optimaal mogelijke aerobische capaciteit. Bergafwaarts echter geeft het extra gewicht een voordeel. De extra massa zorgt voor een sterkere aantrekking middels zwaartekracht. Terwijl de verlaagde aerodynamiek van het toegenomen lichaamsoppervlakte slechts een kwadratische toename kent.
stef.l schreef:Oppervlakte van het longbed en vaatbed volgt de kwadratische verhouding,
Zijn de longblaasjes en haarvaten van kleine mensen kleiner? Dan klopt dit. Anders niet.
Ave Gone schreef:
stef.l schreef:Oppervlakte van het longbed en vaatbed volgt de kwadratische verhouding,
Zijn de longblaasjes en haarvaten van kleine mensen kleiner? Dan klopt dit. Anders niet.
Bij diverse zoogdieren aangetoond ja. Bij mensen weet ik niet zeker of dit ook histologisch bevestigd is. Dunnill, thorax 1962 beschrijft het wel in verschillende lengtes op kinderleeftijd. En beschrijft de lineare relatie tussen lichaamsoppervlakte en long oppervlakte. Deze laatste is sinds meermaals bevestigd.
Om terug te komen op het oorspronkelijke onderwerp: ik ben afgelopen zomer in twee weken fietsen 5 kg afgevallen. Ik heb goed en tamelijk gezond gegeten, en bewust niet gesnoept. Het is er tot nu toe niet aangekomen, maar daar moet je dan wel wat op letten.
man 51 jaar 1m80 65kg

Vorig jaar naar rome gefietst in 1 maand (2350 km). niks aangekomen en niks afgevallen.
2 maanden van te voren (om blessures te voorkomen) alvast met 18 liter water (1,5 liter colaflessen)gaan rijden.
Veel noten en "studentenhaver" moeten eten..
Mijn werk is fysiek ook redelijk zwaar.

Han