Additionally, paste this code immediately after the opening tag: Niet voor mensen met hoogtevrees... - Forum Wereldfietser

Niet voor mensen met hoogtevrees...

Beelden van de Alta Via dei Monti Liguri and Grande Traversata delle Alpi:

Bron

Disclaimer: fragmenten kunnen bij mensen met hoogtevrees ernstige angst oproepen... :)
Mooie beelden. En inderdaad. Je moet er een sterke sluitspier voor hebben :wink:

Hoe heb je die beelden van voren gefilmd? Zat er een camera voorop de fiets?
Pracht route. Welk dorpje was dat in de bergen, erg aanlokkelijk.
Alleen op een richel fietsen vind ik onverantwoord. Een paar jaar terug nog een nl-er gedaan die het niet kan navertellen. Hoe kijk je erzelf op terug?
HansvanderVeeke schreef:Hoe heb je die beelden van voren gefilmd? Zat er een camera voorop de fiets?
Nee, niet aan mijn fiets, maar aan een soort hengel op mijn helm.
Reinder schreef:Pracht route. Welk dorpje was dat in de bergen, erg aanlokkelijk.
Alleen op een richel fietsen vind ik onverantwoord. Een paar jaar terug nog een nl-er gedaan die het niet kan navertellen. Hoe kijk je erzelf op terug?
Hoi Reinder,

De dorpen zijn Pigna en Castel Vittorio (eerste shot). Het was inderdaad heerlijk om daar rond te dwalen...

Natuurlijk is een dergelijke tocht over onverharde wegen en paadjes niet zonder gevaar. Mijn filosofie is dat de "beloning" moet opwegen tegen de risico's. Als ervaren mountainbiker weet ik vrij goed van mezelf wat ik wel en wat ik niet kan en bij twijfel stap ik af en ga ik lopend verder. Anders dan je misschien zou denken, schuilt het grootste gevaar - voor mij - niet in diepe afgronden e.d., want als ik daar langs fiets dan let ik echt wel op, maar eerder in het verslappen van de aandacht op stukken die net iets minder uitdagend zijn. Onverharde wegen vol losse stenen en erosiegeulen worden op een gegeven moment "gewoon" en dan wil ik nog wel eens problemen hebben om me te blijven concentreren, zeker als ik moe ben en de afdaling eindeloos duurt. "Keep focused, keep focused" blijf ik mezelf dan toeroepen... Meestal helpt dat wel.

Overigens was ik op die richel allerminst alleen. Ben er best veel andere mountainbikers tegengekomen. Onverantwoord? Hangt ervan af. Niet als je een beetje weet wat je doet en vooral ook wat je kunt, en bij twijfel in de remmen knijpt. En mits je natuurlijk ook niet als een gek naar beneden ragt, maar je fiets ten allen tijde goed onder controle houdt. Ik weet ook van een aantal wereldfietsers die hun avonturen niet kunnen navertellen, en toch blijven we met zijn allen op reis gaan. En dat is ook goed, want wil het leven echt leven, dan moet je op de koop toenemen dat je onvermijdelijk ook bepaalde risico's loopt.
Wederom prachtig, en ik maar denken dat het een wandelgebied is! Zou hier niet durven fietsen.
Volgens mij heb ik het prachtige stadje vanuit de trein van Borgo S Dalmazzo richting Ventimiglia gezien.
Reinder schreef: Alleen op een richel fietsen vind ik onverantwoord. Een paar jaar terug nog een nl-er gedaan die het niet kan navertellen. Hoe kijk je erzelf op terug?
pff
Overigens was ik op die richel allerminst alleen. Ben er best veel andere mountainbikers tegengekomen. Onverantwoord? Hangt ervan af. Niet als je een beetje weet wat je doet en vooral ook wat je kunt, en bij twijfel in de remmen knijpt. En mits je natuurlijk ook niet als een gek naar beneden ragt, maar je fiets ten allen tijde goed onder controle houdt. Ik weet ook van een aantal wereldfietsers die hun avonturen niet kunnen navertellen, en toch blijven we met zijn allen op reis gaan. En dat is ook goed, want wil het leven echt leven, dan moet je op de koop toenemen dat je onvermijdelijk ook bepaalde risico's loopt.
+1
Pft
Uit de vk:
Maarten van Gijn 1974-2012

Maarten van Gijn was liefhebber van kunst, muziek en fietsen. Op 4 juli kruiste het noodlot zijn pad.

PETER DE WAARD 31 juli 2012, 00:00 0
Slechts een meter breed was het pad aan de Felswand op weg naar Val d'Luna in het Zwitserse kanton Graubünden. Daarnaast lag een onpeilbaar diep ravijn. Met vier vrienden maakte Maarten van Gijn daar op 4 juli een tocht met de mountainbike. Een durfal fietste door over het pad. De andere vier gingen voor alle zekerheid wandelend en glijdend op de fiets verder. Maarten van Gijn - in tegenstelling tot wat veel media schreven - was de voorzichtigste. Maar toen hij een stukje probeerde te fietsen, verloor hij zijn evenwicht en viel met zijn fiets 110 meter. Maarten van Gijn was op slag dood. Net 37

Volgens zijn vriend Michael Schinkel was hij een goede fietser. 'Vooral bergop. Bergaf was hij altijd wat voorzichtiger. Maar desondanks fietste hij toch het noodlot tegemoet.'
Reinder,

Iets weerhoudt me ervan om hier met overlijdensberichten te gaan schermen. Daar wordt niemand vrolijk van en bovendien is het geen argument. Bij alles wat je onderneemt, loop je bepaalde risico's. Dat is onvermijdelijk. Ook bij het fietsen door Europa over "gewone" wegen komen regelmatig mensen ongelukkig aan hun einde, maar moet dat ons ervan weerhouden om op reis te gaan? Ik vind van niet.

En ik beweer ook niet dat het zonder risico is wat ik doe. Wat ik zeg is dat voor mij persoonlijk die risico's opwegen tegen de kick die het geeft en tegen het gevoel van voldoening achteraf. Precies daarom springen mensen ook met een parachute uit een vliegtuig. Gewoon een hormonenkwestie, heel menselijk.

Veel leuker is dit. Ik kwam op You-tube het volgende filmpje tegen. Dat plaatst het een en ander aardig in perspectief. Niet alleen de hoeveelheid risico die ik bereid ben te nemen, maar - onmiskenbaar - ook mijn filmmakerskwaliteiten en fietskunsten. Dit is echt van een totaal andere orde.

Kijk, geniet en huiver:


Ik vind de vraag hierboven ook wel relevant: is dit een echt MTB-pad of wordt hier over wandelpaden gefietst? En in dat laatste geval: hoe reageren de mensen zonder fiets dan? FWIW: ik heb me in de Alpen wel eens geërgerd aan "Achtung" roepende passanten als renners en MTB-ers op wandelpaden, waarbij ik dan verondersteld werd ruimte te maken op plaatsen waar dat niet altijd even handig was.
Hoi Arno

Zeker een relevante vraag, ik kan me in dit verband nog een eerdere discussie herinneren op dit forum over de GR5, waarvan ik grote delen heb gefietst.

Ongetwijfeld zijn er mountainbikers die iedereen aan de kant schreeuwen, maar zo zijn er ook wandelaars die vinden dat zij het alleenrecht hebben op de bergpaden, en die je -als je ze vriendelijk gedag zegt- aankijken met een dodelijke blik en weigeren ook maar een millimeter aan de kant te gaan. Mijn ervaring is echter dat dit uitzonderingen zijn en dat fietsers en wandelaars over het algemeen goed rekening houden met elkaar. Desondanks zou ik er nooit voor kiezen een dergelijke tocht in het hoogseizoen te doen. Dan is het gewoon te druk. Zelfs in het najaar zijn er nog best veel wandelaars onderweg, vooral in het weekend, maar problemen heb ik niet ondervonden.

Zelf gedraag ik mij als mountainbiker op wandelpaden in de bergen dan ook altijd als gast, hoewel je dat op de meeste paden formeel gezien niet bent. Maar veel wandelaars voelen het wel zo en daar heb je als mountainbiker dan rekening mee te houden vind ik. Nergens voor nodig om mensen tegen jou en je medefietsers in het harnas te jagen.

In de streek uit het filmpje, werden de paden voornamelijk bevolkt door mountainbikers. In de rest van de Alpen, en ook in de Jura en de Vogezen, heb ik nauwelijks nog fietsers gezien, maar het was dan ook al laat in het seizoen. In de Franse nationale parken is mountainbiken ten strengste verboden. NP Vanoise heb ik om die reden lopend doorkruist.
@Alma: dank voor je uitvoerige antwoord. Mijn vraag was ook uitsluitend bedoeld als vraag, niet als oordeel.
Ik ben het met je eens dat we in de alpine gebieden wat rekening met elkaar moeten houden en je voorbehoud voor het hoogseizoen maakt je instelling duidelijk.
Overigens erg mooie opnamen op plaatsen die ik echt liever zou lopen ...
Heb je geen last van het feit dat je camera voor je hangt en je de neiging hebt in de lens te kijken in plaats van naar het pad?
arnob schreef:Overigens erg mooie opnamen op plaatsen die ik echt liever zou lopen ... Heb je geen last van het feit dat je camera voor je hangt en je de neiging hebt in de lens te kijken in plaats van naar het pad?
Dank je. Het cameraatje is maar heel klein en hangt op een afstand van zo'n 80cm, dus daar kijk je in die opstelling makkelijk langs. Wel belemmert het gewicht -hoewel maar 80 gram) je enigszins in je bewegingen, want de arm is dus vrij groot. Dat is nog het lastigst.
alma schreef: Kijk, geniet en huiver:
Ik ben eens op Skye geweest, maar ik ga nog liever op de gewone wegen fietsen! Dat is gewoon zelfmoord hoog in de ruige bergen.
Martin E. van Doornik schreef:Ik ben eens op Skye geweest, maar ik ga nog liever op de gewone wegen fietsen! Dat is gewoon zelfmoord hoog in de ruige bergen.
Voor jou en mij zou dit zelfmoord zijn, maar voor Danny MacAskill - een professionele trial-rijder - is dit "just another day at the office". Hij beheerst zijn fiets dermate goed, dat voor hem de risico's beperkt zijn, en opwegen tegen de (geldelijke) beloning, anders zou hij het waarschijnlijk niet doen. Zo ligt dat voor iedereen anders.
HEt kan wel'another day at the office' voor hem zijn, het blijft in mijn ogen een gek. En bovendien vind ik dat je op die plekken niet met een fiets thuishoort. Nu is het er 1, straks zijn het er 100. Het zijn vaak kwetsbare natuurgebieden, en helaas past het in de tijd dat steeds meer mensen denken dat alles van hen is, en steeds meer mensen steeds verder gaan om weer grotere adrenaline kicks te krijgen, iets waar natuurgebieden (en rustzoekers) onder te lijden hebben.
Dat geldt overigens minder voor TS dan voor de idioot/acrobaat in Schotland.
@Georg: In zijn algemeenheid hebben natuurgebieden te lijden onder hoge bezoekersaantallen, of dit nu ruiters, mountainbikers of wandelaars zijn. Ik heb niet het idee dat ik als eenzame fietser de natuur meer verstoor dan andere gebruikersgroepen. Ook ik ben een rustzoeker, juist daarom geef ik de voorkeur aan onverharde wegen en paden, in plaats van de vaak drukke asfaltwegen.

Het is een vreemde paradox: als wandelende of fietsende rustzoeker verstoor je de rust van andere rustzoekers, en die rustzoekers verstoren op hun beurt jouw rust weer... Dan kun je twee dingen doen: boos naar elkaar gaan kijken, natuurlijk naar mensen van een andere groep, of proberen begrip voor elkaar te hebben.
Wat een vette uitvoering van All You Ever Wanted van de Black Keys! Ik vind deze muziek erg goed bij de film passen.
timvanveen schreef:Wat een vette uitvoering van All You Ever Wanted van de Black Keys! Ik vind deze muziek erg goed bij de film passen.
Dank je. Inderdaad een prachtige uitvoering, ruig en gevoelig tegelijk. Ik draai het nummer echt helemaal grijs, zo hard mogelijk, heerlijk!
Machtig mooie tocht! Lijkt me heerlijk om daar zo te rijden. Mooi gefilmd en leuk dat je het plaatste.

Het filmpje van Danny MacAskill had ik ook gezien een tijdje terug. Geweldig om te zien. (bekijk ook eens zijn andere filmpjes.....)