(eerste) fietstocht naar verre bestemming - even een reactie

[keesm54]

Ik werd getriggerd door een vraag over info voor een allereerste fietsvakantie, groentjes, en dan gelijk naar Cuba. Een vraag van Maarten en Line. (M&L dit is geen "aanval" op jullie vraag, maar meer een "ijkpunt" voor mezelf)

Ik heb absoluut geen ervaring met fietsen in Cuba, dus geen reden om te reageren in dat andere draadje. Echter vanuit een andere invalshoek en onder het genot van een paar biertjes en oude nummers van Neil Young (Cortez the Killer, Like a Hurricane e.d) besloot ik uiteindelijk toch wel een reactie te geven en dan wel hier in de kroeg c.q. kletspraat en probeer het algemeen te houden.
Ik ben zelf net 60 en begon eerste fietsvakantie met mijn zoon van 7 zo'n 20 jaar geleden. Oude Raleigh Randonneur (27 inch wielen) waar ik al jaren op fietste, niet geschikt voor bagage, dus maar een houten kar achter de fiets en volgestopt met kookgerei, tent e.d. Vanuit zuid-nl op naar Drenthe. Fantastisch.
Van lieverlee is onze ervaring uitgebreid tot fietsvakanties/trips in heel Europa. (Exotische bestemmingen zoals Vietnam, Cuba, Amerika e,d staan nog steeds op mijn lijstje).
Mijn Raleigh is daarna overgegaan naar Giant Expedition en inmiddels al weer 6 jaar Avaghon met Rohloff. Fietstrips worden echter weer beperkt door val vanaf een trap 3 jaar geleden met gebroken rugwervel en nog steeds een niet meewerkend rechterbeen. Maar verleden jaar nog Canal du Midi, dit jaar liep het iets anders (vanwege weersomstandigheden) maar toch leuk gefietst in Noord-Groningen. (alleen Baflo-Winsum vond ik ....... reageer maar Hans)

Maar even terug naar Cuba. Topicstellers in dat bewuste onderwerp Cuba zullen vast veel jonger zijn en veel ervaring hebben met outdooractiviteiten, echter dus niet met fietsvakanties zoals ik begrijp.
Ik vraag me toch af of je ondanks dat dan moet starten voor je eerste fietsvakantie als groentje met een trip in Cuba. Ben ik nu ouderwets ? Loop ik achter, beginnende dementie ? Kennelijk moet het gelijk allemaal naar een verre bestemming om aan verwachtingspatronen te voldoen ? Zie ik het nu verkeerd ?.Ben ik (nog) te bekrompen ?

Ik gun ieder zijn plezier op basis van eigen keuzes, maar ik probeer dat te vertalen naar mijn eigen situatie, keuzes. Tuurlijk, ik ben in een andere tijd begonnen (mijn jongste zoon van 20 noemt me nog vaak een hippy of alternatieveling=kompliment vind ik). Wellicht ben ik te bekrompen (opgevoed), en de vrijheid die we toen hadden vulden we vrij en zeer pragmatisch in. Wordt nu al als babyboomer aangesproken
Wellicht komt een eerste fietsvakantie naar Cuba mij daarom als "overdone" voor.

(Maar ja, pas een Batavus Criterium uit 1983 helemaal origineel opgeknapt en is nu een heel leuke Vintage racefiets in originele style, zelfs met Cyclotronic fietscomputer), ik voldaan en mijn dochter (21) helemaal tevreden (haar fiets, voor 20,- op marktplaats gekocht). Dat geeft mij weer een voldaan gevoel).
Zij op de Batavus en ik op mijn Avaghon: we gaan binnenkort vanuit zuiden-NL naar Groningen fietsen ! Daar geniet ik op voorhand al van. Heb ik verre landen niet voor nodig.
(ik moest het even kwijt).

[peter de rijk]

Bekijk het gewoon pragmatisch: als je Cuba nog wilt zien voor het te laat is, is een fietsvakantie verreweg de beste manier om het land te ontdekken. Véél beter dan per huurauto, laat staan per openbaar vervoer.

[Wit]

Toen wij net de Pamir uitkwamen in Tajikistan kwamen we een stel tegen dat totaal geen ervaring had met fietsen. Geheel in het nieuw gestoken inclusief fiets en uitrusting, liepen ze al omhoog op het asfalt. Ze waren in schok toen ze hoorden dat er de komende twee weken geen douche inzat, vrijwel geen eten te krijgen was en ook waren ze niet voorbereid op eventuele koude nachten in de tent. Ik heb maar niet meer doorgevraagd naar waterfilters en ander zaken die je bij je moet hebben in gebieden waar je zelfvoorzienend moet zijn gedurende langere tijd. Ze keken namelijk steeds sipper. Maar de volgende ochtend voelde ik me ook wel schuldig - misschien had ik het wel moeten doen. We zijn erg benieuwd hoe dat stel het heeft gedaan …. We hebben ons nog lang verbaasd en ook wel zorgen gemaakt.

Enne Cuba kan best als eerste vakantie - je kan er prima overnachten en eten in de casa's dus dat andere stel hoeft zich geen zorgen te maken.

p.s. onze eerste fietsvakantie was in Marokko

[Michael W]

... en oude nummers van Neil Young (Like a Hurricane)

Andere tijden ...

[keesm54]

Leuke reacties al. Geef ze vooral, daar gaat het mij om.
Toen ik begon afstanden te fietsen op mijn Raleigh (ik was 20, 40 jaar geleden dus, stapte over van een Puch brommer naar een fiets !) hadden we het nog niet eens over fietsvakanties, laat staan in Cuba of Tajikistan. Dat was "utopie".
@Michael: +1 (al vind ik die van 1977 Starn 'n Bars toch wel wat beter dan die liveversie)

[Jan Eleveld]

Andere tijden?
Op Neil Young lijkt de tijd geen vat te krijgen. Zoals Psychedelic Pill (2012).

[Michael W]

Leuke reacties al. Geef ze vooral, daar gaat het mij om.
Toen ik begon afstanden te fietsen op mijn Raleigh (ik was 20, 40 jaar geleden dus, stapte over van een Puch brommer naar een fiets !) hadden we het nog niet eens over fietsvakanties, laat staan in Cuba of Tajikistan. Dat was "utopie".
@Michael: +1 (al vind ik die van 1977 Starn 'n Bars toch wel wat beter dan die liveversie)

Zeker weten Kees, grijsgedraaid destijds (evenals Kansas :: Two for the show)

Toen wij voor het eerst op 'fietsvakantie" gingen in '77 kwamen we er in Brabant achter dat we geen regenjassen bij ons hadden en dat een 5 versnellingsnaaf niet zo geschikt is voor in de Ardennen. Met "vallen en opstaan ... "

[Travelmaster]

Eerste fietsvakantie deed ik met m'n pa toen ik een jaar of tien was, denk ik? "Euregio", die naam staat me nog bij. Gewoon, op een simpele fiets met een klein fietstasje. Volgens mij werd onze bagage vervoerd van hotel naar hotel. En het waren twee hotels geloof ik.

Fietsen altijd leuk gevonden, maar eigenlijk de afgelopen vijf jaar pas echt actief geworden op racefiets en MTB... en vorig jaar de eerste "echte" fietsvakanties gehouden. Proefsessie van vier dagen in Nederland, en in de zomer drie weken Engeland. Voor mij hoeft het ook niet direct ver weg. Voor volgend jaar denk ik eigenlijk aan Nederland of Duitsland, in ieder geval een bestemming waar we én kunnen kamperen, én leuk kunnen fietsen met onze kleine van dan anderhalf.

[CapoJan]

Eerste fietsvakantie: met broer naar Wales. Oude stadsfietsen met SA 3-versnellingsnaaf, voor de gelegenheid uitgerust met reisfietstassen (van die slappe nylon dingen). De route lag min of meer vast. Ik herinner me steile, eindeloze hellingen, rokende remmen en vooral vele plezier. Die reis herinneren we ons allebei nog alsof het gisteren was, maar het is wel dik 30 jaar geleden!
Belangrijk is wel dat we allebei al veel ervaring hadden met kamperen. Het materiaal was prima, de fietsen zozo, maar dat lukte ook wel.
De fiets waar ik nu boodschappen mee doe zou veel geschikter zijn voor zo'n reis.

Times, they are a'changing

[GertjanT]

Al is het alweer 11 jaar geleden dat we naar Cuba zijn geweest (we wilden heen voor Fidel dood was, achteraf hadden we nog tijd zat ), denk ik dat er toch ook weer niet zo heel veel veranderd is.

Peter stelt dat per OV een land verkennen niet (goed) kan: sorry, maar dan heb je waarschijnlijk nog nooit in een bus/tram/trein/taxi gezeten. Een land, zeker Cuba, verkennen met OV is de beste manier om in contact te komen met locals, om dromerig naar buiten te kunnen kijken het land aan je voorbij te zien trekken, de hectiek op stations, de ongemanierdheid in de wereld (dan zijn we in NL toch echt relatief beschaafd) te zien.
Op Cuba heb je dan ook nog eens de meest fantastische vervoersmiddelen, waar je als toerist officieel dan misschien wel niet altijd mee mag reizen, in de praktijk gaat dat prima. De camello's, de "uauas", de camions, de oude Amerikaanse bakken - met inmiddels Russische motoren, de Lada's (met verwarming, zonder airco, tot groot onbegrip van de Cubanen), de Metro-bussen, gewoon tussen de lading achter in de laadbak van een vrachtwagen, oude treinen en afgedankte bussen uit Canada en Nederland: alles kan. Het enige transportmiddel dat je moet zien de mijden zijn de Viazul-bussen. Die zijn uitsluitend voor toeristen, zitten vol met Lonely Planet-lezers en maken je reis naar Cuba tot een veredelde groepsreis. Leuk voor hen, maar niks voor een wereldfietser.

Een eigen auto op Cuba is sneller dan wat dan ook, het is ook af te raden: weinig contact met mensen, soms extreem slechte wegen en een stad als Havana is qua verkeersbeeld en -gedrag nu niet echt te vergelijken met Almelo.

Dan fietsen: fietsen op Cuba is helemaal niet moeilijk. Veel rustige weggetjes, overal straatverkoop van eten en drinken, veilig en vriendelijk. Omdat Cubanen gastvrij zijn en er veel casa particulares te vinden zijn, is overnachten nooit moeilijk, ook al zijn er bijna geen campings. Of je bij mensen in de tuin kunt kamperen weet ik niet, regels voor verdienen aan toeristen waren vrij streng, geen idee of dat nog zo is. Als je dat doet is de kans wel vrij groot dat je het huisvarken op bezoek krijgt.

Kortom: je eerste echte fietsvakantie kan prima op Cuba gereden worden.

[peter de rijk]

Peter stelt dat per OV een land verkennen niet (goed) kan: sorry, maar dan heb je waarschijnlijk nog nooit in een bus/tram/trein/taxi gezeten. Een land, zeker Cuba, verkennen met OV is de beste manier om in contact te komen met locals, om dromerig naar buiten te kunnen kijken het land aan je voorbij te zien trekken, de hectiek op stations, de ongemanierdheid in de wereld (dan zijn we in NL toch echt relatief beschaafd) te zien.

Ik schreef niet dat reizen per OV niet geschikt is om een land te zien, maar dat OV in Cuba niet geschikt is. Wel voor een avonturier als jij natuurlijk die niet voor veel ongemak terugdeinst, maar niet voor een gemiddelde toerist (of vakantiefietser), die echt niet in die volbeladen open vrachtwagens of uitpuilende afgedankte Connexion-bussen met fabrieksarbeiders wil stappen. Wat overigens niet eens mag, net als gebruikmaken van de "normale" Astro-bussen. Die Viazul-bussen zijn niet voor niets uitgevonden.

[Maarten & Line]

Ik werd getriggerd door een vraag over info voor een allereerste fietsvakantie, groentjes, en dan gelijk naar Cuba. Een vraag van Maarten en Line. (M&L dit is geen "aanval" op jullie vraag, maar meer een "ijkpunt" voor mezelf)

Straks toch even aan Line vragen hoe dat nou zit met Cuba, ik wist niet dat ze plannen had in die richting. En of ik wel mee mag aangezien we samen meer dan een dozijn fietsvakanties hebben gedaan.

Kees, bedoel je niet dit draadje van Danny en Ilse?

Maarten
(Die met het fietsreisvirus besmet is geraakt tijdens een stukje fietsen in de Bourgogne en Jura.)

[peter de rijk]

Nog even over dat "dichtbij of ver weg" voor je eerste fietsvakantie: dat speelt tegenwoordig toch nauwelijks een rol meer? In de jaren negentig was ik een half jaar op reis in ZO-Azië en dan belden we eens in de twee weken naar huis, dat was al lastig genoeg. Of een route fietsbaar was, wist je eigenlijk nauwelijks. Tegenwoordig is communicatie met het thuisfront geen enkel probleem meer, kun je in de meeste landen reservemateriaal kopen en wemelt het van de reisinfo op internet (Crazyguyonabike) en is fietsen in Thailand, Marokko of India op de keper beschouwd niet heel veel lastiger dan een tochtje langs de Duitse Rijn. Afgezien van het tijdsaspect (en het milieu natuurlijk) speelt "ver weg of dichtbij" nauwelijks een rol in de keuze van mijn fietsbestemmingen. De wereld ligt tegenwoordig aan je voeten en het is (bijna) overal verrassend mooi, ook thuis om de hoek natuurlijk.

[kenben]

Hier gewoon toen eind dertigers als eerste fietsvakantie naar Bangkok gevlogen op het vliegveld de fietsen in elkaar gezet, tassen erop gehangen en Bangkok ingefietst.. geen enkel referentie kader of we het leuk gingen vinden maar wel 3 maand fietsen gepland.

Voordeel is dat we vaker in Azie waren geweest en wisten dat we die 3 maand dan wel op een andere manier konden reizen.. dat was dan wel zo'n beetje ons backup plan...
Waarom een fietsvakantie omdat we de landen eens anders wilde zien en we fietsen in Nederland leuk vonden en vinden...maar dat was altijd wel op n racefiets of atb. waren geen vakantiefietsers oid. die geregeld op pad gingen om zoiets te doen. Enige manier om te fietsen was om zo snel mogelijk van A naar B te komen of door de bossen te raggen..

Kortom waarom voor ons destijds fietsen in Azie..omdat het kon..

[erikveenstra]

Dag Kees,
Om in Neil Young metaforen te blijven: bij mij is het "the bicycle and the damage done"
Ik ben nog niet zo'n oude hippie als jij, maar ik verbaas me ook ook wel eens over het feit dat fietsreizen voor beginners meteen aan het andere eind van de wereld plaats moeten vinden.
Met mijn tweedehands Batavus van 175 gulden (zo'n 85 euro) heb ik half Europa doorkruist. Engeland in een hittegolf, een pastis op een terras in Frankrijk, wilde frambozen in Zweden (en wanhopig verliefd op de dochter van de campingbaas, maar dat is weer een ander topic ). Naar huidige standaarden beroerde fietsen, maar ooh, wat was het leuk!
Toen is wel mijn verslaving voor fietsen ontstaan. Ik heb tegenwoordig last van "craving". Ik hunker steeds meer naar weer opnieuw "gebruiken". Dan zet Blanche verdorie weer een filmpje van Laos op Vimeo en houdt zij totaal geen rekening met "biketravellers anonymous" als ik.
Mijn vrouw smeekt me om niet weer te gebruiken, maar ik weet dat het sterker is dan ikzelf. Ondanks haar smeekbeden ga ik weer... Far far gone

Erik Veenstra

[lennart]

1 fietsvakantie: 2 weekjes australie. 2e zuidspanje 3 kreta. 7e of 8e was de eerste in Nederland...

Het was een fijne kans, dus maar aangegrepen. Fietsen daar gehuurd, dat wat we in nl hadden, was niet goed voor daar.
Vriend van me is vorig volgnes mij met zn 1e fiestvakantie begonnen in Istanbul, met als einddoel Iran, wegens visa gedoe is ie eerder terggekeerd t fietsen ging prima.

Ik heb nu niet t idee bij Cuba, doe dat niet. Die 2 die Blanche tegenkwam zou ik denken, doe dat niet.

We kunnen er heel moeilijk over doen, maar je kan ook van hier naar kaapstad op een middelklasse batavus en daar na een jaar aankomen met ik zeg uit mn hoofd 4 lekke banden onderweg. Dat was al t fietsmaleur.

[VoorheenRJ]

Ik denk dat 'rauw-dauw' buitensporters (dus niet de hotel-versies met bagegevervoer, of de verre hotelvakanties met een jungleboeking) al meer gewend zijn aan de omstandigheden die men onderweg tegenkomt. Toen ik in 2004-2005 voor het eerst op fietsvakantie ging (een half jaar op m'n gemak door half Zuid-Amerika, met veel teveel spullen) had ik al diverse andere 'rauw-dauw' buitensportactiviteiten gedaan.
* Kou in de Andes? Ik had al gekampeerd bij -20 graden in een tent, was al eens omgeslagen met een kayak terwijl de sneeuw langs de oevers van de bovenloop van de Ourthe lag, was al wat aan het tourskiën geweest, etc.
* Geen douche voor een week? Ik had al een survivaltraining gedaan in Canada met 2 weken zonder douche. Jammer dan.
* Geen hotel of camping? Tja, overnachten bestaat alleen maar uit slapen, eten en naar het toilet gaan (vaste prik in de ochtend voor mij). Dat kon toch ook zonder camping?
Het enige waar ik geen ervaring mee had en dus wel enige angst voor had, was warmte, zeg maar gerust 'hitte'. Maar ja, in de boeken van Frank van Rijn lijkt het zo makkelijk: goed voorbereiden (afstanden inschatten) met voldoende water op de fiets (en wat reserve), en gáán. Met mijn eerdere ervaringen en die kennis gecombineerd, zijn de woestijn en jungle me meer dan bevallen. Hoewel mijn passie tóch meer bergachtige streken is.
Het voordeel van deze specifieke fietsvakantie was voor mij dat het 3 wensen combineerde:

• Ik wilde eens op fietsvakantie;
• Ik wilde graag eens een land bezoeken waar veel mensen het veel minder breed hebben dan wij;
• Ik wilde eens een verre en lange reis maken, zeg maar 'backpacken'-op-de-fiets (want 'bikepacken' wordt vaak met iets anders geassocieerd...).

Beginners (zonder al die ervaringen vooraf) die extreme dingen gaan doen lijkt inderdaad niet zo aan te bevelen. Maar in Cuba zijn volgens mij toch ook overnachtingsmogelijkheden genoeg, is het niet echt koud, en als je enigszins de taal spreekt kun je er goed uit de voeten, lijkt me. Als het dus inderdaad redelijk ervaren buitensporters op andere vlakken zijn, dan lijkt me er weinig aan de hand om dat als eerste vakantie te doen.

Verder heb ik in mijn leven een bepaalde filosofie. Ik zie dat mensen slaaf zijn van geld. Men moet een eigen huis, en daarvoor is een hypotheek nodig. Men moet daarvoor een baan hebben, waardoor men vast zit aan beperkte mogelijkheden om de wereld te ontdekken. Verre fietsreizen (qua reisduur van het fietsen) zijn daardoor niet zo goed mogelijk. Eenmaal men de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zie je dat men heel vaak in Europa blijft. Sterker nog: men komt vaak West- en Centraal-Europa niet uit op de fiets. Het "dat komt later wel" slaat om in spijt, reflectie van de reizen van anderen aan de eigen situatie, etc. Ook de fysieke gesteldheid en daarmee de mogelijkheden, neemt af. Ik generaliseer nu, maar dit lijkt toch heel vaak voor te komen.
Combineer ik deze 2 fenomenen, dan heb ik liever een huurhuis en struin ik liever eerst de rest van de wereld af. Zelf zien, proeven, ruiken, horen en voelen hoe de wereld is, in plaats van de media te geloven. Met pensioen, dan kan ik altijd nog naar de hunebedden in Drenthe, langs de Rijn en Donau, door het oude Oostblok (althans het deel in Centraal-Europa).