Het blog is wel een aaneenschakeling van negatieve ervaringen, valt mij op. Hoe anders waren onze ervaringen in 2007. Nauwelijks last van het verkeer, meestal super rustige wegen, mooie landschappen, meestal aantrekkelijke overnachtingsadressen, vriendelijke mensen, goed eten. En geen honden voor zover ik mij herinner.
Natuurlijk moet je de verbindingswegen tussen de grote steden zien te mijden, want die zijn per definitie druk en saai. De routekeuze is in een land als Argentinië precair.
Wij namen deze route:
Tucuman, Tafí de Valle, Cafayate, Cachí, Salta, opnieuw Cafayate, Belén, Chilecito, PN Talampaya, Valle Fértil, San Juan, Barreal, Uspallata, Mendoza.
Het is een route (ca. 2300 km) met fantastische landschappen. Weliswaar zijn er enkele passen, maar niet de hoogste Andespassen. Wel zat er 300 km gravel in, dus een fiets met terreinbanden loont, maar het leuke is dan wel weer dat verkeer vrijwel afwezig is.
Wat mij overigens ook opviel was de enorme hoeveelheid bagage die jullie meezeulen. Fietsen die 17 kg wegen, zijn al aan de zware kant, maar om er dan nog eens 30 kg op te laden, dat maakt het fietsen in heuvelachtig gebied niet bepaald aangenaam.