do 21 aug, 2014 13:31
Afgelopen twee weken heb ik een tripje gemaakt langs de Maas-, Vennbahn-, Kylltal- en Moselroute. Het is een rustige fietsvakantie geworden, waarbij mijn nieuwe Santos Travelmaster 2.6 zich mocht gaan bewijzen. Hoewel ik nog niet zo lang officieel op het forum geregistreerd sta, lees ik al een tijdje hier mee. Uit de vele topics en berichtjes heb ik al veel nuttige informatie kunnen halen. Tijd om eens iets terug te doen, misschien dat sommige nog iets aan mijn ervaringen hebben. 
Nadat ik in 2010 eigenlijk voor het eerst een wat langere fietsvakantie maakte (langs de Rijn en Lahn), begon ik het reizen met de fiets steeds leuker te vinden. Kortere en langere tripjes volgden sindsdien en ook voor dit jaar stond er weer een mooie route in de planning. Het probleem was alleen, dat ik niet meer mijn oude Koga Terraliner uit 2002 op pad wilde. Het is op zich een fijne fiets, maar ik vind hem te ‘licht’ voor het zwaardere vakantiewerk. Daarnaast moest er teveel aan gebeuren om hem weer helemaal topfit aan de start te krijgen, geld dat ik liever aan iets nieuws spendeerde. Na veel inlezen en proefritjes maken, is het uiteindelijk een matzwarte Santos Travelmaster 2.6 geworden. Die fiets beviel me qua zitpositie, stuurgedrag en uitrustingsmogelijkheden uiteindelijk het beste. Mijn Santos is met Rohloff, riem, naafdynamo en verlichting uitgerust, allemaal zaken die ik er absoluut op wilde hebben.
De bagage werd voor deze vakantie verdeeld over vier Ortlieb Classic roltassen en de tent ging bovenop de bagagedrager. In totaal 22 kilo (incl. het gewicht van de tassen zelf), dat verdeeld werd over tweemaal zes kilo (achtertassen), tweemaal 2,5 kilo (voortassen) en vijf kilo van de tent. Hoewel het fietsen met al dat gewicht me helemaal niet tegenviel (behalve op de eerste dag), weet ik al wel wat ik voor de komende trip ga doen: minimaal vijf kilo hiervan afschaven! Dat moet makkelijk kunnen. Er zijn namelijk een paar zaken die voortaan thuis gaan blijven. Verder was er vanwege de aanschafprijs van de fiets geen budget meer om mijn uitrusting door meer lichtgewicht spullen te vervangen. Dat moet dus komende winter maar gaan gebeuren. Alleen al op de tent kan er zo denk ik twee kilo gespaard worden.
Het was de eerste keer dat ik met gevulde voortassen op pad ging en aan het einde van de eerste dag heb ik serieus zitten twijfelen om die dingen in de Maas te dumpen. Wat reed dat vervelend! Na het gewicht wat beter verdeeld te hebben, ging het al beter en na een paar dagen was ik er al zo aan gewend dat ik het eigenlijk steeds prettiger rijden begon te vinden: het voelt wel lekker stabiel en aangenaam ‘sloom’ aan!
De combinatie van Rohloff en riem vond ik echt een openbaring: wat rijdt dat fijn op zo’n vakantie! Heerlijk soepel en geen gedoe met verkeerd schakelen, ketting smeren of schoonmaken. Dat je vanuit stilstand ook nog makkelijk kan terugschakelen, is zeker met een bepakte fiets erg makkelijk. Voor mij is het een goede investering geweest!
Vooraf heb ik lang tussen de framematen 21 en 23 inch zitten twijfelen, beide zaten namelijk eigenlijk wel goed. Het is uiteindelijk de 21 inch geworden en voor mijn lengte (1.85 m) is dat inderdaad de perfecte maat gebleken. De positie bleek na wat afstellingsritjes helemaal in orde te zijn en ik heb geloof ik nog nooit zo lekker op een fiets rondgereden. Helemaal super dus.
Op mijn Koga had ik al de fijne Ergon GP4 handgrepen geplaatst, maar de GP5's op de Santos vind ik zelfs nog iets prettiger. De nog langere bar ends leveren je namelijk een extra mogelijkheid op om je stuur vast te houden. Vooral bij het klimmen heb ik hier gebruik van gemaakt. Aan het bredere stuur (61 cm incl. bar ends tegenover 57 cm van mijn Koga) moest ik aanvankelijk wel wennen, maar ook dat voelt nu fijner.
Ook de remmen (Magura HS 33), verlichting (Son 28 dynamo en Edelux lampje), banden (er waren Schwalbe Big Apples op mijn verzoek gemonteerd. Die blijken licht te rijden en toch geen lekke banden gehad) en de afwerking voldeden goed.
Geen minpuntjes dan? Nou, er zijn toch wat kleine dingen die nog wat aandacht moesten of moeten krijgen. Op de tweede dag hoorde ik van tijd tot tijd een kleine tikje, dat uit het stuur bleek te komen. Alle bouten losgedraaid en opnieuw vastgedraaid en het getik was weg. Vanuit de trapas lijkt ook een tikje te komen bij het op gang trappen van de fiets. Ook hier heb ik de bouten nagelopen maar het getik blijft van tijd tot tijd de kop opsteken. Hier mag de fietsenmaker dus naar gaan kijken. Verder geeft de lak van de Tubus dragers al snel de geest op de ophangpunten van de tassen. Op sommige plaatsen zie je al roest ontstaan. Dat kan beter. De dragers voldeden verder wel goed. De Rohloff blijkt tenslotte aan de schakelkant een klein beetje olie te zweten. Niet ongebruikelijk heb ik inmiddels begrepen, maar ik ga het toch even aankaarten.
Vooraf had ik wat nog twijfels over hoe de 26 inch wielen en het zwaardere frame (in vergelijking met de Terraliner) zouden gaan bevallen op langere afstanden. Gaat dat framegewicht en het wat zwaardere rollen van de 26 inch wielen na verloop van tijd niet tegenstaan? Achteraf kan ik alleen maar zeggen, dat ik er niets van heb gemerkt. De fiets rolt heerlijk en er zijn lange stukken geweest dat ik lekker heb kunnen doortrappen. Gezien mijn eigen gewicht (96 kg) en de slechte wegen die we van tijd tot tijd hebben gereden, ben ik dan ook blij voor deze ‘stevige’ combinatie gekozen te hebben.
Kortom: ik ben een heel tevreden fietser geworden en verheug me al op de volgende fietsvakantie.
Nadat ik in 2010 eigenlijk voor het eerst een wat langere fietsvakantie maakte (langs de Rijn en Lahn), begon ik het reizen met de fiets steeds leuker te vinden. Kortere en langere tripjes volgden sindsdien en ook voor dit jaar stond er weer een mooie route in de planning. Het probleem was alleen, dat ik niet meer mijn oude Koga Terraliner uit 2002 op pad wilde. Het is op zich een fijne fiets, maar ik vind hem te ‘licht’ voor het zwaardere vakantiewerk. Daarnaast moest er teveel aan gebeuren om hem weer helemaal topfit aan de start te krijgen, geld dat ik liever aan iets nieuws spendeerde. Na veel inlezen en proefritjes maken, is het uiteindelijk een matzwarte Santos Travelmaster 2.6 geworden. Die fiets beviel me qua zitpositie, stuurgedrag en uitrustingsmogelijkheden uiteindelijk het beste. Mijn Santos is met Rohloff, riem, naafdynamo en verlichting uitgerust, allemaal zaken die ik er absoluut op wilde hebben.
De bagage werd voor deze vakantie verdeeld over vier Ortlieb Classic roltassen en de tent ging bovenop de bagagedrager. In totaal 22 kilo (incl. het gewicht van de tassen zelf), dat verdeeld werd over tweemaal zes kilo (achtertassen), tweemaal 2,5 kilo (voortassen) en vijf kilo van de tent. Hoewel het fietsen met al dat gewicht me helemaal niet tegenviel (behalve op de eerste dag), weet ik al wel wat ik voor de komende trip ga doen: minimaal vijf kilo hiervan afschaven! Dat moet makkelijk kunnen. Er zijn namelijk een paar zaken die voortaan thuis gaan blijven. Verder was er vanwege de aanschafprijs van de fiets geen budget meer om mijn uitrusting door meer lichtgewicht spullen te vervangen. Dat moet dus komende winter maar gaan gebeuren. Alleen al op de tent kan er zo denk ik twee kilo gespaard worden.
Het was de eerste keer dat ik met gevulde voortassen op pad ging en aan het einde van de eerste dag heb ik serieus zitten twijfelen om die dingen in de Maas te dumpen. Wat reed dat vervelend! Na het gewicht wat beter verdeeld te hebben, ging het al beter en na een paar dagen was ik er al zo aan gewend dat ik het eigenlijk steeds prettiger rijden begon te vinden: het voelt wel lekker stabiel en aangenaam ‘sloom’ aan!
De combinatie van Rohloff en riem vond ik echt een openbaring: wat rijdt dat fijn op zo’n vakantie! Heerlijk soepel en geen gedoe met verkeerd schakelen, ketting smeren of schoonmaken. Dat je vanuit stilstand ook nog makkelijk kan terugschakelen, is zeker met een bepakte fiets erg makkelijk. Voor mij is het een goede investering geweest!
Vooraf heb ik lang tussen de framematen 21 en 23 inch zitten twijfelen, beide zaten namelijk eigenlijk wel goed. Het is uiteindelijk de 21 inch geworden en voor mijn lengte (1.85 m) is dat inderdaad de perfecte maat gebleken. De positie bleek na wat afstellingsritjes helemaal in orde te zijn en ik heb geloof ik nog nooit zo lekker op een fiets rondgereden. Helemaal super dus.
Op mijn Koga had ik al de fijne Ergon GP4 handgrepen geplaatst, maar de GP5's op de Santos vind ik zelfs nog iets prettiger. De nog langere bar ends leveren je namelijk een extra mogelijkheid op om je stuur vast te houden. Vooral bij het klimmen heb ik hier gebruik van gemaakt. Aan het bredere stuur (61 cm incl. bar ends tegenover 57 cm van mijn Koga) moest ik aanvankelijk wel wennen, maar ook dat voelt nu fijner.
Ook de remmen (Magura HS 33), verlichting (Son 28 dynamo en Edelux lampje), banden (er waren Schwalbe Big Apples op mijn verzoek gemonteerd. Die blijken licht te rijden en toch geen lekke banden gehad) en de afwerking voldeden goed.
Geen minpuntjes dan? Nou, er zijn toch wat kleine dingen die nog wat aandacht moesten of moeten krijgen. Op de tweede dag hoorde ik van tijd tot tijd een kleine tikje, dat uit het stuur bleek te komen. Alle bouten losgedraaid en opnieuw vastgedraaid en het getik was weg. Vanuit de trapas lijkt ook een tikje te komen bij het op gang trappen van de fiets. Ook hier heb ik de bouten nagelopen maar het getik blijft van tijd tot tijd de kop opsteken. Hier mag de fietsenmaker dus naar gaan kijken. Verder geeft de lak van de Tubus dragers al snel de geest op de ophangpunten van de tassen. Op sommige plaatsen zie je al roest ontstaan. Dat kan beter. De dragers voldeden verder wel goed. De Rohloff blijkt tenslotte aan de schakelkant een klein beetje olie te zweten. Niet ongebruikelijk heb ik inmiddels begrepen, maar ik ga het toch even aankaarten.
Vooraf had ik wat nog twijfels over hoe de 26 inch wielen en het zwaardere frame (in vergelijking met de Terraliner) zouden gaan bevallen op langere afstanden. Gaat dat framegewicht en het wat zwaardere rollen van de 26 inch wielen na verloop van tijd niet tegenstaan? Achteraf kan ik alleen maar zeggen, dat ik er niets van heb gemerkt. De fiets rolt heerlijk en er zijn lange stukken geweest dat ik lekker heb kunnen doortrappen. Gezien mijn eigen gewicht (96 kg) en de slechte wegen die we van tijd tot tijd hebben gereden, ben ik dan ook blij voor deze ‘stevige’ combinatie gekozen te hebben.
Kortom: ik ben een heel tevreden fietser geworden en verheug me al op de volgende fietsvakantie.
