vr 30 mei, 2014 22:37
Dag Wereldfietsers
Geen spectaculair fietsverslag naar verre landen. Een dichtbij tocht. Maar voor mij een bijzondere uitdaging. Na 58 jaar kijk ik achterom naar mijn leven. Werken, werken, werken, een moeizame echtscheiding proberen op te lossen, doorwerken, verschijnselen van een burnout krijgen, zonder dat je het weet een hartinfarct, die wel gevolgen heeft, de liefde van je leven vinden en dan in de rust komen. Rust? Een ernstig auto-ongeluk, (hier kwamen wij gehavend, maar levend uit)
een tweede stressinfarct, juridische procedures, mantelzorger zijn, conditie verliezen, te zwaar worden, zonder werk geraken, is niet in de rust komen.
In die rust een cirkel proberen te doorbreken werkt bij mij uiteindelijk alleen met een concreet doel. Er wordt op me in gepraat: je moet sporten, bewegen. Zo probeer ik het fietsen weer op te pakken. Vroeger, toen ik nog echt jong en wild was kon ik wel 200 km op een dag doen en nu haal ik nog wel 5 km. Maakt niet uit, als je wilt kun je een hoop. Ik ga met de sportschool praten en ik ga fietsen. Maar welk doel heb ik nodig?
Het doel wordt Denemarken. We huren daar vaak een blokhut in een mooi natuurgebied. Daar wil ik wel naar toe op de fiets.
Uitzicht op een prachtig Fjord.
Dat betekent trainen. Gelukkig heb ik uit mijn mountainbiketijd nog een broek met zeem, want het zadel voelt alles behalve lekker. Het weer is prachtig, maar ik merk er maar weinig van. Alles concentreert zich rond het zadel. Mijn bewegingen, mijn hersens, mijn doel en ........................ het doet allemaal zeer. Na 5 km geef ik het op. Het is mooi geweest voor een eerste rondje.
Op de sportschool is een heel programma voor me uitgezet om conditie te verkrijgen en km in de benen. Het tweede rondje is al een stuk verder, ik heb zowaar 10 km gehaald. Tussendoor sportschool en verder opbouwen… na 2 weken al 35 km. Zo gaat het met wisselend succes verder. De opbouw lukt aardig, maar de pijn (spier en zadel) neemt ook toe. Waar ben ik aan begonnen????
Dan volgt de dag van vertrek. Het is niet zonder slag of stoot gegaan, maar ik trap af.
Onderweg rivieren overgestoken
Wild gekampeerd
Genoten van de prachtige natuur
Maar ook vreselijk afgezien van 10 dagen lang een behoorlijke tegenwind, zadelpijn en last van een ontsteking, maar uiteindelijk
Wil je lezen wat ik onderweg allemaal ondervond? Wil je ook weten of ik mijn einddoel heb gehaald? Mijn verhaal is te lang voor deze post, maar staat hier http://wimbassist.wordpress.com/2014/05/30/7/ en ik nodig je graag uit om te reageren.
Geen spectaculair fietsverslag naar verre landen. Een dichtbij tocht. Maar voor mij een bijzondere uitdaging. Na 58 jaar kijk ik achterom naar mijn leven. Werken, werken, werken, een moeizame echtscheiding proberen op te lossen, doorwerken, verschijnselen van een burnout krijgen, zonder dat je het weet een hartinfarct, die wel gevolgen heeft, de liefde van je leven vinden en dan in de rust komen. Rust? Een ernstig auto-ongeluk, (hier kwamen wij gehavend, maar levend uit)
een tweede stressinfarct, juridische procedures, mantelzorger zijn, conditie verliezen, te zwaar worden, zonder werk geraken, is niet in de rust komen.
In die rust een cirkel proberen te doorbreken werkt bij mij uiteindelijk alleen met een concreet doel. Er wordt op me in gepraat: je moet sporten, bewegen. Zo probeer ik het fietsen weer op te pakken. Vroeger, toen ik nog echt jong en wild was kon ik wel 200 km op een dag doen en nu haal ik nog wel 5 km. Maakt niet uit, als je wilt kun je een hoop. Ik ga met de sportschool praten en ik ga fietsen. Maar welk doel heb ik nodig?
Het doel wordt Denemarken. We huren daar vaak een blokhut in een mooi natuurgebied. Daar wil ik wel naar toe op de fiets.
Uitzicht op een prachtig Fjord.
Dat betekent trainen. Gelukkig heb ik uit mijn mountainbiketijd nog een broek met zeem, want het zadel voelt alles behalve lekker. Het weer is prachtig, maar ik merk er maar weinig van. Alles concentreert zich rond het zadel. Mijn bewegingen, mijn hersens, mijn doel en ........................ het doet allemaal zeer. Na 5 km geef ik het op. Het is mooi geweest voor een eerste rondje.
Op de sportschool is een heel programma voor me uitgezet om conditie te verkrijgen en km in de benen. Het tweede rondje is al een stuk verder, ik heb zowaar 10 km gehaald. Tussendoor sportschool en verder opbouwen… na 2 weken al 35 km. Zo gaat het met wisselend succes verder. De opbouw lukt aardig, maar de pijn (spier en zadel) neemt ook toe. Waar ben ik aan begonnen????
Dan volgt de dag van vertrek. Het is niet zonder slag of stoot gegaan, maar ik trap af.
Onderweg rivieren overgestoken
Wild gekampeerd
Genoten van de prachtige natuur
Maar ook vreselijk afgezien van 10 dagen lang een behoorlijke tegenwind, zadelpijn en last van een ontsteking, maar uiteindelijk
Wil je lezen wat ik onderweg allemaal ondervond? Wil je ook weten of ik mijn einddoel heb gehaald? Mijn verhaal is te lang voor deze post, maar staat hier http://wimbassist.wordpress.com/2014/05/30/7/ en ik nodig je graag uit om te reageren.
