Rondje Amsterdam, 6 november 2013

[Koert]

Iedere eerste woensdagavond van de maand fietsen we een 'Rondje Amsterdam'.
Vertrek om 19.00 uur vanaf de Berlagebrug (t.o. FEBO).

We fietsen in een rustig tempo over fietspaden en autoluwe wegen in Amsterdam en omgeving. De route ligt niet vast en je eigen inbreng wordt zeer gewaardeerd. Onderweg of na afloop drinken we gezellig nog wat samen. Rond 22.00 uur zijn we weer terug.
Iedereen is van harte welkom. Aanmelden vooraf is niet nodig.
De weersomstandigheden vormden zelden een spelbreker.
Kijk ook eens op het forum voor onze belevenissen bij eerdere Rondjes Amsterdam.
Denk aan goede verlichting en opvallende kleding.

Noteer alvast de volgende Rondjes Amsterdam in je agenda: 6 november, 4 december, 1 januari, 5 februari, 5 maart en 2 april.

[Loes vdB]

'k Ben voor een rondje buiten Amsterdam deze keer
Loes

[Koert]

Glow-in-the-dark.

Het is een zeldzaamheid dat ik me moet oppeppen voor een Rondje Amsterdam, maar de miezerregen en duisternis zijn bepaald niet erg uitnodigend. Stiekem hoop ik dat er vanavond bij de Berlagebrug niemand komt opdagen en ik onverrichterzake terug kan keren om mijn droge en warme plekje bij de kachel weer in te nemen.
Maar nee. Net voor klokslag zeven doemen in de neon-oranje gekleurde nevel twee schimmen op die bij Loes en Wilbert blijken te horen. Het wordt een rondje ‘Ronde Hoep’, een polder waarvan de uniciteit zit in – de naam zegt het al – ronde vorm en de spaakvormige verkaveling. Begin je het rondje op een willekeurig punt op de ringdijk; wanneer je daar zonder links of rechts af te slaan weer aankomt ben je precies 16 kilometer verder.

Wanneer we langs de Amstel fietsen stuift Wilbert er vandoor en we zien zijn heklicht in de duisternis verdwijnen. Loes en ik hebben het nakijken en moeten alle zeilen bijzetten om hem weer in te halen. Het voetlicht van de Urbanus kerk van Nes aan de Amstel belicht niet alleen het gebouw maar ook de langstrekkende regensluiers. Hierdoor ontstaat een bizar schouwspel waarbij de starre toren als een soort Christus in de vlammen lijkt te staan, klaar om ten hemel te varen.

Pas bij Botshol is Wilbert door zijn surplus aan energie heen en vormt zich een coherent groepje. Gezellig keuvelend rijden we gedrieën naast elkaar over het stille dijkje. Voor de heel enkele auto die we tegenkomen gaan we in ganzenpas achter elkaar. Over ganzen gesproken; van de vogels die hier nog geen maand geleden met duizenden foerageerden, zie of hoor ik niets meer.

De polder ligt er donker en verlaten bij. In schril contrast daarmee is de drukte bij Restaurant ‘de Voetangel’. Alle parkeerplaatsen zijn bezet. Achter de ramen van het etablissement zien we de gasten zich tegoed doen aan de heerlijkste spijzen waarvan de geuren onze natte neuzen beroeren. Je zou er acuut een hongerklop van krijgen.

Op de terugweg langs de Amstel is de miezerregen overgegaan in een kletterende regenbui. Wie heeft in hemelsnaam verzonnen deze prachtige weg van groene led verlichting te voorzien? Bij het Restaurant ‘Klein Kalfje’ ontbinden we de groep. De koffie slaan we, gezien de weersomstandigheden, voor een keertje over.