Al jaren kom ik in Frankrijk. Ik kwam er al toen de Deux Chevaux en Renault 4 er nog volop in het straatbeeld waren, toen de mannen nog met een baret op liepen en de vrouwen met een baguette onder de arm de Boulangerie uit kwamen. Toen Louis de Funès de mensen nog aan het lachen maakte, toen mijn remkabels nog boven over het stuur liepen en mijn toeclips met lederen riempjes mijn voeten op de pedalen hielden.
Ook dit jaar maak ik weer een mooie fietstocht door Frankrijk. De vakantieperiode is voorbij en ik geniet van de rust en aangename temperatuur. Ik drink voor een lokaal café een biertje in de namiddag zon met uitzicht op de Loire. De mannen drinken er een Pelforth en ik zie een paar vrouwen voor de PMU haastig met een muntje over hun kraslot krassen om hun geluk te beproeven.
Deze dag had ik er 145 km op zitten en ik laat mijn gedachten over de dag gaan… Wat mij steeds meer opvalt in Frankrijk is dat de straten in de dorpjes leegraken. Leuke kleine winkeltjes zijn gesloten en de slager en bakker verdwijnen uit het straatbeeld. Mannen lopen met caps met Amerikaans logo en jonge mannen rijden op gelikte carbon fietsen van Amerikaans merk.
De winkels zijn verdwenen. Wat rest is de Pharmacie… in elk dorp één.
De vrouwen, die vaak zelf te dik zijn, rijden in té grote auto’s naar een dorpje 11 km verder op om daar hun boodschappen in te slaan. Met karrevrachten vol etenswaar komen de té dikke dames uit de Supermagés, Carrefours. Etenswaar ,zoals cornflakes en chips, waar ze vroeger nooit van gehoord hadden en ook niet nodig hadden, verpakt in plastic, wordt achter in de auto geladen om thuis voor TV te verorberen.
Het loopje naar de Boulangerie en Alimentation is niet meer. Het loopje wat rest is de gang naar de Pharmacie waar ze hun pillen en poeders halen voor de ‘welvaartsverschijnselen’ . Ook hier slaat de individuele revolutie toe.
Al dragen meer mannen in Nederland een Baret dan in Frankrijk en zie ik hier soms meer 2CV en R4 rijden, al fietsen de Fransen op Amerikaanse carbon fietsen, toch is Frankrijk een heel prettig land om met mijn fietsje door heen te trekken.
In de avond komen mannen nog steeds 'jeu de boules' spelen of moet ik 'Petanque' zeggen? En is het er gezellig.
Ik geniet telkens weer in Frankrijk.

Henk
kunst en fietswerk
Ook dit jaar maak ik weer een mooie fietstocht door Frankrijk. De vakantieperiode is voorbij en ik geniet van de rust en aangename temperatuur. Ik drink voor een lokaal café een biertje in de namiddag zon met uitzicht op de Loire. De mannen drinken er een Pelforth en ik zie een paar vrouwen voor de PMU haastig met een muntje over hun kraslot krassen om hun geluk te beproeven.
Deze dag had ik er 145 km op zitten en ik laat mijn gedachten over de dag gaan… Wat mij steeds meer opvalt in Frankrijk is dat de straten in de dorpjes leegraken. Leuke kleine winkeltjes zijn gesloten en de slager en bakker verdwijnen uit het straatbeeld. Mannen lopen met caps met Amerikaans logo en jonge mannen rijden op gelikte carbon fietsen van Amerikaans merk.
De winkels zijn verdwenen. Wat rest is de Pharmacie… in elk dorp één.
De vrouwen, die vaak zelf te dik zijn, rijden in té grote auto’s naar een dorpje 11 km verder op om daar hun boodschappen in te slaan. Met karrevrachten vol etenswaar komen de té dikke dames uit de Supermagés, Carrefours. Etenswaar ,zoals cornflakes en chips, waar ze vroeger nooit van gehoord hadden en ook niet nodig hadden, verpakt in plastic, wordt achter in de auto geladen om thuis voor TV te verorberen.
Het loopje naar de Boulangerie en Alimentation is niet meer. Het loopje wat rest is de gang naar de Pharmacie waar ze hun pillen en poeders halen voor de ‘welvaartsverschijnselen’ . Ook hier slaat de individuele revolutie toe.
Al dragen meer mannen in Nederland een Baret dan in Frankrijk en zie ik hier soms meer 2CV en R4 rijden, al fietsen de Fransen op Amerikaanse carbon fietsen, toch is Frankrijk een heel prettig land om met mijn fietsje door heen te trekken.
In de avond komen mannen nog steeds 'jeu de boules' spelen of moet ik 'Petanque' zeggen? En is het er gezellig.
Ik geniet telkens weer in Frankrijk.

Henk
kunst en fietswerk