Dat laatste vermoed ik zelf. Ik kom hier niet meer zo vaak en een van de redenen is toch wel dat ik me niet zo thuisvoel door al die conservatieve nostalgie-praat (ben zelf 34). Je kunt geen topic meer openen of iemand roept dat een stalen frame het beste is, het liefste met racebocht en lugs. En dat een fiets met bidonhouders op de voorvork "voor van alles bedoeld is maar niet voor fietsen" (ja hoor...). Enzovoorts.AB schreef:Zou Jan Heine ook open staan voor moderne ontwikkelingen en zich kunnen losweken van zijn eigen hang naar nostalgie? De tekst wordt nu wel erg beinvloed door de foto's die erbij staan, alsof de uiteindelijke vorm al vast staat en de tekst daar naar toe geschreven is. Zelfs beauty neemt ie als kenmerk mee.Lasse schreef:Jan Heine heeft trouwens ook eens een artikel geschreven in Bicycle Quarterly over wat volgens hem een randonneurfiets is: http://www.bikequarterly.com/images/BQR ... urBike.pdf. Algemene lijn is dat de fiets geoptimaliseerd is voor het rijden van lange afstanden binnen een beperkte tijd met beperkte bagage, ook 's nachts en ook als het regent.
Steeds meer moderne merken nemen toergerichte racefietsen in hun assortiment op, bv. Santos Race Light of VN Yukon, maar ook racespecialisten als Cervelo, Specialized, Canyon kennen racefietsen met aangepaste geometrie (die met lichte aanpassingen als randonneur zouden kunnen dienen - hoewel bandbreedte een issue blijft). En zelfs een 29'er mountainbike kun je aanpassen met klein dragertje, snelle banden, racestuur, spatborden en verlichting. Allemaal type fietsen die je in de jaren 60 ook nog niet had en waar Jan Heine in zijn tekst niet naar verwijst. Zelfs tijdens de RAAM zag ik geen enkele ouderwetse fiets, doch enkel ligstuur en carbon.
Zit het geheim van de randonneurfiets dan in een nog specifiekere framegeometrie of in het woord optimalisatie (integratie spatborden/bandbreedte/verlichting/drager). Of is het toch een hang naar vroeger, die men eigenlijk liever niet wil toegeven?
Ik gun iedereen zijn hobby hoor maar ik vind wel dat er nogal gedweept wordt met die zgn. randonneursfietsen (zijn volgens mij wel altijd mannen, vrouwen hoor je er niet over?).
Overigens vind ik een racebocht ook best mooi. En ik hou zelf ook niet van aluminium (vanwege gepercipieerde rij-kwaliteit) en vind die lasrupsen zelf ook niet om aan te zien. Maar functionaliteit komt toch voorop wat mij betreft. Ik word wel eens een beetje moe van dezelfde pijprokende babyboom-riedel over Reynolds-Columbus-racebochten-buiscommandeurs-cantilevers bla bla bla bij elke fiets die niet aan het ideaalplaatje voldoet, zijnde een vintage gelugd audax-monster waarop de Hertog van Wellington nog tijdens de Slag bij Waterloo de kasseien van Brest naar Roubaix heeft gesleept.
Met alle respect voor de geleverde adviezen en gemaakte reizen verder, maar op een gegeven moment weet ik het wel. Ik rijd lekker bikepackend offroad verder op mijn titanium monster en geasfalteerd op mijn carbon "scheur"ijzer

Maarten