za 03 sep, 2005 12:21
Goh, wat kan er toch een boel gebeuren in een week. Momenteel zitten we vast in Thessaloniki en wachten we op een nieuwe velg. In het achterwiel van mijn fiets (Steven) is een grote scheur gekomen waardoor fietsen niet meer mogelijk was. Genoeg tijd dus om alle gebeurtenissen van de afgelopen week op papier cq computer te zetten.
We hebben Athene redelijk relaxed kunnen verlaten zonder over al te drukke wegen te hoeven rijden. In de stad zelf was het af en toe zoeken welke straat we moesten hebben maar al met al ging het prima. Buiten de stad hebben we een prachtige stille route gevonden met achter ons uitzicht op Athene. We reden heerlijk door de bergen en bossen en het was allemaal erg groen. Voor ons een nieuw fenomeen in Griekenland aangezien we het land tot nu toe erg dor en droog hebben aangetroffen. In het bos rond Athene stond om de 4 km een brandweerauto paraat. Waarschijnlijk ivm de droogte en angst voor een bosbrand.
Een dag na Athene en na totaal 4906 km fietsen had ik het weer voor elkaar! Een klapband tijdens een afdaling. Gelukkig in mijn achterband dus genoeg controle om te stoppen. Wel maf dat dit alles in Griekenland gebeurt binnen 300 km fietsen. Dit keer geen mogelijkheid om de band te plakken aangezien er een scheur in zat van 4 cm lang. Op zoek naar een oplossing omdat we binnenbanden bij ons hadden die niet op de pomp pasten. Na wat prutsen en kijken kwam ik erachter dat ik een ontzettende koe ben geweest. Ik kon iets aan de pomp veranderen en omdraaien zodat hij prima op de reserve binnenbanden paste. Prima en gelukkig dat niemand daar achter komt behalve Marlous! Even later waren we weer op weg en kwamen we op de zogenaamde witte weg (onverharde weg en in wit aangegeven op de kaart). Hier heel even op gereden tot we bij een aantal caravans kwamen. De Griekse bewoners waren zeer vriendelijk en vonden het erg gezellig als we even water kwamen drinken en koekjes eten. Nog even getwijfeld om ons tentje op te slaan maar toch weer vertrokken.
De weg ging opeens steil omhoog en Marlous was het klimmen over de grote keien en bulten zat. Hardop hoopte ze op een lift de berg op. En ja hoor natuurlijk komt er een busje aangereden met een glimlachende man en genoeg ruimte voor twee fietsen. Al Grieks pratend de berg omgereden tot we weer bij asfalt waren en konden dalen. Hier weer op de fiets om nog twee kilometer weer een lekke band te hebben. Precies op dezelfde plek als de andere band een lek. Dit keer minder groot dus plakbaar. Voor de zekerheid nieuw velglint en voor het gemak onze laatste reserveband. Het begon al laat te worden en we moesten eigenlijk nog erg ver naar een camping. Onderweg weinig plekken om desnoods een nachtje wild te kamperen. Erg veel fabriekjes, rode stof en vrachtwagens. Boven de horizon verschenen donkere wolken die dreigend snel dichterbij kwamen. Na nog even doorrijden kwamen we langs een boerderij. Hier het erf opgereden om te vragen of we ons tentje op het land mochten opslaan. Na veel geroep en alleen maar stilte als antwoord nog even getwijfeld wat we zouden doen.
Net toen het onweer los barste kwam er een Indiase jongen aangerend helemaal onder het bloed. Het was een varkensboerderij dus wij bedachten snel dat hij varkens aan het slachten was. De Indiase jongen keek ons met grote ogen aan terwijl wij ons verhaal deden. Na even wat kletsen werd ons een huis aangeboden waar we de nacht mochten doorbrengen. We konden bij de Indiase gastarbeiders in huis overnachten en of het ons leuk leek om gezamenlijk te eten. Maar natuurlijk vonden we dat leuk. We hebben een te gekke avond gehad waarbij we hebben gesmuld van een Indiase maaltijd bereid door onze nieuwe Indiase vrienden. De zoon van de baas kwam nog langs met ijs en bier en dat alles in ruil voor een leuk gesprek!
Tijdens dit stuk hebben we eindelijk gebruik kunnen maken van de " Dazzer". Dit is een aparaatje wat Marlous had gekregen om honden af te schrikken. Tot nu toe waren we al wel honden tegengekomen alleen werd de Dazzer nog wat vergeten. Nu we hem echt goed hebben geprobeerd zijn we overtuigd, dit is een prima stuk gereedschap om loslopende en aanvallende honden af te weren. Zodra een hond op ons afrent pak ik de Dazzer erbij. Als de hond dichtbij genoeg is druk ik een paar keer op de knop en de hond laat zijn kop hangen en gaat bij ons vandaan. De Dazzer stoot een erg hoog geluid uit wat wij als mensen niet kunnen horen maar wat een hond nogal vervelend vindt.
Na een rustdag reden we Volos uit om te beginnen aan een aantal fietsdagen naar Thessaloniki. In een computerzaak vroeg Marlous of ze haar email mocht checken om te zien of haar broer al papa was geworden. We gingen er eigenlijk vanuit dat dit nog even zou duren. Met grote glimlach komt Lous naar me toe met het nieuws dat 5 dagen geleden een mooie dochter en nichtje op de wereld is gekomen. Super nieuws natuurlijk en reden om de eerste de beste telefooncel op te zoeken. Halverwege een helling van 15% omhoog vonden we er een. Toen Marlous met de trotse nieuwe mama belde kwam er een oud vrouwtje omhoog gelopen. Ze droeg de Griekse zwarte kleding die we al meer bij oudere vrouwen hadden gezien. Toen ze bij ons langskwam groette ze ons en even leek het dat ze gewoon langs zou lopen. Maar nee, ze liep terug naar Marlous met een open gebaksdoos in de hand. Ook ik werd getrakteerd op een lekker gebakje. Toch wel prachtig dat we het nieuws van een nichtje nu nog beter konden vieren door samen een gebakje te eten.
En ja, net als je denkt dat je alles gehad hebt gebeurt er toch nog weer iets nieuws. Tijdens een afdaling merkte ik opeens dat er een bochel in mijn achterwiel zat. Na controle bleek het een scheur in de velg te zijn van ongeveer 15 cm lang. Niet echt leuk dus. De rem losgekoppeld en erg rustig aan de laatste kilometers naar de camping gefietst. Daar de schade nog maar eens beter bekeken. De scheur is zo'n 15 cm maar hij lijkt verder door te lopen alleen minder dik. Verder zit er nog een kleinere scheur van zo'n 6 cm aan dezelfde kant van de velg. We hebben besloten dat we hier niet op verder willen fietsen omdat we bang zijn dat hij verder scheurt. Op de kaart zagen we dat er een spoorlijn liep op 50 km afstand van de camping. Hier zijn we naartoe gereden nadat we zijn uitgezwaaid door Mark en Dennis, een duitse vader met zoon die de avond hiervoor voor ons had gekookt. Bij de trein kwamen we erachter dat ze ons niet meewilden nemen in de train naar Thessaloniki. Dus dan maar liften want er reden genoeg vrachtwagens langs. Na een uur met de duim omhoog nog geen lift. Gelukkig was er een buschauffeur aardig genoeg om ons met fiets en al mee te nemen naar Thessaloniki.
Hier zijn we nu al twee dagen. Gister hebben we met Cycle Trend in Groningen gebeld en die hebben samen met Santos een nieuw achterwiel geregeld. Deze komt nu met spoed naar ons toe. Echt helemaal te gek hoe dat geregeld is!! Tot we het wiel hier kunnen afhalen vermaken wij ons prima in deze stad. Al kijken we wel erg uit om weer lekker verder te kunnen fietsen naar Istanbul toe. Het wordt al weer tijd voor een volgend land en alle daarbij horende avonturen.
Athene - Eretria: 58km;
Eretria - Martino(varkensboer): 80km;
Martino - Orio: 61km;
Orio - Kato Gatzea: 107km;
Kato Gatzea - Agiokambos: 94km;
Agiokambos - Peratarin (bus naar Thessaloniki vanaf hier): 51km.
We hebben Athene redelijk relaxed kunnen verlaten zonder over al te drukke wegen te hoeven rijden. In de stad zelf was het af en toe zoeken welke straat we moesten hebben maar al met al ging het prima. Buiten de stad hebben we een prachtige stille route gevonden met achter ons uitzicht op Athene. We reden heerlijk door de bergen en bossen en het was allemaal erg groen. Voor ons een nieuw fenomeen in Griekenland aangezien we het land tot nu toe erg dor en droog hebben aangetroffen. In het bos rond Athene stond om de 4 km een brandweerauto paraat. Waarschijnlijk ivm de droogte en angst voor een bosbrand.
Een dag na Athene en na totaal 4906 km fietsen had ik het weer voor elkaar! Een klapband tijdens een afdaling. Gelukkig in mijn achterband dus genoeg controle om te stoppen. Wel maf dat dit alles in Griekenland gebeurt binnen 300 km fietsen. Dit keer geen mogelijkheid om de band te plakken aangezien er een scheur in zat van 4 cm lang. Op zoek naar een oplossing omdat we binnenbanden bij ons hadden die niet op de pomp pasten. Na wat prutsen en kijken kwam ik erachter dat ik een ontzettende koe ben geweest. Ik kon iets aan de pomp veranderen en omdraaien zodat hij prima op de reserve binnenbanden paste. Prima en gelukkig dat niemand daar achter komt behalve Marlous! Even later waren we weer op weg en kwamen we op de zogenaamde witte weg (onverharde weg en in wit aangegeven op de kaart). Hier heel even op gereden tot we bij een aantal caravans kwamen. De Griekse bewoners waren zeer vriendelijk en vonden het erg gezellig als we even water kwamen drinken en koekjes eten. Nog even getwijfeld om ons tentje op te slaan maar toch weer vertrokken.
De weg ging opeens steil omhoog en Marlous was het klimmen over de grote keien en bulten zat. Hardop hoopte ze op een lift de berg op. En ja hoor natuurlijk komt er een busje aangereden met een glimlachende man en genoeg ruimte voor twee fietsen. Al Grieks pratend de berg omgereden tot we weer bij asfalt waren en konden dalen. Hier weer op de fiets om nog twee kilometer weer een lekke band te hebben. Precies op dezelfde plek als de andere band een lek. Dit keer minder groot dus plakbaar. Voor de zekerheid nieuw velglint en voor het gemak onze laatste reserveband. Het begon al laat te worden en we moesten eigenlijk nog erg ver naar een camping. Onderweg weinig plekken om desnoods een nachtje wild te kamperen. Erg veel fabriekjes, rode stof en vrachtwagens. Boven de horizon verschenen donkere wolken die dreigend snel dichterbij kwamen. Na nog even doorrijden kwamen we langs een boerderij. Hier het erf opgereden om te vragen of we ons tentje op het land mochten opslaan. Na veel geroep en alleen maar stilte als antwoord nog even getwijfeld wat we zouden doen.
Net toen het onweer los barste kwam er een Indiase jongen aangerend helemaal onder het bloed. Het was een varkensboerderij dus wij bedachten snel dat hij varkens aan het slachten was. De Indiase jongen keek ons met grote ogen aan terwijl wij ons verhaal deden. Na even wat kletsen werd ons een huis aangeboden waar we de nacht mochten doorbrengen. We konden bij de Indiase gastarbeiders in huis overnachten en of het ons leuk leek om gezamenlijk te eten. Maar natuurlijk vonden we dat leuk. We hebben een te gekke avond gehad waarbij we hebben gesmuld van een Indiase maaltijd bereid door onze nieuwe Indiase vrienden. De zoon van de baas kwam nog langs met ijs en bier en dat alles in ruil voor een leuk gesprek!
Tijdens dit stuk hebben we eindelijk gebruik kunnen maken van de " Dazzer". Dit is een aparaatje wat Marlous had gekregen om honden af te schrikken. Tot nu toe waren we al wel honden tegengekomen alleen werd de Dazzer nog wat vergeten. Nu we hem echt goed hebben geprobeerd zijn we overtuigd, dit is een prima stuk gereedschap om loslopende en aanvallende honden af te weren. Zodra een hond op ons afrent pak ik de Dazzer erbij. Als de hond dichtbij genoeg is druk ik een paar keer op de knop en de hond laat zijn kop hangen en gaat bij ons vandaan. De Dazzer stoot een erg hoog geluid uit wat wij als mensen niet kunnen horen maar wat een hond nogal vervelend vindt.
Na een rustdag reden we Volos uit om te beginnen aan een aantal fietsdagen naar Thessaloniki. In een computerzaak vroeg Marlous of ze haar email mocht checken om te zien of haar broer al papa was geworden. We gingen er eigenlijk vanuit dat dit nog even zou duren. Met grote glimlach komt Lous naar me toe met het nieuws dat 5 dagen geleden een mooie dochter en nichtje op de wereld is gekomen. Super nieuws natuurlijk en reden om de eerste de beste telefooncel op te zoeken. Halverwege een helling van 15% omhoog vonden we er een. Toen Marlous met de trotse nieuwe mama belde kwam er een oud vrouwtje omhoog gelopen. Ze droeg de Griekse zwarte kleding die we al meer bij oudere vrouwen hadden gezien. Toen ze bij ons langskwam groette ze ons en even leek het dat ze gewoon langs zou lopen. Maar nee, ze liep terug naar Marlous met een open gebaksdoos in de hand. Ook ik werd getrakteerd op een lekker gebakje. Toch wel prachtig dat we het nieuws van een nichtje nu nog beter konden vieren door samen een gebakje te eten.
En ja, net als je denkt dat je alles gehad hebt gebeurt er toch nog weer iets nieuws. Tijdens een afdaling merkte ik opeens dat er een bochel in mijn achterwiel zat. Na controle bleek het een scheur in de velg te zijn van ongeveer 15 cm lang. Niet echt leuk dus. De rem losgekoppeld en erg rustig aan de laatste kilometers naar de camping gefietst. Daar de schade nog maar eens beter bekeken. De scheur is zo'n 15 cm maar hij lijkt verder door te lopen alleen minder dik. Verder zit er nog een kleinere scheur van zo'n 6 cm aan dezelfde kant van de velg. We hebben besloten dat we hier niet op verder willen fietsen omdat we bang zijn dat hij verder scheurt. Op de kaart zagen we dat er een spoorlijn liep op 50 km afstand van de camping. Hier zijn we naartoe gereden nadat we zijn uitgezwaaid door Mark en Dennis, een duitse vader met zoon die de avond hiervoor voor ons had gekookt. Bij de trein kwamen we erachter dat ze ons niet meewilden nemen in de train naar Thessaloniki. Dus dan maar liften want er reden genoeg vrachtwagens langs. Na een uur met de duim omhoog nog geen lift. Gelukkig was er een buschauffeur aardig genoeg om ons met fiets en al mee te nemen naar Thessaloniki.
Hier zijn we nu al twee dagen. Gister hebben we met Cycle Trend in Groningen gebeld en die hebben samen met Santos een nieuw achterwiel geregeld. Deze komt nu met spoed naar ons toe. Echt helemaal te gek hoe dat geregeld is!! Tot we het wiel hier kunnen afhalen vermaken wij ons prima in deze stad. Al kijken we wel erg uit om weer lekker verder te kunnen fietsen naar Istanbul toe. Het wordt al weer tijd voor een volgend land en alle daarbij horende avonturen.
Athene - Eretria: 58km;
Eretria - Martino(varkensboer): 80km;
Martino - Orio: 61km;
Orio - Kato Gatzea: 107km;
Kato Gatzea - Agiokambos: 94km;
Agiokambos - Peratarin (bus naar Thessaloniki vanaf hier): 51km.
