AB, je vermoeden klopt.
De snelle spiervezels produceren altijd melkzuur, ook bij inspanningen van lage intensiteit. De trage spiervezels nemen dat lactaat op. Naarmate de intensiteit stijgt, produceer je steeds meer melkzuur en op een bepaald moment (omslagpunt) is dat zoveel dat je trage vezels het niet meer kunnen afvoeren en je benen vollopen met zuur. Zie het als een kraan die steeds verder open wordt gedraaid, tot het moment dat het afvoerputje de hoeveelheid water niet meer kan afvoeren en de gootsteen langzaam volloopt.
Pin me er niet op vast, maar dat is zo'n beetje de theorie als ik me niet vergis.
Wat betreft verzuurd gevoel na 230 km fietsen: als je een rustig duurritje van twee uur doet moet je ook herstellen (ook al lijkt dat korte ritje je niets te doen), als je 230 km fietst, ook al is het op een rustig tempo, dan zul je daar ook van moeten herstellen. Als je heel intensief fietst moet je herstellen, dus waarom zou dat niet zo zijn als je heel lang fietst?