Ik ben net terug van een 2-weekse fietstocht door Taiwan
Ik vertrok vanuit mijn woonplaats Taipei de bergen over richting Ilan aan de noord-oost kust. Vervolgens heb ik de oostkust in zuidelijke richting gevolgd via Suao naar Taroko. Dan via de beroemde Taroko-Gorge naar Tienhsiang gereden en vanaf daar de Middle Cross Island Highway gevolgd hoog de bergen in naar Wuling (3275m). Vanaf daar afgedaald via Wushi en Puli naar SunMoon lake. Vanaf SunMoon Lake weer omhoog naar DongPu en verder geklommen via Tatachia naar Alishan. Vanaf daar afgedaald naar Chiayi en een bus terug genomen naar Taipei.
Hieronder zie je het hoogteprofiel van de tocht, opgemeten met mijn fietscomputertje
De tocht begon redelijk zwaar, want ik vertrok op zaterdagochtend 5:00am, te weinig geslapen in de voorgaande werkweek en ongetraind (wekenlang niet gefietst). Het ergste was de temperatuur: 36 graden in de schaduw bij hoge luchtvochtigheid en meestal felle zon. Daardoor raakte ik constant oververhit en moest dan bijkomen in een stukje schaduw. Vooral de tweede dag (het traject Suao naar Taroko) had ik het zwaar.
De weg was echter wel erg mooi; uitgehakt in steile rotsen die in zee eindigen. Op de foto hieronder zie je de kustweg op een punt dat het fietsen ook weer makkelijk werd; de weg loopt hier nagenoeg vlak en de foto is genomen vlak voordat er een enorme regenbui losbarstte die de temperatuur comfortabel onder de 27 graden bracht
Nadat ik in Taroko was aangekomen heb ik een dagje uitgetrokken om wat te wandelen in de omgeving. Ik maakte een mooie wandeltocht door 'Mysterious Valley' langs de Shakatang rivier. Het water van deze rivier is prachtig blauw en de stenen zijn vaak helder wit (het zijn blokken marmer).
De trail zelf is ook prachtig, want delen zijn uitgehakt in de rotsen.
De volgende dag ben ik door de beroemde Taroko Gorge naar Tienhsiang gereden. Een kort en relaxed tochtje van ca 20km, maar zeer spectaculair en elke meter van deze weg is schitterend!
De gorge begint tamelijk wijd....
...en wordt dan steeds nauwer. Zie ook hoe de weg is uitgehakt langs/door de gorge. Echt leuk om daar te fietsen!
Uiteindelijk aangekomen in Tienhsiang (zie foto hieronder). Daar ben ik vervolgens nog een extra dag gebleven om te wandelen in de omgeving.
Zo zijn daar bijvoorbeeld oudere trails die boven het niveau liggen van de autoweg die door de gorge loopt. Oorspronkelijk zijn dat trails die door aboriginals zijn aangelegd, maar tijdens de Japanse koloniale periode (1895- 1945) zijn die trails door de Japanners verbreed tot ca 1.5m zodat er kanonnen langs konden worden vervoerd die konden worden ingezet tegen de aboriginals. De meeste van die trails zijn allang ingestort door aardverschuivingen/ typhoons/ etc maar sommige stukjes zijn nog begaanbaar en dat levert dan prachtige wandelroutes op. Zie hieronder een foto van de gorge genomen vanaf een van die trails (die dus boven de autoweg ligt).
De volgende dag vertrok ik om 4:00am voor een lange klim naar Kuanyuan dat op zo'n 2400m hoogte ligt. Inmiddels was m'n conditie een stuk verbeterd en bovendien is het klimaat in de bergen veel comfortabeler dan op zeeniveau; lagere temperatuur en lagere luchtvochtigheid. De klim van Tienhsiang naar Kuanyuan was dan ook puur genieten. De hele weg is prachtig en je hebt voortdurend spectaculaire uitzichten.
De foto hieronder is genomen vlak voordat de zon opkwam. Ik was toen al een dik uur onderweg. De reden dat ik zo vroeg vertrok is omdat ik dan al een redelijke hoogte kon bereiken voordat de zon erg fel werd en ook omdat het in de bergen meestal vroeg in de middag begint te regenen. Ik wou graag de bestemming bereiken voordat het ging regenen want op 2400m kan het dan zelfs in Taiwan flink koud worden.
Het was een prachtig gezicht om in de ochtendschemering de wolken in het dal te zien liggen, lager dan jezelf.
Op dit punt heb ik ook een hoop aapjes gezien; in totaal zeker 15 stuks. Maar ook tijdens het fietsen hoorde ik voortdurend aapjes in de bomen naast me zonder dat ik ze kon zien. Op dit traject waren de aapjes bang voor mij. Een aantal dagen later zou ik aapjes tegenkomen die een stuk minder bang waren...
Prachtige vergezichten...
Rond 2000m hoogte kom je dan langs een enorme boom van ca 2000 jaar oud. Hier was ook een restaurantje (het eerste), dus dat werd bunkeren...
Kort daarna kwam zoals verwacht de middag-mist opzetten. Op zich geeft dat ook weer een aparte sfeer. Op de foto vlak voor een tunnel... Enkele minuten later begon de regen, maar toen was ik al nagenoeg op mijn bestemming aangekomen.
De volgende dag ging ik weer verder, op naar Wuling, het hoogste punt in de 'highway' (3275m). Ik vertrok weer even na 4:00am, en het was KOUD. De weg werd nu heel steil op sommige korte stukjes (hellingen tot zo'n 20%) en ik kon ook de invloed van de hoogte merken bij grote inspanning. Maar de weg bleef prachtig....
Ik nader de boomgrens...
Eindelijk het hoogste punt bereikt (3275m)
Nu zie ik de weg lopen om aan de andere kant van de bergrug lekker naar beneden te roetsjen
Al snel kunnen de warme kleertjes weer uit en na een heerlijke lange afdaling zie ik het Wanda Reservoir liggen. Op de bergrichel rechts van het meer ligt het plaatsje Wushi en daar ga ik de nacht doorbrengen.
S'middags nog wat gewandeld bij het meer, en de volgende dag gaat de tocht dan verder naar het SunMoon Lake.
Ik ben nu weer bijna helemaal beneden, nl op 400m en het is wederom snikheet. Ook de begroeiing is weer die van een heet klimaat. Zie bijvoorbeeld deze betelnut-tree plantage langs de route Puli-SunMoon Lake
Het is maar een korte afstand naar SunMoon Lake, maar vanwege de enorme hitte en felle zon ben ik blij als ik het meer eindelijk bereik. SunMoon lake is een van Taiwan's belangrijkste resorts en ik kwam er aan op een zaterdag, dus het was er erg gezellig (openlucht concert etc). Ik ben er nog 2 dagen gebleven om te wandelen in de omgeving van het meer en ik heb ook nog een rondje om het meer gefietst.
Uitzicht op het meer, met op de voorgrond daken van tempels
Verder heb ik nog een bergje beklommen vanaf waar je een prachtig uitzicht hebt op het meer (verharde weg, dus kan ook gemakkelijk met de fiets)
Theeplantage in de omgeving
Tempels zijn in Taiwan niet te vermijden, die vind je overal
Ook SunMoon Lake heeft zo'n beetje elke avond wat regen na een zonnige dag. Dat leverde wel een mooi plaatje op van een regenboog naast de pagoda aan de andere kant van het meer. Als je goed kijkt dan zie je helemaal rechts ook de tweede regenboog.
Tijd om weer verder te gaan... Ik vervolg mijn fietstocht naar Dongpu (1100m), een berg resort in een schitterende omgeving met een beroemde hotspring. Er zijn ook een aantal prachtige hikingtrails die naar watervallen leiden. Echter een van de trails was door een aardverschuiving onderbroken en ik moest dus terug. De 'Rainbow Waterfall' was wel bereikbaar.
Na een dagje hiken in Dongpu was het tijd om weer verder te gaan via Tatachia naar Alishan. Dit was eerst een paar honderd meter afdalen en dan weer een flinke klim (ca 2000 hoogtemeters). Ik vertrok om 3:30am want ik wou op z'n laatst 4:00am aan de klim beginnen.
De nacht ervoor was er kennelijk weer een aardverschuiving geweest want de weg was versperd! In mei en de eerste helft van juni heeft het enorm geregend en zelfs weken daarna zijn de berghellingen dan nog steeds instabiel. Dit is iets waar je in Taiwan altijd rekening mee moet houden.
Anyway, de wegversperring was goed nieuws voor mij, want met de fiets kon ik me nog tussen de rotsblokken doorwurmen terwijl de weg voor auto's was versperd. Overigens waren de bergwegen doordeweeks sowieso elke keer erg rustig. S'ochtends vroeg meestal niet meer dan 1-2 auto's per uur.
Ook deze klim ging voorspoedig. Het weer was perfect en ik had inmiddels een zeer goede conditie door al het fietsen en hiken. Als je Tatachia nadert kom je langs deze dode reuzen; verbrand tijdens een bosbrand, maar nog steeds even indrukwekkend....
Ik nader Tatachia... In de hogere gebieden zie je regelmatig grote oude half afgestorven bomen overal bovenuit steken. Een prachtig gezicht.
Tatachia, het hoogste punt op deze weg is bereikt (ca 2600m). Nu is het alleen nog afdalen plus een stukje vlak naar Alishan.
Tijdens de afdaling zie ik dan opeens aapjes langs de kant van de weg. Ik stop gelijk, in de hoop een foto te kunnen maken. Ik zet m'n fiets aan de kant en loop voorzichtig richting een van de aapjes. Vervolgens loopt dat aapje naar m'n fiets en begint mijn tassen te inspecteren op etenswaren! Kennelijk zijn de aapjes hier aan mensen gewend en worden ze door mensen gevoerd waardoor ze zo tam zijn geworden. Eigenlijk is de lol er dan voor mij af, omdat de natuur dan degradeert tot een soort dierentuin.
Op de foto's hieronder zie je wat er gebeurde: het aapje begint aan een mijn tassen te trekken en aan het eind van het verhaal valt mijn fiets om!
Hierna bereik ik Alishan, waar ik ook weer een dag blijf om te hiken.
Alishan is o.a. bekend om de grote enorm oude bomen die er staan. De oudsten zijn zo'n 2000 jaar oud. Op Alishan begint de dag meestal zonnig maar s'middags komt de mist binnen rollen. Het bos verandert dan in een soort sprookjesbos.
Deze rode cypress is 2000 jaar oud
En zo zijn er nog meer...
Wat een sfeer...
Alishan is ook bekend om de 'Sea of Clouds', een verschijnsel dat je vooral s'morgens vroeg ziet. Je kijkt neer op een 'zee van wolken'
Tenslotte de laatste dag. Voordat ik afdaal naar Chiayi klim ik met de fiets eerst nog een paar honderd meter om de zonsopkomst te zien vanaf Chushan. En dat was inderdaad prachtig. De foto hieronder is ongeveer een uur na zonsopkomst. Je ziet de nevel rond de bergen hangen.
Tijdens de afdaling naar Chiayi zie je de vegatatie weer geleidelijk aan veranderen. Rond de 1200m kom je door een belangrijk thee gebied
En in de lager gelegen gebieden is het weer snikheet en daar overheersen de betelnut-trees
Vanaf Chiayi ben ik met de lange afstands bus weer teruggereisd naar Taipei. De fiets mocht mee voor de halve prijs. Die kun je dan zelf op je eigen manier in het laadruim leggen zodat hij niet beschadigt.
Deze reis was een 100% succes, ik heb er enorm veel plezier aan beleefd. Ik ben van plan om rond november weer een 2-weekse tocht te doen, dit keer de South Cross Island Highway. Dan heb ik alle drie de Cross Island Highways gehad
