Robin zoekt gezelschap voor doorsteek door Iran

[Dick en Els]

Hallo allemaal,

Robin Aalst (zie deze link) is sinds begin mei onderweg van Almere naar Calcutta. Dat ging prima, tot hij verleden week op een verlaten weg in oost Turkije een naar moment had met drie mannen die interesse hadden in zijn fiets, geld en paspoort.
Dat is allemaal uiteindelijk nog redelijk goed afgelopen. Gelukkig maar.

Het gevolg is wel dat Robin nu wat minder enthousiast is over zijn geplande solo-doorsteek door Iran.

Vraag namens Robin (en zijn ouders): zijn er op dit moment fietsers onderweg in oost Turkije richting Iran waar Robin zich bij zou kunnen aansluiten?

[De tovenaar]

Aha, nou weet ik wie die andere 'Minko' is...

Mijn Duitse tochtgenoot voor een paar dagen op mijn fietstocht langs de Donau, Christian, mailde me een poosje terug een grappig voorval:

Christian kwam na een lange tocht door Roemenie aan op de camping in Ruse, Bulgarije en ontdekte een zelfde soort tent en fiets als de mijne. Toen hij hoorde dat het een Nederlandse fietser was, die in het plaatselijke internetcaf? zat, ging hij ervan uit dat ik het was (ik was immers onderweg naar Bulgarije) en spoedde zich naar het internetcaf? om mij te ontmoeten. Daar aangekomen bleek het echter een andere 'Minko' te gaan, 20 jaar oud en op weg naar India.

PS
foto's van mijn tocht door de Balkan zijn te zien op
http://wizardofoh.nl/2005

[Dick en Els]

Allerbeste allemaal,

Op 8 augustus heb ik op dit forum dit bericht geplaatst over Robin Aalst.
Robin Aalst zie deze link fietst van Almere naar Calcutta.

Tijdens zijn reis is Robin, in het oosten van Turkije, van de weg gedrukt door drie mannen in een auto en heeft hij zijn fiets en spullen in moeten leveren.
Meer beduusd dan geschrokken heeft hij, met hulp van mensen in een achteropkomende auto, nauwelijks drie uur later, AL zijn spullen weer teruggekregen.
Robin is niet gewond.
Er zat een slag in zijn wiel.
Meer niet.

Robin is zelf eigenlijk ook niet zo geschrokken vertelt hij.
Maar - zo vertelt hij - is wel meer gaan twijfelen over bepaalde trajecten in zijn plan. Die twijfel - zo vertelt hij - wordt nogal versterkt door hoe andere mensen op zijn 'avontuur' reageren. Daar is hij - zo vertelt hij - onzekerder van geworden.
Meer niet.

Zo is de feitelijke situatie.
Niets meer en niets minder.

Vandaag kreeg ik een e-mail van iemand die, tijdens een fietsweekend met leden van de Wereldfietser, een veel spannender versie van dit verhaal gehoord had.
Dat verbaasde mij nogal.
Misschien kunnen we in het vervolg iets met elkaar afspreken:
Dat we dit soort verhalen ALLEEN verspreiden wanneer we de feiten UIT DE EERSTE HAND hebben. Misschien kunnen we dan ook afspreken dat we aan die verhalen dan verder ook niets toevoegen. Geen veronderstellingen of waarschijnlijkheden, geen eigen aanvullingen. Geen spannendmakerijen.

Binnenkort vertelt Robin in zijn hoekje op de website van Stichting Klein Verzet zijn eigen versie van zijn avontuur.


Tot dan?
Dick Verschuur