Wat drijft jou tot reizen?

[Wereldfietser beheer]

Name: janwillem

Email: jan-willem@dewarande.nl

Hallo Wereldfietsers!
Laat ik me eerst even voorstellen. Ik ben Jan willem, 18 jr, europa-fietser en toekomend wereldfietser. Als eindwerkstuk voor school heb ik thema 'reizen' genomen, met als onderzoeksvraag: "Wat drijft jou tot reizen?"
Bijvoorbeeld, doe je het voor de natuur, de ontmoetingen, of heb je nieuwsgierigheid naar de wereld? (Liefdes)verdriet?
(Wat was de rede voor je eerste reis?)
Jullie zouden me erg helpen met mijn werkstuk, en ik ben zelf ook erg benieuwd wat andermans redenen zijn om verre fietstochten te maken.

Met vriendelijke groet,
Jan willem Overmars

[Wereldfietser beheer]

Name: Anonymous

Het grote waarom van het reizen... . Ja, een beetje vluchten, je dromen achterna. De Duitsers hebben er wel een mooi woord voord, 'fernweh' Het omgekeerde van heimwee dus. Verlangen naar dat wat achter de einder ligt, altijd daar willen zijn waar je niet bent. Dat is een verlangen dat nooit geheel en al bevredigt kan worden en het steekt bij mij om de zoveel tijd weer de kop op.
--- --- --- --- --- --- --- --- ---

[Wereldfietser beheer]

Name: Yvonne

Email: espi@dds.nl

Leuke vraag.. ik denk dat je al een heel eind komt door
- oude nummers van de Wereldfietser te lezen
- naar de webstek www.phred.org te gaan en het archief van Touring door te spitten.. dit is een Amerikaanse discussielijst met erg veel verkeer.. er is vast wel het e.e.a. over geschreven.

Voor wat mij aangaat, het begon met een drift.. jaloezie op anderen die op vakantie konden terwijl ik thuis 'veroordeeld' was tot boeken lezen.
Nu ik zelfs ontdekt heb dat je soms te veel kunt reizen (prefereer maximaal 6 maanden boven 1 jaar) denk ik wel eens wat vaker na over waarom je wilt reizen. Om de wereld te zien was altijd het antwoord. Nou ja, maar sommige landen zijn veiliger dan andere en zelfs in je eigen land kun je veel nieuwe dingen ontdekken.. vandaar dat het me nu ook leuk lijkt om me in de toekomst wat meer op Europa te concentreren ipv de wijde, gevaarlijke wereld.
Het speelt bij mij ook erg mee dat ik Esperantist ben.. daarmee ben ik toch ook altijd een klein beetje familie van mensen die ik opzoek en ga ik naar landen waar ik anders niet zo snel zou komen, dus dit jaar naar Brazilië.

Kortom een vraag die op het eerste gezicht heel eenvoudig te beantwoorden is, maar gaandeweg moeilijker wordt.

Een vraag van een familielid was of een lange wereldreis niet te veel op vluchten lijkt.. wat is jullie gedachtengang hierover?

Yvonne

--- --- --- --- --- --- --- --- ---

[Sebastian van den Bergen]

Hoi Jan Willem,

Allereerst wil ik je bedanken voor deze intressante en leuke vraag: "Wat drijft jou tot reizen?".

Mijn persoonlijke (korte) antwoord:
Nieuwsgierigheid naar de wereld buiten onze eigen "thuis"-omgeving. Het ontvluchten van alles wat je tegenstaat in je dagelijkse leven. Het verkrijgen van nieuwe inzichten en een nieuwe kijk op je leven. Wellicht een zoeken naar een soort balans? In mijn geval ook zeker de liefde voor het fietsen an sich. Fietsreizen heeft een grote aantrekkingskracht op mij vanwegen het feit dat je het doet op eigen kracht.

Bovenstaande goldt eigenlijk grotendeels ook al voor de eerste reis.

Gegroet,
Sebastian

[Leon]

Name: janwillem

"Wat drijft jou tot reizen?"
(Wat was de reden voor je eerste reis?)

Volgens mij is een groot deel van de fietsreizigers uiteindelijk op zoek naar zichzelf; ik ben geen uitzondering.
Zelf had ik nauwelijks een eerste reis want de reden voor mijn eerste zelfstandige fietstocht was dat ik naar de kleuterschool moest. Later werden de tochten steeds langer: 1 km, 2 km, .....

Leon

[ilse]

Mijn eerste reis (2 maanden zuid- en oost Afrika) is mijn meest indrukwekkende. Het was een solo backpackers reis, maar niet op de fiets. Ik was een aantal jaar ernstig ziek en op een gegeven moment ging de knop op. Ik besloot dat ik Afrika wilde zien (ik noemde het Afrika, terwijl het natuurlijk een machtig groot continent is, waarin je landen en gebieden veelal niet met elkaar kunt vergelijken). Daarvoor moest ik eerst beter worden. Wat in mijn geval betekende 20 kilo aankomen. Het doel werd beter worden ipv verder afvallen, zodat ik naar 'Afrika' kon. Ik was 19 toen ik vertrok, waarbij mijn achterblijvende omgeving de nodige angsten hadden.

Sindsdien ben ik geinfecteerd met het reisvirus. Ergens ben ik als de dood vast te roesten en dag in dag uit hetzelfde te doen. Stel je voor je bent 50 (ben nu 23), hebt je hele leven hard gewerkt en dat was het. Zonde. Daar gingen je mogelijkheden. Mensen ontmoeten, versteld van dat andere normen en waarden net zo goed wel/ niet functioneren. Maar misschien is het ook wel dat ik het nodig heb tegen mezelf te kunnen zeggen: he hiertoe ben ik in staat. Ik kan voor mezelf zorgen en lol hebben, terwijl ik solo kampeer. Ik kan het gevecht met mezelf en de omstandigheden aan (want op reis zijn is niet altijd leuk), maar vooral de ontmoetingen met andere mensen. Zowel reizigers als de lokale bevolking is verslavend.
Ik weet niet wat het precies is, het is geen echt vluchten (in de zin van van jezelf weg of de samenleving). Misschien ook wel de angst dingen niet te doen, waar ik dus later spijt van krijg. Bang oud te worden, zonder indrukwekkende ervaringen???

Succes met je werkstuk