door
gyorpb » ma 05 mar, 2012 16:08
Na ooit eens over het stuur te zijn gevlogen bij een noodstop ook maar eens gaan lezen hoe dat nou eigenlijk écht moet, remmen op een fiets, rem ik tegenwoordig vrijwel uitsluitend met de voorrem. De achterrem is voor afdalingen, om afwisselend voor en achter te kunnen remmen zodat de velgen niet te heet worden.
Over gebruiken van voor- of achterrem op een fiets bestaan heel veel misverstanden, ontstaan door het volgen van "gezond" verstand dat, zoals zo vaak, bij nader inzien helemaal niet zo gezond blijkt te zijn. Gelukkig zijn deze misverstanden bij een klein beetje nadenken snel de wereld uit te helpen.
Inderdaad is de eerste stap het aanleren van goeie remtechniek en het afleren van de reflex om bij een noodstop meteen maar de rem(men) maximaal in te knijpen. Helaas ontbeert een fiets het ABS dat tegenwoordig de meeste auto's in bedwang houdt bij een noodstop, maar als generaties coureurs (op auto of fiets is om het even) hebben kunnen aanleren om zonder zulke technische snufjes flink in de ankers te gaan zonder blokkerende wielen, kunnen we dat allemaal.
Voorrem rechts of links is een discussie waarin ik me niet meng. Mag iedereen natuurlijk lekker zelf weten en is mijns inziens net zo persoonlijk als de kleur van de kleding. Mijn voorrem zit links, en dat bevalt me prima om de simpele reden dat daarmee elke hand zijn taak heeft: links is remmen en rechts is (STI) schakelen.
Als laatste is er het puntje van dicht op elkaar fietsen: net als alle andere zaken is het een kwestie van afwegen. Er zijn voordelen aan het treintje rijden in elkaars wiel, maar er kleven ook risico's aan. Profs nemen dat risico (en vele andere) voor lief omwille van de hoogst mogelijke snelheid; wij gewone stervelingen moeten ons afvragen of het het wel waard is.
Goed in een wiel hangen is nog een hele kunst, en die beheerst lang niet iedereen. Ik houd er in ieder geval niet van, domweg omdat ik het niet vertrouw. Ik heb al té vaak meegemaakt dat er door de meest sukkelige oorzaken bij het rijden in groepen botsingen ontstaan, zoals bijvoorbeeld onuitgesproken onenigheid over het al dan niet gehoorzamen van (rode) stoplichten bij verkeersvrije kruisingen. En om de één of andere reden blijken dan onveranderlijk de "doorrijders" massaal achter de "stoppers" te zitten in zo'n groep.
Bij fietsen probeer ik dezelfde vuistregel aan te houden als bij skiën: ik wil het punt kunnen zien waar ik kan stilstaan.
.tsooJ