door
AB » za 18 feb, 2012 12:38
Ik vergelijk het wel eens met schaatsers. Als schaatsers niet goed in vorm zijn, ligt het altijd aan de schaatsen.
Of dat ze een hypermoderne schoen op maat laten maken, van het duurste leer en het beste thermoplastische contrefort.... want ja, de sportorthopeed die zal het wel weten. Stappen ze op het ijs, al het gevoel weg, blijkt dat ze er niets mee kunnen en maar weer hun oude vikingkjes pakken.
Voor mij heeft een maatfiets altijd een hoog mythisch gehalte, wordt vaak verwezen naar "het goede gevoel" zonder dat dat in cijfers wordt onderbouwt . Alsof er voor ieder persoon een ideale fietsgeometrie bestaat.
Ik ben meer van de school dat je na een tijdje zoeken en meten en veeeele kilometers fietsen je lichaam zich wel nestelt/vormt naar de "ideale situatie". Uitgangspunt grofweg hak met gestrekt been op pedaal bepaalt zadelhoogte, stand zadel tov bracket waarbij knie loodrecht boven pedaal, liefst met zo weinig mogelijk setback, mate van aerodynamica/comfort bepaalt lengte zadel-stuur.... dit soort regeltjes zal ieder voor zichzelf (met vallen en opstaan) uitzoeken. Er bestaan vele experts die video-analyses uitvoeren en tegen flink wat eurie je iets wijs zullen maken.
Dit proces van zoeken en nestelen zul je ook met een maatfiets hebben.
Fysiologisch ben ik niet zo overtuigd van een maatfiets. Sterker nog, als je een aantal verschillende fietsen hebt met verschillende houdingen (binnen bepaalde marges, afhankelijk van doeleinde fiets), en op al die fietsen flink wat uurtjes doorbrengt zal er niet een situatie zal ontstaan waarin je lichaam zich helemaal vastroest in een bepaalde houding (trainen=verstoren)..... Vastroesten maakt blessure gevoelig en geeft uiteindelijk nauwelijks effect op conditieverbetering.
specifieke onderdeelwensen of rare lichaamsverhoudingen / blessureklachten daargelaten.
Aan de andere kant als je sterk in een maatfiets gelooft, moet je het vooral doen. Niets mis met een positief placebootje op zijn tijd.
