door
Wim » vr 15 jan, 2010 21:28
Ik heb er vorig jaar een half jaar gewerkt (in Jerusalem) en behalve rond Jeruzalem niet gefietst maar wel rondgereisd. De kuststrook is erg dichtbevolkt, en daarmee niet zo'n idylle. In noord Israel is dat wat minder het geval, en is het daarmee wat leuker. Wel moet je je realiseren dat daar hier en daar een grote arabische bevolking zit die jou voor Israelier zal aanzien. Dat kan betekenen dat je een steen naar je hoofd krijgt, maar het hoeft niet. De bergrug tussen de laagvlakte en de rivier de Jordaan in het oosten is ruwweg Palestijns gebied, met als grote uitzondering natuurlijk de deels betwiste streek rond Jeruzalem. Die Westbank is heel mooi, maar wel alleen als je van woestijn houdt. De veiligheidsituatie verschilt erg, omdat het gebied deels onder Israelisch bestuur staat, deels onder Palestijns, en deels gemengd. Je moet echt weten waar je bent. De heuvels ten westen van Jeruzalem was waar ik zelf ging fietsen en het is er fantastisch mooi. Ten noorden en ten zuiden zijn er dichtbevolkte Palestijnse gebieden, die je deels beter kunt mijden omdat je voor Israelier zult worden aangezien. Tot slot is er daar de weg naar het oosten naar de Dode Zee. Het grootste gedeelte kun je daar prima fietsen omdat er een giga vluchtstrook is, maar een gedeelte is dat niet het geval en is het druk en erg gevaarlijk. Ik durfde het niet.
Het mooiste vond ik zelf de Negev woestijn verder naar het zuiden, met oude prehistorische Tels van 5000 jaar oud, perfect opgegraven Romeinse en Byzantijnse woestijnsteden, sporen van oude karavaanroutes, en wat niet al. Er zijn overal in Israel veel zeer bijzondere archaeologische resten, en de archeologische dienst is er erg goed. De monumenten worden goed geconserveerd en zijn prima toegankelijk. Dit geldt niet alleen voor Joodse monumenten, maar evenzeer voor de Romeinse/Byzantijnse dingen, als ook voor de latere Islamitische resten.
In het zuiden is er een oostelijke weg vanaf de Dode Zee naar het zuiden, maar de middelste weg dwars door de Negev en via de gigantische krater van Mitspe Ramon is veel mooier, echt sprookjesachtig mooi. De wegen hebben hier vrijwel overal brede vluchtstroken. Bedenk je wel dat dit gebied zomers heel erg heet kan zijn, en 's winters last heeft van overstromingen. Eilat is weerzinwekkend lelijk en smakeloos.
Fitsen was erg ongebruikelijk in Israel, omdat het er de helft van het jaar echt heel heet is, en omdat het hier en daar ook erg steil kan zijn. Wel is fietsen nu veel poipulairder en worden er in hoog tempo fietsroutes aangelegd en uitgezet. Het is echter wel eerder een mtb dan een wegfiets land. Dat heeft ook te maken met de automobilisten. Er zijn niet veel auto's (per hoofd de helftvan w Europa) en er wodt niet eens hard gereden. Maar veel automobilisten lijken hun ogen dicht te hebben, of last te hebben van een chronisch probleem in dit land: botte horkerige omgangsvormen. Zelf fietste ik het liefst op zaterdag, als de helft van de bevolking van zichzelf niet mag autorijden.
Ik had geen enkel moment het gevoel dat het een gevaarlijk land is. Natuurlijk zie je veiligheidsmaatregelen, maar die zijn toch vaak relatief onzichtbaar en low key gehouden. Je kunt zonder enig probleem ook 's avonds over straat. Er zijn veel Europese en Amerikaanse steden waar je met veel meer recht je zorgen moet maken.
Aan de politieke spannnigen ontkom je niet. Ik zat er tijdens de Gaza oorlog, en hoewel ik me nooit in gevaar voelde werd het me na verloop van tijd toch teveel. Mijn Israelische vrienden zaten daar zelf ook enorm mee, hadden kinderen die er vochten, wsiten atuurlijk uit zeer eigebn ervaringe hoe gruwelijk oorlog was, hadden reserves over de rechtvaardiging van deze oorlog, wisten ook niet hoe het anders moest, en gingen de discyssie bepaald niet uit de weg. Kortom, het was heel intens. Als je gewoon door het land fietst heb je daar mischien minder mee te maken, maar bijvoorbeeld in de Negev (met veel Russische immigranten) kun je zomaar de meest onwaarschijnlijk oorlogszuchtige types tegenkomen. Maar elders kom je ook heel andere zeer vredelievende gropen tegen, vooral onder de nakomelingen van de eerste immigratie golf van midden Europese socialistische zionisten, of ook onder diegenen wier families al eeuwen in Palestina woonden, en onder het Ottomaanse Rijk gewend waren samen met Christenen en Arabieren te leven.
Vorig jaar nam El Al de fiets gratis mee. Ik heb geen idee of ze dat nog doen, maar het was toen een bewuste politiek on het fietstourisme te bevorderen. Ze waren er heel voorzichtig mee.
Wim
