za 16 okt, 2010 16:55
Louise Cornelis
Afzien voor beginners
Met een grote groep op de fiets door Afrika
Uitgeverij Totemboek
ISBN 978-90-77557-63-1
Via het forum kom ik af en toe fietsboeken op het spoor. Zo ook deze die je kon bestellen via ww.afzienvoorbeginners.nl. Als ik bestel dan vraag ik vaak of ze er iets in willen zetten. Maar bij dit boekje moet je daarvoor betalen en belette me bijna om op de ‘bevestig’ knop te klikken. Dan maar zonder handtekening en ik heb er geen spijt van. Het bijna 100 pagina’s tellende boekje heb ik dan ook in één ruk uitgelezen.
Het is geen fiets-reis-boek zoals ik dat gewend ben. Het is eigenlijk een groot essay over afzien. Bij deze term denk ik altijd aan het gevoel dat ik heb als ik weer een groter-dan-10% helling op stoemp met mijn beladen fiets. Maar na het lezen van dit boekje weet ik dat je op veel meer manieren kunt afzien. Manieren die ik ook veel gedaan heb, maar waarbij ik me nooit realiseerde dat dit ook afzien is. Daarnaast is het boekje ook een groot deel zelfreflectie en evaluatie van de reis die beschreven wordt.
Het eerste hoofdstuk begint met het relativerend vermogen dat we allemaal hebben. ‘Het afzien valt wel mee.’ Niet op het moment maar zeker achteraf. Het tweede deel gaat over flow. Ze heeft een aardige analyse van dit gevoel wat we allemaal wel willen ervaren en hoe je dit het beste kan ervaren. Het derde hoofdstuk gaat over grenzen stellen. We zijn er meestal zelf bij en laten het gebeuren. Maar in feite ben je zelf verantwoordelijk voor wat je wilt afzien. Hoofdstuk vier gaat over het groepsproces. Een heel herkenbaar hoofdstuk voor een ex-Cycletours reiziger. Daar duurde het ‘verplichte’ samenzijn altijd maar twee weken. Binnen deze periode weet je de ergernissen nog in te slikken. Zij waren als groep enkele maanden bij elkaar en dat doet wat met mensen. Tenslotte is er nog een apart hoofdstuk over Ethiopië.
Alle hoofdstukken zijn rijk belegd met stukjes reisverslag. En dit maakt het juist zo aangenaam om te lezen. Een stukje reflectie of theorie en dan een stuk reisverslag dat het belicht. Het geeft mij een heel goed beeld hoe het is om met zo’n groepsreis mee te gaan. Iets wat ik na het lezen van dit boek niet snel zal doen. Want als ik dagelijks 150+ kilometers moet fietsen, dan wil ik bijvoorbeeld niet dat het eten op rantsoen is. Het boekje geeft me ook een goed beeld hoe het is om in Afrika te fietsen. Dat lijkt me wel wat en zet ik zeker op mijn lijstje.
Het boek eindigt met een verrassende conclusie over afzien. Met een stukje toelichting. Die verklap ik niet, die moet je zelf maar lezen.
Als ik een nadeel zou moeten noemen, dan is dit het kleine aantal foto’s. Ik hou van plaatjes. Plaatjes zeggen mij echt meer dan 1000 woorden. Afzien wordt voor mij in dit boek geïllustreerd door de foto van iemand die een geul om een tentje aan het graven is dat in een sloot lijkt te zijn opgezet. Kostelijk! Gelukkig zijn op de site wel meer foto’s te zien.
Wil je meer weten over het fietsen in Afrika echt is, dan kan ik je aanraden om je te abonneren op de nieuwsbrief van The Big Afrika Cycle die ik telkens met veel plezier lees.
Afzien voor beginners
Met een grote groep op de fiets door Afrika
Uitgeverij Totemboek
ISBN 978-90-77557-63-1
Via het forum kom ik af en toe fietsboeken op het spoor. Zo ook deze die je kon bestellen via ww.afzienvoorbeginners.nl. Als ik bestel dan vraag ik vaak of ze er iets in willen zetten. Maar bij dit boekje moet je daarvoor betalen en belette me bijna om op de ‘bevestig’ knop te klikken. Dan maar zonder handtekening en ik heb er geen spijt van. Het bijna 100 pagina’s tellende boekje heb ik dan ook in één ruk uitgelezen.
Het is geen fiets-reis-boek zoals ik dat gewend ben. Het is eigenlijk een groot essay over afzien. Bij deze term denk ik altijd aan het gevoel dat ik heb als ik weer een groter-dan-10% helling op stoemp met mijn beladen fiets. Maar na het lezen van dit boekje weet ik dat je op veel meer manieren kunt afzien. Manieren die ik ook veel gedaan heb, maar waarbij ik me nooit realiseerde dat dit ook afzien is. Daarnaast is het boekje ook een groot deel zelfreflectie en evaluatie van de reis die beschreven wordt.
Het eerste hoofdstuk begint met het relativerend vermogen dat we allemaal hebben. ‘Het afzien valt wel mee.’ Niet op het moment maar zeker achteraf. Het tweede deel gaat over flow. Ze heeft een aardige analyse van dit gevoel wat we allemaal wel willen ervaren en hoe je dit het beste kan ervaren. Het derde hoofdstuk gaat over grenzen stellen. We zijn er meestal zelf bij en laten het gebeuren. Maar in feite ben je zelf verantwoordelijk voor wat je wilt afzien. Hoofdstuk vier gaat over het groepsproces. Een heel herkenbaar hoofdstuk voor een ex-Cycletours reiziger. Daar duurde het ‘verplichte’ samenzijn altijd maar twee weken. Binnen deze periode weet je de ergernissen nog in te slikken. Zij waren als groep enkele maanden bij elkaar en dat doet wat met mensen. Tenslotte is er nog een apart hoofdstuk over Ethiopië.
Alle hoofdstukken zijn rijk belegd met stukjes reisverslag. En dit maakt het juist zo aangenaam om te lezen. Een stukje reflectie of theorie en dan een stuk reisverslag dat het belicht. Het geeft mij een heel goed beeld hoe het is om met zo’n groepsreis mee te gaan. Iets wat ik na het lezen van dit boek niet snel zal doen. Want als ik dagelijks 150+ kilometers moet fietsen, dan wil ik bijvoorbeeld niet dat het eten op rantsoen is. Het boekje geeft me ook een goed beeld hoe het is om in Afrika te fietsen. Dat lijkt me wel wat en zet ik zeker op mijn lijstje.
Het boek eindigt met een verrassende conclusie over afzien. Met een stukje toelichting. Die verklap ik niet, die moet je zelf maar lezen.
Als ik een nadeel zou moeten noemen, dan is dit het kleine aantal foto’s. Ik hou van plaatjes. Plaatjes zeggen mij echt meer dan 1000 woorden. Afzien wordt voor mij in dit boek geïllustreerd door de foto van iemand die een geul om een tentje aan het graven is dat in een sloot lijkt te zijn opgezet. Kostelijk! Gelukkig zijn op de site wel meer foto’s te zien.
Wil je meer weten over het fietsen in Afrika echt is, dan kan ik je aanraden om je te abonneren op de nieuwsbrief van The Big Afrika Cycle die ik telkens met veel plezier lees.
