wo 08 sep, 2010 10:32
Ik heb op zaterdag 4 september j.l. een mooie fietstocht gemaakt, ditmaal van Zwolle naar Apeldoorn. Eerst per trein erheen. Stralend zonnig weer met noordenwind, dus in de rug. Als molenliefhebber heb ik daarbij negen molens bezocht en gefotografeerd.
Op de oude stalen boogbrug de IJssel overgestoken. Links in de verte is een nieuwe spoorbrug van de Hanzelijn in aanbouw. Waarom heeft men de spoorlijn niet vanaf Kampen doorgetrokken, wat volgens mij naar Lelystad veel korter en goedkoper is?
De weg naar het historische stadje Hattem was vanaf de nieuwe spoorbrug opgebroken tot onder de Dijkpoort aan toe, wat lopen of over los grond met puin fietsen betekende. In Hattem bezocht ik mijn tante, 86 jaar oud en weduwe van mijn in 2007 overleden oom Felix, de broer van mijn vader. Zij hebben al sinds 1957 in het naburige Wapenveld gewoond, waarvoor oom Felix in dat jaar een heel mooi huis liet bouwen. Omgeven door een prachtige tuin en van daaruit wandelde je zó de Veluwse bossen in. Hij was adjunct-directeur van een groot bedrijf in Hasselt. Nog in 2000 hebben zij samen met ons gezellig gekampeerd aan de Moezel in Duitsland. Maar tja, als je wat ouder word, ontvallen er veel mensen om ons heen. Moeilijk te aanvaarden, wat ook voor iedereen geldt. Het huis in Wapenveld is verkocht en tante woont nu in een appartement op drie hoog, vanwaar er een mooi uitzicht is over Hattem, met molen De Fortuin en de oude kerk op één zichtlijn.
Na het bezoek de watermolen van Molecaten opgezocht. Heerlijk gefietst in de Veluwse bossen met de geuren van oude beuken, paddestoelen en zandgronden. Deze watermolen leek met zijn kerkramen meer op een kapelletje. Ik fietste verder naar Wapenveld om het huis van oom Felix nog eens te zien, ook al was het verkocht. Gewoon herinneringen ophalen. Het is aan een zijweggetje, die schuin tegenover molen De Vlijt op de Groteweg uitkomt, de doorgaande drukke weg naar Heerde. Maar…. met grote schrik constateerde ik dat het mooie huis van Felix nu gesloopt is en nu staat er een nieuw huis ter plaatse. Alsof het een wegwerpverpakking is. Enige troost voor mij is dat dit huis hetzelfde model en formaat had als mijn tweede huis in Zweden, al is hij van hout en traditioneel Zweeds rood geschilderd. Ook met de ingangsportiek ongeveer in het midden.
Op de Google Maps staat het huis van Felix er nog. In de jaren ’70 en ’80 logeerde ik wel vaker bij hem, om vandaar uit fietstochten te maken, of met zijn speedboot een tochtje over de IJssel te maken. Wég familieherinneringen, gewoon afgesneden! Rücksichtlos ausradiert! Ik word er niet goed van en meteen fietste ik door naar De Vlijt. Even ten oosten van Heerde ligt de Villa Borchgrave aan de Kerkdijk 2, waar mijn grootmoeder, dus ook Felix’ moeder, woonde en in 1967 is overleden. Als jochie van tot 16 jaar ben ik daar meerdere malen op bezoek geweest, sindsdien heb ik dat huis niet meer gezien. Sterk bijgebleven is dat ze in de rolstoel in een gang moest huilen en – doordat haar spraakvermogen door herseninfarct was aangetast – nauwelijks kon uitbrengen: Joop.... (Joop is mijn vader, die in 1963 overleed, dus vier jaar voor oma) en dat ze het zo erg vond dat haar zoon eerder moest gaan dan zij. Dat is ook erg voor een moeder.
Er stonden teveel bomen om de villa behoorlijk te fotograferen. Het huis uit 1865 is een rijksmonument. Het hek bovenop het bruggetje was gesloten en geen reactie bij het aanbellen naast een intercom met camera in een zuil. Een overbuurvrouw kwam aanlopen, ik legde haar uit dat ik goede bedoelingen had en klom om het hek heen om foto’s te maken en dan stond ik weer op de Kerkdijk. “U bent mijn getuige hoor!” Zij herinnert zich nog dat Borchgrave in de jaren zestig een verzorgingshuis is geweest.
Dan doorgefietst naar Veessen met de molen, die daar zo fraai aan de IJssel staat. Fietsen over de landschappelijk mooie IJsseldijk is niks meer aan, zovéél motorrijders, met name Harley Davidson's, scheuren daar met tientallen tegelijk om lekker in de bochten scheef te hangen. Dan maar weer van de dijk af bij Oene.
Halverwege Epe sloeg ik linksaf, langs het Apeldoornse Kanaal. Vaassen heeft bij de katholieke kerk een lommerrijke entree met een kapot gereden smeedijzeren hek. Er heeft een auto zeker te hard uit een bocht gevlogen. Stommeling.
Het fraaie kasteel Cannenburgh stond helaas in de steigers en in het koetshuis was een chique trouwreceptie. Geen toegang. Hier woonde in de 16e eeuw Maarten van Rossum (niet te verwarren met die nooit lachende Maarten van Rossem op de TV), welke hier in Gelderland nog wordt gelauwerd, maar volgens de Hollandse gewesten was hij daarentegen een schurk in dienst van de hertog van Gelre, die veel dorpen heeft platgebrand en de bevolking uitgemoord, zoals Soest. De Saddam van Gelderland.
Mijn bidonhouder is gebroken. Gelukkig is er een grote fietsenzaak op de hoek vlakbij het kasteel, waar ik een nieuwe bidonhouder van hetzelfde model kon kopen. Die zaak met de zeer uitgebreide assortimenten kan ik jullie aanbevelen. Nog eventjes gegeten bij een snackbar. En dan nog foto’s genomen van de Wenumer watermolen en de grondzeiler van Vorderman, waarna ik richting Apeldoorn doorfietste. In een weiland een stel hagelwitte ezels met zwarte stippen gezien. Het paleis Het Loo had ik nog nooit gezien en dit is ongetwijfeld het grootste paleis van Nederland. Die Naald, welke bekend is van de aanslag op Koninginnedag 2009. Alles is nu hersteld, niets van te zien. Op station Apeldoorn nam ik om 17.36 uur de trein naar huis. Al met al heb ik 81 kilometer gefietst onder prachtige zonnige weersomstandigheden!
En voor ik vergeet te zeggen: ik heb totaal geen enkele landkaart gebruikt! TomTom zit in mijn hoofd.
Kijk voor foto’s op http://www.mijnalbum.nl/Album=R4HK83FL
Op de oude stalen boogbrug de IJssel overgestoken. Links in de verte is een nieuwe spoorbrug van de Hanzelijn in aanbouw. Waarom heeft men de spoorlijn niet vanaf Kampen doorgetrokken, wat volgens mij naar Lelystad veel korter en goedkoper is?
De weg naar het historische stadje Hattem was vanaf de nieuwe spoorbrug opgebroken tot onder de Dijkpoort aan toe, wat lopen of over los grond met puin fietsen betekende. In Hattem bezocht ik mijn tante, 86 jaar oud en weduwe van mijn in 2007 overleden oom Felix, de broer van mijn vader. Zij hebben al sinds 1957 in het naburige Wapenveld gewoond, waarvoor oom Felix in dat jaar een heel mooi huis liet bouwen. Omgeven door een prachtige tuin en van daaruit wandelde je zó de Veluwse bossen in. Hij was adjunct-directeur van een groot bedrijf in Hasselt. Nog in 2000 hebben zij samen met ons gezellig gekampeerd aan de Moezel in Duitsland. Maar tja, als je wat ouder word, ontvallen er veel mensen om ons heen. Moeilijk te aanvaarden, wat ook voor iedereen geldt. Het huis in Wapenveld is verkocht en tante woont nu in een appartement op drie hoog, vanwaar er een mooi uitzicht is over Hattem, met molen De Fortuin en de oude kerk op één zichtlijn.
Na het bezoek de watermolen van Molecaten opgezocht. Heerlijk gefietst in de Veluwse bossen met de geuren van oude beuken, paddestoelen en zandgronden. Deze watermolen leek met zijn kerkramen meer op een kapelletje. Ik fietste verder naar Wapenveld om het huis van oom Felix nog eens te zien, ook al was het verkocht. Gewoon herinneringen ophalen. Het is aan een zijweggetje, die schuin tegenover molen De Vlijt op de Groteweg uitkomt, de doorgaande drukke weg naar Heerde. Maar…. met grote schrik constateerde ik dat het mooie huis van Felix nu gesloopt is en nu staat er een nieuw huis ter plaatse. Alsof het een wegwerpverpakking is. Enige troost voor mij is dat dit huis hetzelfde model en formaat had als mijn tweede huis in Zweden, al is hij van hout en traditioneel Zweeds rood geschilderd. Ook met de ingangsportiek ongeveer in het midden.
Op de Google Maps staat het huis van Felix er nog. In de jaren ’70 en ’80 logeerde ik wel vaker bij hem, om vandaar uit fietstochten te maken, of met zijn speedboot een tochtje over de IJssel te maken. Wég familieherinneringen, gewoon afgesneden! Rücksichtlos ausradiert! Ik word er niet goed van en meteen fietste ik door naar De Vlijt. Even ten oosten van Heerde ligt de Villa Borchgrave aan de Kerkdijk 2, waar mijn grootmoeder, dus ook Felix’ moeder, woonde en in 1967 is overleden. Als jochie van tot 16 jaar ben ik daar meerdere malen op bezoek geweest, sindsdien heb ik dat huis niet meer gezien. Sterk bijgebleven is dat ze in de rolstoel in een gang moest huilen en – doordat haar spraakvermogen door herseninfarct was aangetast – nauwelijks kon uitbrengen: Joop.... (Joop is mijn vader, die in 1963 overleed, dus vier jaar voor oma) en dat ze het zo erg vond dat haar zoon eerder moest gaan dan zij. Dat is ook erg voor een moeder.
Er stonden teveel bomen om de villa behoorlijk te fotograferen. Het huis uit 1865 is een rijksmonument. Het hek bovenop het bruggetje was gesloten en geen reactie bij het aanbellen naast een intercom met camera in een zuil. Een overbuurvrouw kwam aanlopen, ik legde haar uit dat ik goede bedoelingen had en klom om het hek heen om foto’s te maken en dan stond ik weer op de Kerkdijk. “U bent mijn getuige hoor!” Zij herinnert zich nog dat Borchgrave in de jaren zestig een verzorgingshuis is geweest.
Dan doorgefietst naar Veessen met de molen, die daar zo fraai aan de IJssel staat. Fietsen over de landschappelijk mooie IJsseldijk is niks meer aan, zovéél motorrijders, met name Harley Davidson's, scheuren daar met tientallen tegelijk om lekker in de bochten scheef te hangen. Dan maar weer van de dijk af bij Oene.
Halverwege Epe sloeg ik linksaf, langs het Apeldoornse Kanaal. Vaassen heeft bij de katholieke kerk een lommerrijke entree met een kapot gereden smeedijzeren hek. Er heeft een auto zeker te hard uit een bocht gevlogen. Stommeling.
Het fraaie kasteel Cannenburgh stond helaas in de steigers en in het koetshuis was een chique trouwreceptie. Geen toegang. Hier woonde in de 16e eeuw Maarten van Rossum (niet te verwarren met die nooit lachende Maarten van Rossem op de TV), welke hier in Gelderland nog wordt gelauwerd, maar volgens de Hollandse gewesten was hij daarentegen een schurk in dienst van de hertog van Gelre, die veel dorpen heeft platgebrand en de bevolking uitgemoord, zoals Soest. De Saddam van Gelderland.
Mijn bidonhouder is gebroken. Gelukkig is er een grote fietsenzaak op de hoek vlakbij het kasteel, waar ik een nieuwe bidonhouder van hetzelfde model kon kopen. Die zaak met de zeer uitgebreide assortimenten kan ik jullie aanbevelen. Nog eventjes gegeten bij een snackbar. En dan nog foto’s genomen van de Wenumer watermolen en de grondzeiler van Vorderman, waarna ik richting Apeldoorn doorfietste. In een weiland een stel hagelwitte ezels met zwarte stippen gezien. Het paleis Het Loo had ik nog nooit gezien en dit is ongetwijfeld het grootste paleis van Nederland. Die Naald, welke bekend is van de aanslag op Koninginnedag 2009. Alles is nu hersteld, niets van te zien. Op station Apeldoorn nam ik om 17.36 uur de trein naar huis. Al met al heb ik 81 kilometer gefietst onder prachtige zonnige weersomstandigheden!
En voor ik vergeet te zeggen: ik heb totaal geen enkele landkaart gebruikt! TomTom zit in mijn hoofd.
Kijk voor foto’s op http://www.mijnalbum.nl/Album=R4HK83FL
