Ik heb ook vandaag eindelijk heerlijk echt gefietst. Zonnig met wat sluierbewolking, vrijwel windstil. Net boven het vriespunt. Het zonnetje voelde warm op mijn wangen aan. In de verte kronkelde de rook van de Eemscentrale nagenoeg vertikaal. De molens van Pieterburen en Onderdendam stonden elk met vier vol uitgespannen zeilen te wachten op een zuchtje wind. Ik fietste met omwegen naar Winsum, camera mee.
Maar op de terugweg hoorde ik iets kraken in het traphuis. Enkele kogeltjes stuiterden vrolijk op het wegdek rond! De trapas scheef en los, wat is er aan de hand? Met veel moeite nog 11 km naar huis gefietst, de ketting liep telkens beurtelings over de drie voorbladen. Bij Ranum schoot een wielrenner uit Zuurdijk met zijn lichtblauwe Concorpe-racefiets mij te hulp. Dit merk ken ik niet. Maar wat kon hij doen? Vriendelijk heeft hij mij tot Baflo begeleid. Wat een gekraak en geknars klonk er vanuit mijn gele Giant. Harder dan 10 km per uur ging niet.
Moe thuis gekomen, gelijk mijn fiets aan de haken gehesen en de trappers verwijderd. Daarna kon ik de as zó lostrekken. Het wordt dus dinsdag naar de fietsenmaker gaan.
Hieronder mijn gele Giant op de Takkebosserweg met Baflo in de verte, nog niets vermoedend van de panne die mij te wachten stond. En daaronder de ravage na het demonteren van de trappers.
