Dag 16 - Banyuls-dels-Aspres — Sant Llorenç de la Muga
Slecht geslapen, om 3u wakker geworden met oortjes in, nadien niet echt meer ingeslapen. De wind is nog feller geworden, ik heb echt een heel beschutte plek gevonden want de tent beweegt niet, de bomen boven mij fel.
Ik maak me zorgen over de dag, gaat het weer zo verschrikkelijk afzien worden? Ik bekijk de route en merk dat er alvast tot aan de Spaanse grens geen singletrack in zit, en dat de track zelfs een bestaande fietsroute volgt.
Het hoogteprofiel valt ook mee, klimmen tot boven 400m en dan naar beneden. Een stukje verder, in Agullana, kruisen de European Divide en “Fietsen naar Barcelona” elkaar, daar kan ik kiezen.
De wind is nog best fel maar het gaat, hoe dichter ik bij de bergen kom hoe minder wind. In het noordwesten laat een kanjer van een berg eindelijk zijn top zien, hij is helemaal besneeuwd.
De weg gaat langzaam naarboven naar de Col de Panissart. Ik heb mijn kleinste versnelling nodig, zelfs al rijd ik op goed asfalt, maar ik kan het me toch niet aantrekken. Boven op de col wijkt de European Divide af van de Franse voie verte. De gevreesde single track begint! Ik sleur mijn fiets naar boven op een supersteil wandelpad, tegen de wind in die hierboven ongenadig hard waait. Zelfs zonder bagage zou ik hier nooit al fietsend op geraken.
- Col de Pannisart, op de voorgrond stukje singletrack aka GR-pad
50m verder zet ik mijn fiets uit de wind tegen een oude toren om uit te blazen. Ik kijk op mijn GSM en zie dat dit stuk single track helemaal niet nodig is. Het is een shortcut die even verder op een Spaanse fietsroute uitkomt, maar ik kan even goed met wat omweg meteen de Spaanse fietsroute volgen. Achter mijn rug waait mijn fiets omver.
De Spaanse fietsroute blijkt een MTB route te zijn met waarschuwingen ivm de steilte. Maar de weg is vele malen beter dan de voorbije dagen, fijne gravel met hier en daar inderdaad heel steile stukken waarbij ik moet afstappen. Maar het is over het algemeen berijdbaar, ik kan zelfs rond mij kijken zonder schrik te hebben op mijn gezicht te gaan. En wat ik zie is mooi.
Nog ruim voor de middag passeer ik La Jonquera waar ik de Sinterklaas-post kan maken waar ik al even van droomde. In mijn stoutste dromen had ik gehoopt om op 6 december in Spanje te zijn maar ik had dit altijd weg gezet als onhaalbaar. Maar ik ben er dus wel geraakt! Ik neem een selfie van mijzelf voor het politiekantoor van La Jonquera en zet hem met bijbehorende tekst op Facebook:
Facebook schreef:
In tussentijd heeft mijn dieet me tot In Spanje geleid. Ik kom net uit het politiebureau want iedereen wordt hier tegengehouden. Blijkbaar heeft een bende geleid door een oude vent een volledig schip gestolen. Als je hem ziet, hou hem tegen en bel de politie want het is een vuile dief. Signalement: hij heeft lang haar en baard, vuilwit, draagt een rode jas en is gewapend met een staaf.
Nadien volgt nog veel mooie weg. In Agullana kan ik in het zonnetje op de Plaza Major eten met straalblauwe hemel boven mij. Ik besluit de European Divide te blijven volgen want dit is waarom ik naar Spanje wou komen: mooi weer en mooie gravel.
